Τώρα, που μας χωρίζει μια μόνο σπιθαμή από την άβυσσο, που χάσκει και περιμένει να μας καταπιεί.
Τώρα, που καταποντίζεται η Ελλάδα, αφού επί δύο χρόνια διασύρθηκε βάναυσα, και χωρίς αντίλογο, στο εξωτερικό.
Τώρα που στη ρημαγμένη μας χώρα
κυκλοφορούν τα θλιβερά φαντάσματα του ενός και πλέον εκατομμυρίου
ανέργων, των χιλιάδων αστέγων που στοιχειώνουν τα βράδια τις πόλεις
μας