Σελίδες

Μετά την επιστράτευση τί;

Τόση Συνταγματικότητα δεν αντέχει ούτε το Σύνταγμα... δείτε το όπως θέλετε, είτε ως πλατεία, είτε ως χάρτα. Η ουσία είναι πως διανύουμε περιόδους κατάλυσης κάθε έννοιας Δικαίου. Για όσους το αμφισβητούν, ας κάνουν λίγο υπομονή και ο χρόνος είναι αυτός που θα θέσει εκτός Δικαιοσύνης μία σειρά από Δικαστικούς λειτουργούς οι οποίοι, για λόγους που γνωρίζουν οι κυβερνώντες και οι ίδιοι, παίρνουν αποφάσεις αγνοώντας βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.Η αλαζονεία των εξουσιαστών και των υπάλληλών τους, δεν έχει ιστορικό προηγούμενο.

Η επιστήμη του κοινωνικού κανιβαλισμού και η τέχνη της εξαπάτησης


Γιώτα Ιωαννίδου
Το 1996, ο ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) δημοσίευσε στο 13ο τεύχος του επίσημου περιοδικού του, ένα άρθρο του Κρίστιαν Μόρισον με τίτλο «Οι δυνατότητες πραγματοποίησης των διαρθρωτικών αναπροσαρμογών». Επρόκειτο για την έκθεση του Κέντρου Ανάπτυξης του ΟΟΣΑ με θέμα τα προβλήματα και τους τρόπους πολιτικής χειραγώγησης των πληθυσμών ώστε να μπορεί μια κυβέρνηση να περνά αυστηρά μέτρα λιτότητας και τις διαρθρωτικές αλλαγές,  σαν αυτά που επέβαλε κατά τη δεκαετία του 1980 η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού σε μια σειρά από «αναπτυσσόμενες» χώρες και χώρες του Τρίτου Κόσμου.

Ας ρίξουμε μια διαγώνια ματιά στο αποκαλυπτικό αυτό κείμενο

Γκαιμπελικό άρθρο πρώτο


[…] όπου τέθηκε θέμα διαρθρωτικών αλλαγών, οι διεθνείς οργανισμοί [ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, κ.λπ.] απαίτησαν δραστική μείωση των βασικών δημόσιων δαπανών. Αυτό έκανε αντιδημοφιλείς τις κυβερνήσεις, οι οποίες, σε περίπτωση ταραχών, κατέφυγαν στην καταστολή πολλαπλασιάζοντας το πολιτικό κόστος. […] Η εφαρμογή προγραμμάτων διαρθρωτικών αλλαγών σε δεκάδες χώρες κατά τη δεκαετία του 1980 έδειξε, ότι είχαμε παραμελήσει την πολιτική διάσταση του ζητήματος. Πιεζόμενες από απεργίες, διαδηλώσεις, ακόμα κι εξεγέρσεις, πολλές κυβερνήσεις αναγκάστηκαν να διακόψουν ή να περικόψουν σημαντικά τα προγράμματα αυτά. Έτσι αναγκαστήκαμε να αναγνωρίσουμε, ότι η οικονομική επιτυχία της διαρθρωτικής αναπροσαρμογής εξαρτάται από τη δυνατότητα πολιτικής πραγματοποίησής της.