«Το παρόν κείμενο αποτελεί μια από τις τελευταίες ελπίδες να ακουστούν και να προσπαθήσουν να αλλάξουν την κατάσταση που επικρατεί από τι 3/2/2016 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα στο Στρατόπεδο Προκοπίδη της 34ης Ταξιαρχίας (Άσσηρος Θεσσαλονίκης).Το κείμενο δεν αποτελεί ούτε προπαγάνδα κάποιου πολιτικού χώρου ή φορέα ούτε θέλει να καπηλευτεί τον πόνο κάποιων ανθρώπων που αναγκάζονται να αφήσουν τα σπίτια και τη χώρα τους για ένα καλύτερο αύριο.Συντάσσεται αποκλειστικά και μόνο από την σκοπιά των απλών φαντάρων που «υπηρετούν» τη θητεία τους στο Στρατόπεδο Προκοπίδη και που έδωσαν όρκο:«Ορκίζομαι να φυλάττω πίστη εις την πατρίδα. Υπακοή εις το Σύνταγμα τους νόμους και τα ψηφίσματα του κράτους. Υποταγήν εις τους ανωτέρους μου. Να εκτελώ προθύμως και άνευ αντιλογίας τας διαταγάς των. Να υπερασπίζω με πίστην και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος μου, τας Σημαίας. Να μη τας εγκαταλείπω μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ π’ αυτών. Να φυλάττω δε ακριβώς τους στρατιωτικούς νόμους. Και να διάγω εν γένει ως πιστός και φιλότιμος στρατιώτης…..).
Από την 3η Φεβρουαρίου 2016 έως και την ώρα που συντάσσεται αυτό το κείμενο επικρατούν τα εξής:
“Την 3η Φεβρουαρίου μας κάλεσαν για Αναφορά Λόχου όπου μας ανακοίνωσαν αρχικά ότι πρέπει να πάμε να κάνουμε καθαριότητες σε ένα εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο στα Διαβατά Θεσσαλονίκης.Τίποτε παραπάνω, τίποτε λιγότερο. Ετοιμαστήκαμε και ανεβήκαμε στα λεωφορεία με την απορία του λόγου της συγκεκριμένης διαταγής αλλά άνευ αντιλογίας.Εκτελέσαμε την συγκεκριμένη διαταγή.