 |
| πηγή |
Η περιθωριοποίηση πολιτών οπλίζει τα χέρια τους πολλές φορές, διαπράττοντας εγκλήματα.
Τα κοινωνικά αδιέξοδα εξαιτίας οικογενειακών προβλημάτων, ή ψυχολογικών, ή οικονομικής ανέχειας, ή εθισμού στα ναρκωτικά πρέπει να αντιμετωπίζονται από κάθε ευνομούμενη πολιτεία.
Φυσικά υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν εγκληματικές φυσιογνωμίες που ''γουστάρουν'' να αφαιρούν ανθρώπινες ζωές.
Αν όμως η πολιτεία μεριμνά χωρίς τη δικαιολογία, ''δεν υπάρχουν χρήματα'', που ναι μεν απαραίτητα είναι αλλά πάντα υπάρχει τρόπος αν υπάρξει θέληση, τότε ελαχιστοποιούνται τα εγκλήματα αυτά.
 |
| πηγή |
Για να θυμηθούμε λίγο κάποια περιθωριοποιημένα παιδιά στην αρχή του 20ου αι., που ήταν ο τρόμος και ο φόβος των καταστημάτων γύρω από τους Αέρηδες αλλά και των περαστικών. Στους Αέρηδες είχαν το στέκι τους και το ορμητήριο τους αρκετά φτωχόπαιδα που έφταναν στην Αθήνα από όλη την Ελλάδα.
Εκεί ξημεροβραδιάζονταν μας λέει η Μαρία Μαρκογιάννη στο βιβλίο της ''Ματιές στην Αθήνα που έφυγε'', μισόγυμνα, ξυπόλυτα, πεινασμένα, κάνοντας μικροθελήματα.Ήταν μικρά σε ηλικία ή και έφηβοι.Έβριζαν, κάπνιζαν, επιτίθονταν σε περαστικούς, γενικά ήταν η πληγή της αγοράς. ''Μάγκες του Ρολογιού'' λέγονταν από το Ρολόι του Κυρρήστου, τους Αέρηδες όπως τους λέμε.
7 χρόνια μετά την ίδρυση του ''Παρνασσού'', του πολιτιστικού συλλόγου από παιδιά επίσης, ιδρύθηκε η ''Σχολή Απόρων Παίδων''
Από τα πρώτα άτομα που εγγράφηκαν ήταν και οι Μάγκες του Ρολογιού. Βρήκαν τροφή, στέγη και κάλυψαν τις ανάγκες τους.
 |
| πηγή |
Τι φαντάζεστε ότι έγινε με αυτά τα παιδιά;
Πολλά έγιναν επιστήμονες, μεγαλοβιομήχανοι και διέπρεψαν. Σκέψου ο ιδρυτής του Πρακτορείου Τύπου Σπύρος Τσαγκάρης ήταν ένας εξ αυτών. Άλλος ήταν ο μεγαλοβιομήχανος Γιώργος Ξαχώνης,ή ο βιομήχανος καπέλων Αντώνης Αριανούτσος.
Τι θα γίνονταν αν δεν βοηθούσαν τη φτωχή τότε Ελλάδα, μερικοί πολίτες όπως οι καταστηματάρχες της περιοχής που ήθελαν να απαλλαγούν από την πληγή των παιδιών αυτών ; Τα περισσότερα θα γίνονταν μεγάλοι εγκληματίες, σωστά;
Ένα από τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας είναι η αύξηση της εγκληματικότητας. Η οικονομική κρίση γιγάντωσε το πρόβλημα.
Ειδικά για τους ναρκομανείς, που για τη δόση τους μπορεί να φτάσουν και στο έγκλημα, δεν έχει καμιά δικαιολογία η πολιτεία να μένει άπραγη ή να ολιγορεί.
Καιρός είναι το κράτος να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν και ακόμη περισσότερες.