Όπως έπρεπε να αναμένεται, η πανδημία του κοροναϊού σαρώνει τις Ηνωμένες Πολιτείες, και γι’αυτό αποκαλύπτει και κυρίως, επιταχύνει την -ήδη ιστορική- κρίση που περνάει η βορειο-αμερικανική κοινωνία τα τελευταία 3-4 χρόνια. Αποκαλύπτει, επειδή είναι προφανώς τώρα που η πανδημία ρημάζει τη χώρα, που βγάζει μάτια τόσο η τραγική κατάσταση του συστήματος υγείας της, όσο και η ακραία απάνθρωπη και ταξική κτηνωδία της πολιτικής της ηγεσίας. Και επιταχύνει, επειδή οξύνοντας - σε βαθμό που να τις κάνει θανατηφόρες - τις προϋπάρχουσες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές κρίσεις, η πανδημία πολλαπλασιάζει την εκρηκτική τους γόμωση και τις κάνει να συγκλίνουν προς μια κατακλυσμική κρίση η έκβαση της οποίας ενδιαφέρει άμεσα ολάκερη την ανθρωπότητα !…
Μια από τις συνέπειες αυτής της κατάστασης είναι ότι μοιάζει πια εντελώς άκαιρο και έξω από τις προτεραιότητες του αμερικάνικου πληθυσμού ακόμα και να γίνεται λόγος για εκλογές (προκριματικές και άλλες). Εξάλλου, η ραγδαία διάδοση της πανδημίας στις Ηνωμένες Πολιτείες και το πλήθος των κάθε λογής πρωτόγνωρων και καταστροφικών καταστάσεων που δημιουργεί, καθιστούν τουλάχιστον αβέβαιη τη διεξαγωγή των προεδρικών εκλογών τον προσεχή Νοέμβριο. Με απλά λόγια, οι Αμερικανοί και ειδικά οι « από κάτω », έχουν από εδώ και πέρα εντελώς άλλες έγνοιες και εντελώς διαφορετικές προτεραιότητες...
Πράγματι, με 86 εκατομμύρια βόρειο-Αμερικανούς πολίτες να έχουν καθόλου ή μόνο μερική υγειονομική περίθαλψη, η εκθετική αύξηση της διάδοσης της πανδημίας μοιάζει προκαταβολικά εξασφαλισμένη, καθώς μάλιστα η άρνηση της εργοδοσίας να αναγνωρίσει στους μισθωτούς το δικαίωμά τους στην άδεια μετ’αποδοχών υποχρεώνει εκατομμύρια -ίσως μολυσμένους- εργαζόμενους και εργαζόμενες να πάνε να δουλέψουν για να μην πεθάνουν από πείνα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο άξεστος, τρελός για δέσιμο και παραληρηματικός ρατσιστής που είναι ο Ντόναλντ Τραμπ (1) δεν εγκαταλείπει την εγκληματική του πρόθεση να κάνει δεκάδες εκατομμύρια εργαζόμενους “να επιστρέψουν στις εργασίες τους” αμέσως μετά το Πάσχα (!)...καθώς ακόμα και οι ζωές των από κάτω δεν αξίζουν για αυτόν απολύτως τίποτα μπροστά στα καθαγιασμένα κέρδη των τόσο προσφιλών του δισεκατομμυριούχων. Ωστόσο, προσοχή: Το χειρότερο είναι ότι ο Τραμπ δεν είναι μόνος του να υπερασπίζεται τέτοια σχέδια, αντάξια των καλύτερων γενοκτονικών παραδόσεων του 20ου αιώνα. Τον σιγοντάρει μια διόλου αμελητέα μερίδα της βόρειο-αμερικάνικης εργοδοσίας, που ενθαρρύνεται από τα κύρια άρθρα της αξιοσέβαστης Wall Street Journal, που πρώτη αυτή έριξε την ιδέα της “επιστροφής στις εργασίες” την ώρα που σαρώνει η πανδημία!
Είναι λοιπόν καταμεσής αυτής της εφιαλτικής κατάστασης που η αμερικάνικη καπιταλιστική τάξη από κοινού με τον Τραμπ και τους Ρεπουμπλικάνους του, αλλά και με τη συνενοχή του Δημοκρατικού Κατεστημένου, αποπειρώνται τώρα να δώσουν σάρκα και οστά στο προαιώνιο ταξικό τους όνειρο: Να εξαλείψουν μια κι έξω τα εργασιακά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα που μπόρεσαν οι εργαζόμενοι να κατακτήσουν χάρη στους συχνά ηρωικούς αγώνες τους! Επωφελούμενοι της σύγχυσης και αποθάρρυνσης των από κάτω που είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους, χωρίς περίθαλψη, απολυμένοι από τις δουλειές τους (σχεδόν 4 εκατομμύρια απολύσεις μέσα σε μια μόνο βδομάδα, πράγμα πρωτοφανές στην ιστορία της χώρας!), και τρομοκρατημένοι από τη προοπτική της μαζικής ανεργίας, οι Ρεπουμπλικάνοι του Τραμπ υποστηριζόμενοι από τη μεγάλη πλειονότητα των Δημοκρατικών βουλευτών, εξαπολύουν τώρα μια από τις πιο φιλόδοξες αντεργατικές επιθέσεις της ιστορίας. Αρχίζοντας μάλιστα με την ψήφιση αυτού που αποκαλούν “το πιο μεγάλο σχέδιο σωτηρίας της αμερικανικής οικονομίας”, που όμως δεν είναι στη πραγματικότητα, παρά η μεγαλύτερη ληστεία της ιστορίας που έχουν διαπράξει οι πάμπλουτοι σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού! (2)
Καμμιά έκπληξη λοιπόν που αυτή η πραγματική αντεπανάσταση των από πάνω συμπληρώνεται από τις -όλο και πιο άμεσες και επίμονες- απόπειρές τους να περιορίσουν αν όχι να εξαφανίσουν ό,τι απομένει από τα δημοκρατικά δικαιώματα των βόρειο-Αμερικανών πολιτών. Εξάλλου, ο Τραμπ δεν έκρυψε ποτέ τον θαυμασμό του ούτε για τους κάθε λογής δικτάτορες, ούτε τον διακαή πόθο του να κυβερνήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες...αιώνια, ούτε τη ροπή του για “λύσεις” αντιδημοκρατικές ή και εντελώς αυταρχικές. Και είναι για αυτό που αρχίζει τώρα να απλώνεται στις Ηνωμένες Πολιτείες η έκδηλη ανησυχία σχετικά με τον ενδεχόμενο πειρασμό που διακατέχει τον Τραμπ να προβάλει ως πρόσχημα τη σημερινή κατάσταση για να κηρύξει κάτι σαν κατάσταση έκτακτης ανάγκης ή ακόμα και στρατιωτικό νόμο προκειμένου να ξεφορτωθεί -ντε φάκτο- οριστικά τα τελευταία δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες των συμπατριωτών του...
Οδεύουμε λοιπόν προς ένα προαναγγελθέντα ιστορικό θρίαμβο του Τραμπ και των δισεκατομμυριούχων του; Και επίσης, προς μια όχι λιγότερο ιστορική συντριπτική ήττα των εργαζομένων και λοιπών απόκληρων του νεοφιλελευθερισμού; Η απάντησή μας είναι κατηγορηματική: Αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο. Επειδή οι βόρειο-Αμερικανοί από κάτω δεν είναι πια το 2020 τόσο άοπλοι όσο ήταν το 2015. Γιατί; Μα, επειδή η εισβολή του Μπέρνι Σάντερς στο βόρειο-αμερικανικό πολιτικό προσκήνιο άφησε βαθειά ίχνη, φέρνοντας τα πάνω κάτω στο πολιτικό τοπίο, ριζοσπαστικοποιώντας όσο ποτέ άλλοτε τη νεολαία, μεταβάλλοντας σοβαρά την κοινωνική πραγματικότητα της χώρας και εμπνέοντας μια νέα γενιά (νεαρών) λαϊκών, μαχητικών σοσιαλιστών ηγετών και κυρίως, ηγετισών!
Όμως, είναι προφανώς το χωρίς προηγούμενο μαζικό κίνημα που αναφέρεται στον πολιτικό αγώνα του Μπέρνι Σάντερς, που συνιστά τον πιο μεγάλο και πιο πολύτιμο νεωτερισμό στο πολιτικό και κοινωνικό πανόραμα των ΗΠΑ. Παρά τις εμφανείς αδυναμίες του, την απειρία και την -αναμενόμενη και κατανοητή- παρούσα αμηχανία του, αυτό το κίνημα είναι “καταδικασμένο” όχι μόνο να ξανασταθεί στα πόδια του αλλά και να παίξει στην εντέλεια τον ηγετικό του ρόλο. Με ποιο τρόπο; Μα, προσφέροντας το πλαίσιο, το συντονισμό ή και την ηγεσία στις διάφορες πρωτοβουλίες αλληλοβοήθειας, αντίστασης και αυτό-οργάνωσης που , αναπόφευκτα, θα αρχίσουν να ξεφυτρώνουν μέσα από τα τρίσβαθα της αμερικάνικης κοινωνίας.
Με λίγα λόγια, μπαίνοντας επικεφαλής των λαϊκών κινημάτων, κινητοποιήσεων και δικτύων που ήδη αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους, καθώς περισσότερο από ποτέ, αυτό που απειλείται άμεσα δεν είναι τώρα πια μόνο το μεροκάματο και η απασχόληση αλλά η ίδια η ζωή δεκάδων εκατομμυρίων βόρειο-Αμερικανών πολιτών!
Και σ’αυτό το σημείο αξίζει να γίνει ειδική αναφορά στην υπό εξέλιξη -παγκοσμίως πρωτοποριακή και παραδειγματική- κινητοποίηση των εργατών της General Electric στα εργοστάσιά της στη Μασαχουσέτη και στη Βοστώνη, με αίτημα όχι μόνο να πάρει η εταιρία πίσω την απόλυσή τους αλλά και να τους βάλει αμέσως να δουλέψουν -φυσικά, με μέτρα ασφάλειας- όχι πια κατασκευάζοντας άχρηστα σήμερα προϊόντα αλλά αυτούς ακριβώς τους αναπνευστήρες που σώζουν ζωές και που στερείται τώρα το πανάθλιο αμερικανικό σύστημα υγείας! Είναι προφανές ότι αυτή η κινητοποίηση των Αμερικανών εργατών πρέπει να προβληθεί παντού -και βέβαια και στην Ελλάδα- από τα εργατικά κινήματα και την αριστερά και να βρει το ταχύτερο δυνατό μιμητές σε όλο το κόσμο καθώς αυτό που έχει σήμερα απόλυτη προτεραιότητα δεν είναι τα κέρδη των καπιταλιστών που τους προσφέρει η παραγωγή εντελώς άχρηστων προϊόντων αλλά η προστασία της υγείας και της ζωής των ανθρώπων. Και φυσικά, δεν είναι τυχαίο ότι ο πρώτος που έσπευσε να στηρίξει την κινητοποίηση των εργατών της General Electric ήταν ο Μπέρνι Σάντερς με μια προτροπή που θα έπρεπε να γίνει σήμερα σημαία και κεντρικό σύνθημα αγώνα όλης της ανθρωπότητας: “Βάλτε τους εργάτες να φτιάξουν τους σωτήριους αναπνευστήρες που χρειαζόμαστε”...
Και ακριβώς επειδή έτσι έχουν τα πράγματα στις Ηνωμένες Πολιτείες, γι’αυτό και η έκβαση της γιγάντιας ταξικής σύγκρουσης που μόλις τώρα αρχίζει, προβλέπεται ανοικτή και αβέβαιη.
Όλα είναι δυνατά, το χειρότερο αλλά και το καλύτερο...
Σημειώσεις
1. Είναι άξιο προσοχής ότι η σκανδαλώδης προστασία του Τραμπ από τα διεθνή ΜΜΕ μεταφράζεται στην λογοκρισία στην οποία αυτό-επιβάλλονται όταν αποκρύβουν συστηματικά τις αναρίθμητες εξωφρενικές αναλήθειες και λοιπές άκρως επικίνδυνες απειλές που εκστομίζει κατά ριπές (πολλές δεκάδες ημερησίως) ο ένοικος του Λευκού Οίκου. Αν το ευρωπαϊκό -και ελληνικό- κοινό είχε γνώση ακόμα και του ενός δεκάτου αυτών των προφορικών και ηλεκτρονικών δηλώσεων του Τραμπ, θα ένοιωθε σίγουρα τρόμο και πανικό και θα προετοιμαζόταν καλύτερα για την εξαιρετικά επίφοβη συνέχεια των εξελίξεων...
2. Όποιοι και όποιες επιθυμούν να έλθουν σε επαφή με το κλίμα που επικρατεί αυτό το καιρό στην αμερικανική κοινωνία αλλά και να πληροφορηθούν από πρώτο χέρι για τα γεγονότα και τις εξελίξεις στην κορυφή και ειδικότερα στη βάση της βοειοαμερικανικής κοινωνίας, πρέπει να γνωρίζουν ότι όλα αυτά καλύπτονται με χιλιάδες τοποθετήσεις, πληροφορίες και αναλύσεις, κείμενα, βίντεο και εικόνες των ίδιων των αμερικανικών κινημάτων, προοδευτικών οργανώσεων, και ιστοσελίδων, που ανεβαίνουν κάθε δυο ώρες στο Facebook “Έλληνες για το μαζικό κίνημα του Μπέρνι Σάντερς” που επιμελούμαστε εδώ και σχεδόν 4 χρόνια.
