Σύμφωνα με τον Μαρξ ο καπιταλιστικός οικονομικός κύκλος συνίσταται από έναν καπιταλιστή που έχει στην κατοχή του ένα κεφάλαιο το οποίο και επενδύει σε μία δραστηριότητα λαμβάνοντας την υπεραξία της εργασίας κάποιου τρίτου. Αυτή η υπεραξία αυξάνει το αρχικό κεφάλαιο σε βάρος του εργαζομένου πάντα.
Σε κάθε περίπτωση όμως η αύξηση του κεφαλαίου γίνεται μέσω της παραγωγή κάποιου προϊόντος. Αυτό ακριβώς το ενδιάμεσο βήμα έχει καταργηθεί στα χρηματιστήρια. Τα αρχικά κεφάλαια αυξάνονται ή μειώνονται μέσω φημών και προσδοκιών. Η τελική αξία των εισηγμένων στα χρηματιστήρια εταιριών διαμορφώνεται σε καθαρά υποθετική βάση δίνοντας ισχυρό πάτημα στην κερδοσκοπία.
Έτσι η τιμή μιας εταιρίας μπορεί να διαμορφωθεί κατά βούληση από κατόχους μεγάλων κεφαλαίων ώστε να πουληθούν σε εξευτελιστικές τιμές που δεν θα έχουν καμία σχέση με την πραγματική τους αξία. Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε μια ισχυρή πτώση των χρηματιστηρίων, ειδικά στην Ευρώπη, που συνοδεύεται από πιέσεις για μέτρα εξυγίανσης και ιδιωτικοποιήσεις.
Η Ελλάδα βρίσκεται στο όριο της χρεοκοπίας. Προσέξτε όμως, βρίσκεται στο όριο, δεν έχει χρεοκοπήσει. Δεν συμφέρει να χρεοκοπήσει! Αν γίνει αυτό τότε τα σχέδια των ιδιωτικοποιήσεων θα πέσουν στο κενό. Συνεπώς θα συνεχιστεί η τακτική του μια στο καρφί μια στο πέταλο μέχρι να υλοποιηθούν τα σχέδια που έχουν καταστρωθεί.
Κάτι ακόμη που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι τα χρήματα που δημιουργούνται ή καταστρέφονται στα χρηματιστήρια είναι σε καθαρό δυνητικό επίπεδο. Δεν είναι πραγματικό χρήμα, όμως οι συνέπειες των διαδικασιών αυτών διαχέονται στο σύνολο της κοινωνίας πιέζοντας μισθούς και συντάξεις. Έτσι ενώ στο καπιταλιστικό σύστημα που περιγράφηκε από τον Μαρξ έχουμε μια συγκεκριμένη μονάδα, τον εργαζόμενο, που τελεί υπό εκμετάλευση, στην περίπτωση των χρηματιστηρίων είναι όλόκληρη η κοινωνία που υφίσταται την εκμετάλλευση αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου