Υπάρχουν πολλοί που, όπως απέδειξε και η πρόσφατη επίσκεψη της Χίλαρι Κλίντον στην Αίγυπτο, εξαντλούν τις αναμνήσεις από τη θητεία του Μπιλ Κλίντον στην Προεδρία των ΗΠΑ, στο σκάνδαλο Λουίνσκι. Άλλοι, στέκονται με νόημα στον άδικο και ανισοβαρή πόλεμο κατά της πρώην Γιουγκοσλαβίας, τόσο δίπλα στη γειτονιά μας, τα Βαλκάνια, που επηρέασε καθοριστικά τη διαμόρφωση των πολιτικών και εθνικών ισοροπιών του τρέχοντος μέλλοντος.
Η Ιστορία ωστόσο δεν έχει αντίστοιχα άδικη άποψη για τον πρώην πλανητάρχη. Και επειδή, σε μια μεγάλη χώρα όπως η Αμερική, οι αριθμοί σπανίως κάνουν λάθος, προφανώς και δεν είναι τυχαίο ότι ο Μπιλ Κλίντον θεωρείται ο δεύτερος δημοφιλέστερος Πρόεδρος στην ιστορία της χώρας. Πίσω μόνο από τον Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, μπροστά, έστω και οριακά από τον Ρόναλντ Ρέιγκαν, τον Πρόεδρο που, για να μην ξεχνιόμαστε, κέρδισε τον Ψυχρό Πόλεμο.
Ως… γέφυρα ανάμεσα σε δυο Μπους, ο Μπιλ Κλίντον κατάφερε να αφήσει το ηγετικό και πολιτικό αποτύπωμά του, κατά τρόπαιο ξεκάθαρο και μη διαπραγματεύσιμο. Σε έναν κόσμο που προσπαθούσε να καταλάβει τι συνέβαινε, μετά την Πτώση του Τείχους, την κατάρρευση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού και την Ενοποίηση της Γερμανίας, ο Μπιλ Κλίντον πέτυχε να ενώσει, και πολύ λιγότερο να διχάσει.
Επί ημερών του, η αμερικανική οικονομία στράφηκε στις νέες τεχνολογίες και στα νέα μέσα, με αποτέλεσμα να γίνει περισσότερο ευέλικτη και εξωστρεφής. Όπως ακριβώς προέτρεπε με το ομώνυμο σύνθημα της Apple ο Στιβ Τζομπς, ο Μπιλ Κλίντον έμαθε την αμερικανική οικονομία «να σκέφτεται διαφορετικά».
Ο ίδιος προσωποποίησε μια πολιτική στρατηγική που έμελλε μέχρι και σήμερα να μην έχει αντίπαλο. Υπήρξε ο κατεξοχήν εκφραστής, αν όχι ο εμπνευστής του «μεσαίου χώρου», της οριζόντιας δηλαδή διεμβόλησης κοινωνικών στρωμάτων, όχι απαραίτητα φιλικών ή συγγενών ιδεολογικά. Με σημείο αναφοράς έναν ηγέτη, στην προκειμένη περίπτωση τον ίδιο, που μπορούσε να αρθεί πάνω από τα γεγονότα, να τα καθορίσει και να τα καθοδηγήσει.
Ρήτορας… από κούνια, και βαθιά επικοινωνιακός, κατανόησε εγκαίρως πόσο σημαντική είναι η απρόσκοπτη συμβίωση πολιτικής και επικοινωνίας. Μιας και, χωρίς τη δεύτερη, η πρώτη κινδυνεύει να μείνει… στο βουνό. Στην αφάνεια. Επομένως, να ακυρωθεί στην πράξη.
Με τη σημερινή συνάντησή του με τον Αντώνη Σαμαρά, και τη στήριξη που παρείχε στην Ελλάδα, σε αυτή την τόσο κρίσιμη, έως οριακή για τη χώρα μας συγκυρία, ο Μπιλ Κλίντον επιβεβαίωσε… όλα τα παραπάνω. Μας θύμισε γιατί είναι «διαφορετικός». Γιατί παραμένει ηγέτης.
Στις εκλογές του 1990, τότε που κέρδισε τον Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο, χωρίς (σχεδόν) κανείς να το περιμένει, η φράση «it’s the economy… stupid», που γεννήθηκε από το επιτελείο του, για να δείξει τη συνισταμένη-κλειδί της αναμέτρησης, πέρασε στην Ιστορία.
Με όσα θετικά για την Ελλάδα είπε σήμερα, θυμίζοντας μεταξύ άλλων ότι είναι «μια πλούσια χώρα, με πλούσιους ανθρώπους, πλούσιες ιδέες και πλούσια κληρονομιά”, περίπου επαναδιατυπώσε εκείνη τη ρήση, δίνοντας αυτή τη φορά έμφαση στη δυναμική του brand name της χώρας μας. Λες και βροντοφώναξε… Είναι η Ελλάδα, ανόητοι. Και όχι μόνο προς το εξωτερικό.
http://thiva-nikolas.blogspot.gr/2012/07/blog-post_593.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου