Μία πρόγευση περί του πως αντιλαμβάνεται η νεώτερη Νέα Τάξη Πραγμάτων τους εχθρούς της, έχουμε πάρει ήδη απο την περιβόητη συνθήκη Σένγκεν , εκείνη δηλαδή που εκτός απο τα σύνορα κατάργησε καιτο τεκμήριο της αθωότητας,μιας και όλοι απο τότε θεωρούμαστε ύποπτοι μεχρις αποδείξεως του αντιθέτου,απο την δράση της CIA με τις απαγωγές , συλληψεις και εγκλεισμό αθώων πολιτών σε μυστικά και φανερά στρατόπεδα ανακρισης υπόπτων αλλά και απο τους δεκάδες νόμους και διατάξεις που όχι μόνο περιορίζουν την ιδιωτικότητα και ελευθερία των πολιτών αλλά και που νομιμοποιούν την κρατική αυθαιρεσία και παραβίαση κάθε αναγνωρισμένου ανθρωπίνου δικαιώματος.
Παρ΄όλα αυτά δεν είναι λίγοι που λένε :
"Και τί με νοιάζει εμένα;Ας με παρακολουθεί όποιος θέλει , εγώ δεν έχω να κρύψω τίποτα!"
Έχει βάση αυτός ο ισχυρισμός;
Ας δούμε πως απαντά ο φίλος μας διαχειριστής του id-ont.blogspot.gr/
(αναδημοσίευση απο το http://www.tideon.org)
Ισχυρισμοί όπως ο ανωτέρω ακούγονται συχνά από ανθρώπους που δεν έχουν συνειδητοποιήσει τους κινδύνους που κρύβει η Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση και το κλειδί της η Κάρτα του Πολίτη.
Με το κατωτέρω κείμενο καταγράφουμε αυτές τις θέσεις που έχουμε συναντήσει σε συζητήσεις που κάνουμε και παρουσιάζουμε τις απόψεις μας.
Eρωτήσεις-απαντήσεις σχετικά με την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση και την Κάρτα του Πολίτη (ΚτΠ)
ID-ont.blogspot.com
1η Ερώτηση:
Εγώ έχω καθαρή και διάφανη ζωή. Ότι έχω στην κατοχή μου το έχω αποκτήσει νόμιμα. Ας με παρακολουθεί όποιος θέλει. Δεν έχω να φοβηθώ τίποτα. Μόνο όποιος κάνει παρανομίες, τα λαμόγια και οι τρομοκράτες έχουν να φοβηθούν από αυτό το σύστημα. Ο καλός άνθρωπος θα συνεχίσει να είναι καλός και ο κακός άνθρωπος θα φοβάται να κάνει παρανομίες. Δέχομαι να παρακολουθούμαι κι εγώ αρκεί ταυτόχρονα να παρακολουθούνται και οι βουλευτές και οι εργολάβοι δημοσίων έργων και όλοι οι ισχυροί του συστήματος. Η κοινωνία μας έτσι θα αποκτήσει διαφάνεια και θα γίνει πιο ηθική.
Απάντηση:
Είναι λάθος να θεωρούνται αυτομάτως όσοι αντιδρούν στην Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση και την ΚτΠ ως ύποπτοι που θέλουν να κρύψουν πίσω από την ιδιωτικότητά τους, παρανομίες. Αυτή η υπεραπλούστευση αποτελεί διαστρέβλωση της πραγματικότητας.
Όποιος επιθυμεί να διατηρήσει την ιδιωτικότητα της ζωής του, το κάνει γιατί θέλει να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του και την ελευθερία της προσωπικής του επιλογής για ορισμένα θέματα. Σε κάποια πράγματα οι επιλογές μας γίνονται αναγκαστικά δημόσια, αλλά αυτό όμως δεν ισχύει για κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής. Υπάρχουν θέματα των οποίων η δημοσιοποίηση θα έχει αρνητικές επιπτώσεις τόσο για το ίδιο το άτομο όσο και για τον κοντινό του περίγυρο αλλά ακόμη ευρύτερα για το κοινωνικό σύνολο. Τέτοιες αποφάσεις θα μπορούσαν να αφορούν τα κατωτέρω θέματα:
- Ασθένειες ιαθείσες και μη,
- Συνδικαλιστικές απόψεις,
- Πολιτικές επιλογές και απόψεις,
- Κοινωνικές απόψεις,
- Εργασιακή πορεία (φάκελος εργαζομένου, ποινές, απεργίες, τιμητικές διακρίσεις)
- Κοινωνικές συναναστροφές,
- Καταναλωτική συμπεριφορά,
- Διατροφικές συνήθειες,
- Θρησκευτικές επιλογές,
- Ημέρες και ώρες απουσίας από το σπίτι,
- Συνηθισμένες και έκτατες διαδρομές, κ.ο.κ.
- Υπάρχουν πράγματα στη ζωή μας τα οποία κάνουμε και στην συνέχεια μετανιώνουμε για αυτά. Προσπαθούμε να τα ξεπεράσουμε και να βάλουμε μια νέα αρχή. Ποιος ο λόγος αυτά τα λάθη να επανέρχονται διαρκώς μπροστά μας (μιας και θα είναι καταγραμμένα σε βάσεις δεδομένων) και να αποτελούν σημαντικά προσκόμματα στην εξέλιξη της ζωής μας και την προσπάθειά μας να αρπάξουμε ευκαιρίες που θα παρουσιαστούν στη ζωή μας προκειμένου να προοδέψουμε προς όφελος δικό μας, της οικογένειάς μας και της κοινωνίας;
- Ποιος είναι αυτός που θα χρησιμοποιήσει τα στοιχεία των πολιτών; Είναι άμεμπτος και απόλυτα δίκαιος; Είναι οι προθέσεις του αγαθές; Συλλέγει τα στοιχεία για να αναλύσει συμπεριφορές προκειμένου να λάβει τα κατάλληλα μέτρα και να δημιουργήσει μια καλύτερη κοινωνία; Με ποιο δικαίωμα αυτοανακηρύσσεται σε «καθαρτή» της δημόσιας ζωής; Ποιους αξιακούς κώδικες θα ακολουθήσει; Με το Α κόμμα στην εξουσία θα ισχύουν κάποιοι κανόνες, και με το Β θα αλλάζουν; Με δεδομένο ότι θα καταγράφονται οι συμπεριφορές των πολιτών, όταν αλλάζουν οι αξιακοί κώδικες τότε μήπώς δούμε και πογκρόμ διώξεων των αντιφρονούντων;
- Τα στοιχεία που θα καταγράφονται θα παραμένουν αναλλοίωτα στις βάσεις δεδομένων; Δεν μπορούν να υποστούν τροποποίηση, να προστεθούν ανύπαρκτα στοιχεία, να αφαιρεθούν πραγματικά στοιχεία; Δεν μπορούν να κατασκευαστούν προφίλ πολιτών τα οποία δεν θα ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα; Εάν προστεθεί κακόβουλα η φράση «ύποπτος τρομοκράτης» στην ΚτΠ ενός πολίτη αυτό δεν θα έχει τραγικές επιπτώσεις στην ζωή του;
Ορισμένοι ισχυρίζονται πως οποιοδήποτε σύστημα ταυτοποίησης του πολίτη είναι αποκλειστικά θέμα του κράτους: «τα του Καίσαρως τω Καίσαρι».
Μια τέτοια κάρτα όπως η ΚτΠ πράγματι προέρχεται από τον «Καίσαρα». Αφορά όμως αποκλειστικά τις αρμοδιότητες του «Καίσαρα» ή μήπως τις υπερβαίνει; Και εάν τις υπερβαίνει σε ποιόν βαθμό; Μήπως στον απόλυτο βαθμό της επικυριαρχίας του επάνω στον άνθρωπο; Είναι ποτέ δυνατόν όσοι διακηρύσσουν ότι έχουν την αυτοσυνειδησία του ελεύθερου ανθρώπου, να υπονομεύουν, με το να υιοθετούν φαινομενικά αθώα επιχειρήματα, τα δομικά συστατικά στοιχεία που συνθέτουν την ελευθερία του ανθρωπίνου προσώπου; Με ποιο λογική θα παραδώσουμε οικειοθελώς, το ύψιστο αγαθό της ελευθερίας και του αυτεξούσιου σε τρίτους διαχειριστές; Γιατί να δοθεί η ελευθερία μας βορά στις ορέξεις του κάθε «Καίσαρα»;
Άραγε ποιος από εμάς είναι τόσο δυνατός χαρακτήρας που δεν πρόκειται να επηρεαστεί από τέτοιες πιθανές κακόβουλες συμπεριφορές των διαχειριστών της ΚτΠ και της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης; Ποιος θεωρεί τον εαυτό του αλάνθαστο και πιστεύει πως δεν πρόκειται να κάνει κανένα λάθος στη ζωή του για το οποίο θα μετανιώσει αργότερα; Σε αυτή την περίπτωση γιατί τα λάθη του να είναι στην διάθεση του καθενός που θα έχει νόμιμη ή παράνομη πρόσβαση στις βάσεις δεδομένων του συστήματος;
Είναι το ίδιο να προκύψει μια μέρα, μέσα από εξωθεσμικές διαδικασίες, ένα αυταρχικό καθεστώς, το οποίο θα καταγράψει συμπεριφορές και προτιμήσεις των πολιτών, με το να συναινέσουμε οι ίδιοι στην ατελείωτη καταγραφή συμπεριφορών και προτιμήσεων χωρίς πειστική επιχειρηματολογία;
Μπορούν να απαντήθούν τα κατωτέρω ερωτήματα από όσους ισχυρίζονται ότι δεν φοβούνται την παρακολούθηση;
1η περίπτωση:
Η ΚτΠ όταν θα ενσωματώσει την Κάρτα Εργαζομένου θα χρησιμοποιείται για να μπαίνει κάποιος στο κτίριο της εργασίας του για να δουλέψει και θα χρησιμοποιείται πάλι όταν θα φεύγει από την εργασία του. Αυτή η πληροφορία, σύμφωνα με την εξαγγελία του κου Υφυπουργού Εργασίας, θα αποστέλλεται από την εταιρεία του στο Υπουργείο Εργασίας on-line. Επίσης η ΚτΠ, όταν θα ενσωματώσει την «Κάρτα Αγορών», θα χρησιμοποιείται για να κάνει κάποιος πολίτης τις αγορές από τα μαγαζιά. Αυτή η πληροφορία μέσω των συστημάτων POS των καταστημάτων θα αποστέλλεται on-line στις Τράπεζες οι οποίες 1 φορά τον μήνα θα ενημερώνουν το Υπουργείο Οικονομικών.
Ένας κακόβουλος, που θα έχει πρόσβαση σε αυτά τα δεδομένα, ξέρει πότε και ποιο σπίτι είναι "αφύλακτο" ! Γιατί με τη δική του συναίνεση ο πολίτης να δίνει την δυνατότητα στον οιονδήποτε κακόβουλο να γνωρίζει (μέσω διαρροών από τον διαχειριστή των βάσεων δεδομένων ή μέσω hacker) που βρίσκεται ανά πάσα στιγμή; Είναι τόσο υπεράνω υλικών αγαθών που είναι έτοιμος να αντέξει πολλαπλές επιβουλές κατά της περιουσία του; Είναι πρόθυμος, έχει συνειδητοποιήσει ότι "εκθέτοντας" αυτά τα προσωπικά του δεδομένα, εκθέτει και τον ευατό του και τα μέλη της οικογενείας του σε πιο σοβαρούς κινδύνους; (ας θυμηθούμε την απαγωγή του γνωστού εφοπλιστή αλλά και πολλών άλλων επιχειρηματιών οι οποίοι φέρονται να έχουν οικονομική άνεση)
2η περίπτωση:
Όπως είπαμε στην προηγούμενη περίπτωση, με την ΚτΠ θα κάνουμε τις αγορές των προϊόντων που επιθυμούμε. Με αυτόν τον τρόπο θα καταγράφεται αναλυτικά το καταναλωτικό μας προφίλ, οι διατροφικές μας συνήθειες, οι επιλογές μας στην διασκέδαση. Μπορεί αναλυτικά αυτή η πληροφορία να μην φτάνει στις Τράπεζες (μόνο το συγκεντρωτικό ποσό θα αποστέλλεται σε αυτές), όμως θα καταγράφεται στις βάσεις δεδομένων των Supermarkets και των υπολοίπων καταστημάτων.
Η πιθανή διαρροή όμως αυτής της πληροφορίας συνεπάγεται τα κατωτέρω:
i. Οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες θα ασφαλίζουν μερικώς ή/και καθόλου ανθρώπους οι οποίοι στα παιδικά, εφηβικά τους χρόνια δεν είχαν «συνετή» διατροφή μιας και αυτοί υπάρχει πιθανότητα να αρρωστήσουν πιο βαριά από τους υπόλοιπους ανθρώπους.
ii. Οι μελλοντικοί εργοδότες σε συνεργασία με τις ασφαλιστικές εταιρείες θα μπορούν να απορρίπτουν εκ των προτέρων ανθρώπους που θα έχουν μερικώς ή καθόλου ασφαλίσει οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες παρόλο που θα έχουν όλα τα προσόντα για αυτή την εργασία.
3η περίπτωση:
Ο γιος μιας οικογένειας στην παιδική του ηλικία υπέφερε από πονοκεφάλους. Κατά την διάρκεια της παιδικής του ηλικίας χρειάστηκε να νοσηλευτεί σε Παιδιατρική Κλινική. Διενεργήθηκαν όλες οι προβλεπόμενες από το ιατρικό πρωτόκολλο εξετάσεις χωρίς να εντοπισθεί κάτι το παθολογικό.
Όπως γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιστάσεις, οι πονοκέφαλοι αποδόθηκαν σε ψυχολογικά αίτια. Στο πλαίσιο αυτό ειδικός παιδοψυχίατρος εξέτασε το παιδί στο οποίο χορήγησε ήπια φαρμακευτική αγωγή.
Την ίδια περίοδο οι σχέσεις των γονιών διέρχονται μια κρίση η οποία επιβαρύνει την όλη κατάσταση καθώς και την ψυχολογική κατάσταση του παιδιού.
Σταδιακά όμως και με αμοιβαίες υποχωρήσεις των γονιών, το κλίμα στην οικογένεια αποκαθίσταται. Αυτό έχει ως συνέπεια το παιδί να αντιμετωπίζει λιγότερη εξωτερική πίεση. Έτσι και η δική του ψυχολογική κατάσταση βελτιώνεται και με τα χρόνια οι πονοκέφαλοι υποχωρούν και τελικά εξαφανίζονται.
Ο νέος σπουδάζει αρχιτέκτονας, ειδικεύεται στην συντήρηση νεοκλασικών κτιρίων και αναζητά την επαγγελματική του αποκατάσταση σε κατασκευαστικές εταιρείες, έχοντας στην κατοχή του ένα εντυπωσιακό βιογραφικό.
Τι αντιμετωπίζει όμως; Την απόρριψη της αίτησής του. Γιατί; Από την στιγμή που τα πάντα είναι καταγεγραμμένα στην βάση δεδομένων του Υπουργείου Υγείας, ο εργοδότης που παράνομα ή/και νόμιμα έχει πρόσβαση σε αυτή την βάση, μεταξύ δύο αρχιτεκτόνων διαλέγει αυτόν που στην παιδική του ηλικία δεν υπέφερε από πονοκεφάλους!
Που να μπλέξω σκέφτεται, ας πάρω καλύτερα αυτόν που δεν έχει τέλειο βιογραφικό όμως ούτε πονοκεφάλους είχε ποτέ του, ούτε χρειάστηκε να πάρει ψυχοφάρμακα.
Εάν όμως τον είχε προσλάβει θα έβλεπε ότι είναι εξαιρετικός επαγγελματίας και άνθρωπος, οπότε και να έλλειπε κάποια μέρα με πονοκεφάλους δεν θα τον πείραζε καθόλου.
Αυτός που ισχυρίζεται ότι δεν τον ενδιαφέρει η παρακολούθηση, έχει συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να υποστεί τέτοια ρατσιστική διάκριση εις βάρος του; Πως θα πραγματώσει τα όνειρά του, να βοηθήσει στη δημιουργία μιας καλύτερης κοινωνίας, εάν έχει να αντιμετωπίσει τις ανωτέρω καταστάσεις;
Τέλος ακόμη κι εάν ο ίδιος αισθάνεται έτοιμος να υποστεί διωγμούς και ρατσιστική αντιμετώπιση για την υγεία του, τα πιστεύω του, τις επιλογές του, τις απόψεις του και την ιδεολογία του, θεωρεί πως αυτό μπορεί να το υποστεί καθολικά μια ολόκληρη κοινωνία; Ας σκεφθεί τους συνανθρώπους του οι οποίοι είναι πιο αδύναμοι από αυτόν. Ποια θα είναι η συνέπεια για αυτούς; Θα έρθει εύκολα, ως φυσική εξέλιξη, ο συμβιβασμός τους στις απαιτήσεις του συστήματος, η υποταγή τους, η αλλαγή της συμπεριφοράς, των απόψεων, των αντιλήψεων, των επιλογών τους. Γιατί ο «δυνατός» να μην «προστατέψει» τους «αδύναμους» συνανθρώπους του, μη συναινώντας στο νέο σύστημα της ηλεκτρονικής παρακολούθησης; Είναι σωστό ο «δυνατός» (που νομίζει ότι θα διατηρήσει ακέραια την προσωπικότητά στο νέο σύστημα της παρακολούθησης), συναινώντας, να επιτρέψει οι αδύναμοι συνάνθρωποί του να εκτεθούν μέσα από την δημόσια κλειδαρότρυπα της ΚτΠ και μετά να αλλοτριωθούν και να βλαφτούν από το αυτό το νέο σύστημα;
Εάν δημιουργηθεί αυτό το σύστημα, τότε σταδιακά θα δημιουργηθεί μια κοινωνία με τυποποιημένες συμπεριφορές, που την μια φορά θα κοιτάνε όλοι «δεξιά» και την άλλη θα κοιτάνε όλοι «αριστερά». Είναι αυτή κοινωνία της ελευθερίας; Είναι αυτή κοινωνία της δικαιοσύνης; Μήπως συναινώντας σε αποφάσεις όπως η ΚτΠ και η Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση ανοίγουμε τον ασκό του Αιόλου για απρόβλεπτες μεταβολές στον χαρακτήρα των κοινωνιών όπως τον γνωρίζουμε έως σήμερα; Μήπως μόνοι μας ανοίγουμε την Κεκόπορτα της Βασιλεύουσας;
2η Ερώτηση:
Γιατί να παιδεύομαι με πληθώρα αριθμών όταν προσπαθώ να εξυπηρετηθώ από τις Δημόσιες Υπηρεσίες; Γιατί να μην έχω έναν Ενιαίο Μοναδικό Αριθμό (ΕΜΑ) με τον οποίο θα με αναγνωρίζει κάθε Υπηρεσία, να έχω μια ταυτότητα για όλες τις χρήσεις;
Απάντηση:
Σε πρώτη φάση η Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση και η ΚτΠ δεν υπόσχεται κάτι τέτοιο. Στην ΚτΠ, σύμφωνα με τις έως σήμερα διαβουλεύσεις που έχουν γίνει, θα περιέχονται όλοι οι αριθμοί που έχει ο πολίτης (Αριθμός Μητρώου Ασφαλισμένου (ΑΜΑ), ΑΦΜ, Αριθμός Κτηματολογίου, Αριθμός Δημοτολογίου, Αριθμός Δελτίου Ταυτότητας) και με τους οποίους ο πολίτης θα ταυτοποιείται από τις Δημόσιες Υπηρεσίες και θα εξυπηρετείται. Δεν προβλέπεται άμεσα αντικατάσταση όλων των αριθμών από έναν. Εικάζουμε όμως ότι στο μέλλον αυτό θα υλοποιηθεί.
Άραγε σήμερα το πρόβλημα των Δημοσίων Υπηρεσιών, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τον πολίτη, είναι οι 5-6 διαφορετικοί κωδικοί που έχει ο πολίτης; Το πρόβλημα υφίσταται επειδή δεν ξέρει ο πολίτης τον κωδικό του όταν πηγαίνει να εξυπηρετηθεί; Δεν ξέρει το ΑΦΜ του όταν πηγαίνει στην Εφορία; Δεν ξέρει τον ΑΜΑ του όταν πηγαίνει με το βιβλιάριό του στον Νοσοκομείο να εξετασθεί; Δεν ξέρει τον Αριθμό Δελτίου Ταυτότητάς του; Πόσες φορές στην ζωή του θα χρειαστεί τον Αριθμό Δημοτολογίου ή τον Αριθμό Κτηματολογίου; Αυτό είναι το πρόβλημα των Δημοσίων Υπηρεσιών;
Μήπως το πρόβλημα ξεκινάει μετά την ταυτοποίηση του πολίτη με τον αριθμό που κάθε υπηρεσία του έχει χορηγήσει; Μήπως το πρόβλημα εμφανίζεται αφότου λυθεί το πρόβλημα της ταυτοπροσωπίας του πολίτη; Το πρόβλημα χρονικά, δεν εντοπίζεται πριν την χρήση του κωδικού, αλλά μετά την χρήση του! Και σε αυτό δεν φταίνε οι πολλοί κωδικοί. Φταίει η κακή οργάνωση των Υπηρεσιών. Είτε έναν κωδικό έχει ο πολίτης, είτε 10 διαφορετικούς, εάν δεν οργανωθούν ου Υπηρεσίες, εξυπηρέτηση δεν θα δει ο πολίτης.
- Δεν φταίει ο ΑΜΑ, επειδή τα νοσοκομεία είναι υποστελεχωμένα τόσο σε ιατρικό όσο και σε νοσηλευτικό προσωπικό, οπότε οι λίστες αναμονής είναι τεραστίων διαστάσεων,
- Δεν φταίει ο ΑΜΑ, επειδή η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στη χώρα μας κοστίζει χρυσάφι στα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά τα «τρωκτικά» της υγείας,
- Δεν φταίει ο ΑΦΜ επειδή η εξυπηρέτηση στις εφορίες είναι δαιδαλώδης και χρονοβόρα με τεράστιες ουρές και δεκάδες έγγραφα,
- Δεν φταίει ο Αριθμός Δελτίου Ταυτότητας όταν για να υποβληθεί μια αίτηση σε μια υπηρεσία, απαιτείται πληθώρα συνοδευτικών εγγράφων.
Αντίθετα ενώ η ύπαρξη του ΕΜΑ δεν λύνει κανένα από τα ανωτέρω προβλήματα, δημιουργεί ένα σημαντικό νέο πρόβλημα το οποίο δεν λύνεται παρά μόνο με την απουσία του ΕΜΑ! Αυτό λέγεται δυνατότητα ενοποίησης των βάσεων δεδομένων.
Οι Βάσεις Δεδομένων μπορούν να ενοποιηθούν με φυσικό τρόπο, σε ένα υψηλών δυνατοτήτων Ηλεκτρονικό Υπολογιστή (Η/Υ). Μπορούν επίσης να ενοποιηθούν δυναμικά, «εισφέροντας» δηλ. σε έναν Η/Υ, με κλειδί τον ΕΜΑ, τα στοιχεία που «γνωρίζει» η κάθε Βάση Δεδομένων για αυτόν τον ΕΜΑ. πχ. Η βάση της Εφορίας το οικονομικό προφίλ, η βάση του Υπουργείου Υγείας το Ασφαλιστικό προφίλ, η βάση του Υπουργείου Εργασίας το εργασιακό προφίλ, οι βάσεις των νοσοκομείων το προφίλ υγείας κ.οκ. Έτσι είτε φυσικά, είτε εξ’αποστάσεως μπορεί να δημιουργηθεί το καθολικό προφίλ του πολίτη και κατά συνέπεια υπάρχει ο κίνδυνος να «συσκευαστεί» αυτό το προφίλ και να «πωληθεί» σε τρίτους, από κακόβουλους συμπολίτες μας και όχι μόνο.
Αντίθετα, σήμερα, χωρίς τον ΕΜΑ, οι Υπηρεσίες μπορούν να αναπτύξουν αυτόνομες, ανεξάρτητες, μη διασυνδεδεμένες Βάσεις Δεδομένων, εξυπηρετώντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους πολίτες, στοιχείο το οποίο ταυτόχρονα συντελεί στον όσο το δυνατόν περιορισμό των επιπτώσεων για τον πολίτη σε περίπτωση απώλειας δεδομένων. Η απώλεια δεδομένων, ως ενδεχόμενο, θα αφορά μόνο κάποια πτυχή της ζωής του πολίτη (τμήματα του ασφαλιστικού, εργασιακού, υγείας, οικονομικού κλπ προφίλ) και όχι το καθολικό του προφίλ. Οι διαφορετικοί αριθμοί επιβαρύνουν ελάχιστα (μιας και θα πρέπει να τους έχει κάποιος πρόχειρους όταν τους χρειαστεί – αλλά ποιος όμως δεν μπορεί να θυμηθεί μερικούς αριθμούς; ή να τους πάρει μαζί του πριν πάει να εξυπηρετηθεί σε μια Υπηρεσία;), αλλά ωφελούν τα μέγιστα από την άποψη της ασφάλειας των δεδομένων.
3η Ερώτηση:
Σήμερα, εάν θέλουν, με παρακολουθούν με διάφορες εφαρμογές που χρησιμοποιώ στην ζωή μου (βλ κινητό τηλέφωνο, ηλεκτρονικά διόδια, κάρτα εισόδου σε κτίρια, πιστωτική, χρεωστική κάρτα, ηλεκτρονικές αγορές μέσω internet κοκ). Δεν καταλαβαίνω γιατί ειδικά στην Κάρτα του Πολίτη πρέπει να πω όχι, ενόσω χρησιμοποιώ όλες τις άλλες συσκευές.
Απάντηση:
i. Όταν ο πολίτης χρησιμοποιεί τις ανωτέρω συσκευές, τότε αυτόματα καταγράφεται η χρήση των συσκευών από την αντίστοιχη βάση δεδομένων με την οποία επικοινωνεί η συσκευή. Όπως είναι σήμερα η κατάσταση, αυτές οι βάσεις δεδομένων δεν λειτουργούν με ένα ενιαίο κλειδί, έναν Ενιαίο Μοναδικό Αριθμό (ΕΜΑ) όπως περιγράψαμε ανωτέρω. Δεν έχουμε έναν αριθμό για όλες τις χρήσεις. Στο σημερινό λοιπόν πλαίσιο, εάν κάποιος επιθυμεί να ενοποιήσει τα δεδομένα πρέπει να χρησιμοποιήσει ως βασικό ενοποιητικό παράγοντα το Ονοματεπώνυμο. Όμως με το ίδιο ονοματεπώνυμο υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι. Επίσης σε παγκόσμιο επίπεδο με τόσες διαφορετικές γλώσσες και διαφορετικά και ανομοιογενή αλφάβητα και ονόματα καθίσταται δύσκολη ή έστω πολύ δαπανηρή η ενοποίηση δεδομένων κάτω από ένα όνομα. Όλα αυτά τα προβλήματα τα λύνει ο Ενιαίος Μοναδικός Αριθμός (ΕΜΑ), όποιος κι αν αποφασιστεί να είναι (υφιστάμενος ΑΜΚΑ, ΑΦΜ ή κάποιος νέος).
ii. Μπορεί λοιπόν να υφιστάμεθα ήδη καταγραφή δεδομένων και παρακολούθηση, όμως αυτά τα στοιχεία στην ουσία είναι δύσχρηστα για περαιτέρω αξιοποίηση. Η τυχόν αξιοποίηση και ενοποίησή τους είναι μια χρονοβόρα και κοστοβόρα διαδικασία. Για το λόγο αυτό εάν γίνει ενοποίηση, θα γίνει για μεμονωμένα άτομα και όχι καθολικά για το σύνολο του πληθυσμού. Χωρίς ενοποίηση μπορεί να παρακολουθηθεί ένα τμήμα του προφίλ του πολίτη και όχι το καθολικό του προφίλ.
iii. Η ενοποίηση των δεδομένων με βάση το Ονοματεπώνυμο συνιστά μια παράνομη διαδικασία στην οποία το πρόσωπο δεν έχει συναινέσει με καθοιονδήποτε τρόπο. Αντίθετα η οικειοθελής κατοχή ηλεκτρονικής ταυτότητας με τον μοναδικό, καθολικής χρήσης, κωδικό της (μπορεί να παραμείνουν στην αρχή οι πολλοί κωδικοί όπως είπαμε ανωτέρω, όμως ο ένας κωδικός είναι η φυσική εξέλιξη του συστήματος) συνιστά στην ουσία συναίνεση στην καταγραφή+ενοποίηση των δεδομένων, στην παρακολούθηση δηλ. του προσώπου. Δηλ. μια παράνομη διαδικασία μετασχηματίζεται σε νόμιμη!
iv. Τέλος εάν κάποιος δεν επιθυμεί να υποστεί ούτε τους σημερινούς τύπους παρακολούθησης μέσω των συσκευών που αναφέρονται ανωτέρω, τότε μπορεί να απαλλαγεί από αυτές τις συσκευές επιλέγοντας να μην τις χρησιμοποιήσει.
Μπορεί εάν θέλει:
1. να αφήσει το κινητό του στο σπίτι του και να πάει μια βόλτα χωρίς αυτό,
2. να αγοράσει προϊόντα με μετρητά, δηλ χωρίς χρεωστική/πιστωτική κάρτα,
3. να πληρώσει με μετρητά τα διόδια από τα οποία θα διέλθει κ.ο.κ.
Όμως, εάν θέλει, θα μπορεί στο μέλλον να μην χρησιμοποιεί την ΚτΠ, εάν είναι υποχρεωτικό να την φέρει μαζί του; Όχι βέβαια. Το κύριο πρόβλημα είναι η δεσμευτικότητα, η ταύτιση της ΚτΠ με τον άνθρωπο, ο οποίος πλέον θα ανάγεται σε αριθμό και θα υποχρεώνεται να αφήνει τα ηλεκτρονικά του ίχνη καθημερινά, θελημένα ή αθέλητα σε δεκάδες διασυνδεδεμένες βάσεις δεδομένων. Αυτή η καταγραφή συνιστά καθολικό, ανηλεές, απόλυτο φακέλωμα. Ποιος ο λόγος να γίνει αυτό; Τι κερδίζει ο πολίτης; Απολύτως τίποτα. Τι κερδίζει η εξουσία; Οι νόμιμες-τυπικές και οι παράνομες-άτυπες μορφές εξουσίας; Μα τον πλήρη έλεγχο των υπηκόων! Ένα τέλειο σύστημα το οποίο θα λαχταρούσε να έχει στα χέρια του ο Χίτλερ, ο Στάλιν, ο πατερούλης-αιώνιος πρόεδρος της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ιλ, το καθεστώς Απαρτχάϊντ της Νοτίου Αφρικής κ.ο.κ.
Η διαφορά μεταξύ της σημερινής ηλεκτρονικής καταγραφής κάποιων δεδομένων του πολίτη και εκείνης που θα υπάρξει με την χρήση της ΚτΠ σε ένα περιβάλλον «Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης» είναι δυσθεώρητη και μπορεί να συγκριθεί με εκείνη που έχει μια σφεντόνα και μια ατομική βόμβα.
Συναινώντας λοιπόν ο πολίτης στο να «ενταχθούν» τα στοιχεία του στο σύστημα της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και λαμβάνοντας την Κάρτα του Πολίτη, στην ουσία συναινεί στο να ξεκινήσει να χτίζεται αυτό το ανελεύθερο ηλεκτρονικό καθεστώς διαρκούς καταγραφής και παρακολούθησης των πολιτών.
4η Ερώτηση:
Με την ΚτΠ και την ψηφιακή υπογραφή θα περάσουμε σταδιακά σε ένα σύστημα άμεσης δημοκρατίας όπως στην Αρχαία Ελλάδα. Θα μπορούν να διενεργηθούν εύκολα και με ελάχιστο κόστος δεκάδες δημοψηφίσματα αλλά και δημοσκοπήσεις σε πολλά σημαντικά για τους πολίτες θέματα. Οι κυβερνώντες θα νοιώσουν ασφυκτική την «ανάσα» των πολιτών. Επίσης οι εκλογές θα γίνονται εύκολα και τα αποτελέσματα θα είναι αδιάβλητα. Δεν θα χρειάζονται επανακαταμετρήσεις ούτε θα υπάρχει αμφισβήτηση για το αποτέλεσμα. Πρόκειται για στροφή της κοινωνίας προς το δημοκρατικότερο.
Απάντηση:
Η ηλεκτρονική δημοκρατία είναι μια φαινομενική δημοκρατία. Κάτω από το χαλί κρύβεται η ηλεκτρονική δικτατορία. Οδηγεί φαινομενικά σε πιο άμεση δημοκρατία: Διενεργούνται εύκολες, με χαμηλό κόστος, on-line ψηφοφορίες, δημοψηφίσματα, και διατυπώνονται απόψεις των πολιτών οι οποίες μπορούν να φθάσουν έως την κορυφή.
Αυτή όμως η διαδικασία οδηγεί παράλληλα και στο καθολικό φακέλωμα της πολιτικής και κοινωνικής άποψης των συμμετεχόντων. Έτσι εάν ψηφίζουμε από το σπίτι μας, ναι μεν ψηφίζουμε άμεσα, γρήγορα με χαμηλό κόστος όλοι μας για πολλά θέματα (άμεση δημοκρατία λοιπόν) όμως επειδή:
i. τα ηλεκτρονικά συστήματα είναι διάτρητα από άποψη ασφάλειας και
ii. καταγράφονται σε αρχεία (log files) η ψήφος κάθε πολίτη σε αντιστοιχία με τον μοναδικό κωδικό αριθμό που φέρει ο Η/Υ του, τότε με αυτά τα στοιχεία είναι δυνατόν να εξαχθεί το κοινωνικό, συνδικαλιστικό, πολιτικό προφίλ, καθολικά, όλων των συμμετεχόντων στην εκλογική διαδικασία και στην συνέχεια αυτό να «αξιοποιηθεί» εις βάρος των ψηφοφόρων.
Παραβιάζεται με απλά λόγια η μυστικότητα της ψήφου. Μιλάμε για φανερή και διάτρητη ψηφοφορία. Φανερή γιατί η ψήφος σε συνδυασμό με την IP του Η/Υ αποκαλύπτει την ταυτότητα και την επιλογή του ψηφίσαντα και διάτρητη γιατί τα προσωπικά δεδομένα της ψηφοφορίας δύνανται:
i. να διαρρεύσουν θελημένα, σκόπιμα (πχ επί χρήμασι) ή αθέλητα (απώλεια μέσων αποθήκευσης) από τον διαχειριστή,
ii. να υποκλαπούν από χάκερς από τις «ασφαλείς» βάσεις δεδομένων της ψηφοφορίας.
Στο πλαίσιο των ανωτέρω πως μπορεί να διασφαλιστεί το αδιάβλητο της διαδικασίας;
- Η ψήφος από την στιγμή που θα φύγει από τον Η/Υ του σπιτιού του ψηφοφόρου, μέχρι την βάση Δεδομένων του Υπουργείου που θα διενεργεί τα δημοψηφίσματα, υπάρχει πιθανότητα να δολιευθεί; Το ΝΑΙ στον Η/Υ του σπιτιού θα καταχωρηθεί ως ΝΑΙ στην βάση δεδομένων του Υπουργείου ή λόγω των «επιστημονικών» μεθόδων τη σύγχρονης τεχνολογίας μπορεί να καταχωρηθεί και ως ΟΧΙ;
- Όταν ο ψηφοφόρος γνωρίζει, ότι οι κρατούντες γνωρίζουν τι ψηφίζει, πόσο πιθανό είναι να αλλάξει την ψήφο του προκειμένου να μην έχει επιπτώσεις; Προκειμένου να είναι αρεστός; Προκειμένου να ανελιχθεί σε ανώτερη θέση με αντάλλαγμα την ψήφο;
- Με αυτό τον τρόπο οι κρατούντες ελέγχουν ή όχι εάν τα ρουσφέτια τους εξαργυρώνονται πραγματικά με ψήφους;
Είναι προτιμότερος ο κόπος του παραβάν, της φυσικής καταμέτρησης, της επανακαταμέτρησης εάν χρειάζεται, παρά η ξεκούραση της «αδιάβλητης» ηλεκτρονικής καταμέτρησης-κατασκόπευσης.
Αντί επιλόγου σε όλα ανωτέρω, περιγράφω δύο αφίσες που κυκλοφόρησε η Αγγλική οργάνωση http://no2id.net/ η οποία δραστηριοποιήθηκε έντονα εναντίον της Αγγλικής ΚτΠ (ID cards) και της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης (Database State):
Η πρώτη αναφέρει: «Presumed guilty until proven innocent… because it’s not like computer records even get mixed up, is it?». Με απλά λόγια: «Είσαι ένοχος μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, Άλλωστε οι Η/Υ δεν κάνουν ποτέ λάθος, έτσι δεν είναι;»
Η δεύτερη αναφέρει: «If you’re not on their list you won’t exist». Δηλ. «εάν δεν σε βρίσκουν στη λίστα τους, τότε δεν υπάρχεις».
Με αυτά τα απλά συνθήματα οι Άγγλοι προσπαθούν να τονίσουν την απόλυτη εξάρτηση της ζωής του ανθρώπου από τους Η/Υ. Τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ελευθερία του συναλλάσσεσθε, τα δικαιώματα στην ιδιοκτησία, στην εργασία, στην ασφάλιση, στην δημιουργία οικογένειας και προσωπικής ζωής δεν είναι αυθύπαρκτα και δεδομένα για όλους τους νομοταγείς πολίτες. Εξαρτώνται από την κατοχή ή όχι μιας Κάρτας, από την κατοχή ή όχι ενός αριθμού, από την ύπαρξή των ανθρώπων ή όχι σε μια βάση δεδομένων; Δηλ. όσοι είναι εκτός των βάσεων δεδομένων παύουν να είναι άνθρωποι; Εάν συνεχίζουν να τους θεωρούν ανθρώπους, τότε είναι άνθρωποι χωρίς δικαιώματα, είναι de facto εχθροί και κατά συνέπεια απόβλητα του συστήματος;
Πως λέγεται το σύστημα που αντιμετωπίζει τον άνθρωπο με αυτόν τον τρόπο;
Ποια αρχή μπορεί να σκεφθεί κάτι τέτοιο;
Και όλα αυτά θα γίνουν με βασικό επιχείρημα το νοικοκύρεμα της Δημόσιας ζωής, την εξυπηρέτηση των πολιτών, την βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών; (αναδημοσίευση από klassikoperiptosi.blogspot.gr)
http://greeknation.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου