Η παγκόσμια τραπεζική θύελλα

  από Analyst Team / Φεβρουαρίου 20, 2016 /

Το σημερινό σύστημα των χάρτινων νομισμάτων χωρίς αντίκρισμα θα καταρρεύσει νομοτελειακά, προκαλώντας το μεγαλύτερο κραχ στην ιστορία, αλλά όχι τόσο σύντομα, όσο αναμένεται – αν και όσο αργεί, τόσο το χειρότερο

(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)

.

«Ποιό είναι αλήθεια το μεγαλύτερο έγκλημα του πρωθυπουργού; Όχι, δεν είναι το τρίτο μνημόνιο και η πλήρης παράδοση της εθνικής μας κυριαρχίας – μαζί με το ΤΑΙΠΕΔ, τις τράπεζες και τους υδρογονάνθρακες που παραχωρήθηκαν στους δανειστές.

Είναι η καλλιέργεια της ελπίδας στους Έλληνες, η οποία έκανε πολύ πιο οδυνηρή τη μετέπειτα στυγνή δολοφονία της, από τον ίδιο τον εμπνευστή της. Κατά δεύτερο λόγο η «μητροκτονία» της αριστεράς, σε ελληνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Σχεδόν αδύνατο να του συγχωρεθούν από τους Έλληνες» (Ι.Ι.)..

Ανάλυση

Ανακοινώθηκε πως το ταμείο εγγύησης καταθέσεων και επενδύσεων (ΤΕΚΕ), εξασφαλίζει πλέον τις αποταμιεύσεις των Πολιτών στις ελληνικές τράπεζες, έως το ποσόν των 100.000 € ανά καταθέτη – συνολικά όμως και όχι ανά τράπεζα. Είναι αλήθεια μία καλή είδηση, η οποία παρέχει μεγαλύτερη ασφάλεια στους αποταμιευτές; Ή μήπως σημαίνει πως το κράτος δεν εγγυάται πλέον τις καταθέσεις, αλλά ο συγκεκριμένος οργανισμός που λειτουργεί από το 1995;Η απάντηση εξαρτάται προφανώς από τα κεφάλαια που διαθέτει το ΤΕΚΕ – τα οποία, με βάση τον ισολογισμό του, είναι συνολικά, κύρια και πρόσθετα, 4,23 δις € (πηγή, σελίδα 25). Έναντι καταθέσεων της τάξης των 130 δις € δεν είναι λοιπόν τόσο μεγάλα – ειδικά όταν ο τραπεζικός τομέας της χώρας μας, λόγω των συνεχώς αυξανομένων κόκκινων δανείων, δεν είναι από τους υγιέστερους στην Ευρώπη.

Εν τούτοις, δεν αντιμετωπίζουν μόνο οι ελληνικές τράπεζες προβλήματα, αλλά ολόκληρος ο κλάδος στην Ευρωζώνη – με τις ιταλικές στην κορυφή της πυραμίδας, χωρίς όμως να υστερούν καθόλου οι μεγάλες των άλλων κρατών, όπως της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας. Αυτός είναι ο λόγος που οι μετοχές τους ευρίσκονται σε καθοδική πορεία, ενώ τα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) εκτοξεύονται στα ύψη.Η αιτία είναι το ότι, οι επενδυτές φοβούνται πως οι τράπεζες δεν θα μπορούν κάποια στιγμή να εξυπηρετούν τις υποχρεώσεις τους – υπενθυμίζοντας πως οι καταθέσεις είναι ουσιαστικά ένα δάνειο προς το εκάστοτε χρηματοπιστωτικό ινστιτούτο, με όλα τα ρίσκα που συνεπάγεται κάτι τέτοιο.Εύλογα αναρωτιέται κανείς στο σημείο αυτό εάν πρόκειται για τις πρώτες ενδείξεις μίας επερχόμενης κρίσης, όπως αυτή του 2008 – όπου οι τράπεζες βυθίστηκαν στα προβλήματα, επειδή το χαρτοφυλάκιο των περιουσιακών τους στοιχείων επιδεινώθηκε.

Ειδικότερα, πολλοί δανειολήπτες δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα χρέη τους, ενώ οι τιμές των δομημένων επενδυτικών προϊόντων που είχαν στους ισολογισμούς τους οι τράπεζες κατέρρευσαν – με αποτέλεσμα να συσσωρευτούν ζημίες, οι οποίες απειλούσαν να υπερβούν τα μικρά ίδια κεφάλαια τους, οπότε να χρεοκοπήσουν.Αμέσως μετά πάγωσαν οι αγορές παροχής δανείων, οπότε οι τράπεζες δεν μπορούσαν να αναχρηματοδοτήσουν τα ληξιπρόθεσμα χρέη τους – ενώ το κραχ αποφεύχθηκε τελικά με τη βοήθεια των κεντρικών τραπεζών, υπό την ηγεσία της Fed, οι οποίες μείωσαν δραστικά τα επιτόκια και αύξησαν πυροσβεστικά την παροχή χρημάτων (QE).

Ορισμένες βέβαια χρειάστηκε να διασωθούν από τα κράτη, με χρήματα των Πολιτών τους – το «τρικ» όμως λειτούργησε στο τέλος, αφού οι επενδυτές ανέκτησαν την εμπιστοσύνη τους και άρχισαν ξανά να τοποθετούν τα χρήματα τους στις τράπεζες, με πολύ μικρά επιτόκια. Έκτοτε, τα κράτη προσπαθούν να ελέγξουν αυστηρά τις τράπεζες – υποχρεώνοντας τες να αυξήσουν τα ίδια κεφάλαια, καθώς επίσης τη ρευστότητα τους, να μην υπερχρεώνονται, να διενεργούν τεστ αντοχής κοκ.Οι έλεγχοι τώρα αυτοί έχουν οδηγήσει στη μείωση της κερδοφορίας των τραπεζών, με πολλές από αυτές να παράγουν πλέον ζημίες – όπως η Deutsche Bank και η Credit Suisse πρόσφατα. Επί πλέον, η υιοθέτηση των αρνητικών επιτοκίων εντείνει ακόμη περισσότερο τα προβλήματα τους – καθιστώντας ουσιαστικά το μοντέλο λειτουργίας τους ασύμφορο, άρα άχρηστο (εδώ θα ήθελε προσοχή ο τραπεζικός τομέας της Κύπρου και της Ιρλανδίας, λόγω της υψηλής «διόγκωσης»).

Με απλά λόγια, οι προσπάθειες των κρατών να τιθασεύσουν και να ελέγξουν τις τράπεζες είχαν μία ανεπιθύμητη και απρόβλεπτη παρενέργεια: την αδυναμία, καθώς επίσης την απροθυμία των τραπεζών να χρηματοδοτήσουν με νέα δάνεια την οικονομία. Αντί αυτού, προτιμούν να τοποθετούν τα κεφάλαια τους βραχυπρόθεσμα στα διεθνή χρηματιστήρια, τα οποία τους υπόσχονται μεγαλύτερα κέρδη και προμήθειες (Bonus) για τα στελέχη τους – προκαλώντας υπερβολές (φούσκες) στις τιμές, με οδυνηρά επακόλουθα για το μέλλον.Αυτό δημιουργεί επί πλέον προβλήματα στους δανειολήπτες – στις επιχειρήσεις, στους αγοραστές και κατασκευαστές οικιών, στους καταναλωτές κοκ. Πόσο μάλλον όταν εκείνες οι τράπεζες που διστάζουν να αναλάβουν ρίσκα, είναι όλο και λιγότερο πρόθυμες να αντικαταστήσουν τα παλαιότερα δάνεια τους με νέα, όταν καθίστανται ληξιπρόθεσμα – με αποτέλεσμα να κορυφώνονται τα προβλήματα των δανειοληπτών, οι οποίοι θεωρούσαν δεδομένη τη συνέχιση του δανεισμού τους εάν παρέμεναν συνεπείς.Το γεγονός αυτό διαπιστώνεται σε μεγάλο βαθμό στην Ελλάδα, στην οποία χιλιάδες δάνεια γίνονται πλέον ληξιπρόθεσμα, χωρίς να αντικαθιστώνται – κυρίως επειδή η χώρα μας συνεχίζει να είναι βυθισμένη στην ύφεση, στην ανεργία και στις χρεοκοπίες, ενώ τα εισοδήματα μειώνονται διαρκώς, οπότε οι τράπεζες δεν εμπιστεύονται καθόλου τη δυνατότητα των συνεπών οφειλετών τους να συνεχίσουν να εξυπηρετούν τα χρέη τους..

Το πρόβλημα του συστήματος

Περαιτέρω, στο σημερινό μας χρηματοπιστωτικό σύστημα των χάρτινων χρημάτων χωρίς αντίκρισμα (Fiat money), δημιουργούνται αναπόφευκτα προβλήματα, όταν η παροχή δανείων εκ μέρους των τραπεζών επιβραδύνεται – πολύ περισσότερο όταν υποχωρεί.Με απλούστερα λόγια, το οικονομικό μας οικοδόμημα που στηρίζεται στην ανάπτυξη, η οποία εξασφαλίζεται μέσω της παροχής πιστώσεων, καθώς επίσης της συνεχούς αύξησης της ποσότητας χρήματος με τη βοήθεια των κεντρικών τραπεζών, κλυδωνίζεται – η ουτοπία της διαρκούς ευημερίας χάνεται σταδιακά, η πιστωτική φούσκα εκρήγνυται και η οικονομία καταρρέει.Εύλογα λοιπόν οι επενδυτές αποσύρονται μαζικά από τις τράπεζες, οι οποίες πάντοτε προηγούνται στις πτώσεις, όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί – σύμφωνα με το οποίο οι μετοχές τραπεζών που έχουν στα χαρτοφυλάκια τους είναι στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων τριών ετών, ενώ η μείωση σε σχέση με τον Ιανουάριο είναι η πλέον αρνητική των τελευταίων δέκα ετών (σε παγκόσμιο επίπεδο).

.

.

Συνεχίστε στη 2η σελίδα (…)