Όπως όταν επιστρέφεις από έξοδο και στο μυαλό σου έχει κολλήσει κάποιο τραγούδι που παιζόταν στο χώρο όπου βρισκόσουν, έτσι και μετά από τον αγώνα ΠΑΟΚ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ στον εγκέφαλό μου είχε κολλήσει ένα σύνθημα παιδιάστικο μεν, περιεκτικό στο τι έκαναν οι μητέρες κάποιων –οιονεί- φιλάθλων δε. Νομίζω όλοι καταλάβαμε. Και αφού λοιπόν χειροκροτήσαμε ρυθμικά και κουνήσαμε γροθιές (μόνο σε απειλητικό τόνο) στον ήχο που περιγράφω παραπάνω, γυρίσαμε σπίτια μας «αφού είχαμε ξεδώσει», «δώσαμε να καταλάβουμε στους ΕΧΘΡΟΥΣ μας» και «ψυχαγωγηθήκαμε» μα πάνω από όλα, νιώθαμε παραγωγικοί και «φίλαθλοι».Θα σας πω προσωπικά τι έζησα: Είδα μάτια που ξεχείλιζαν εχθρική απέχθεια που ξεπερνούσε τα πλαίσια του παιχνιδιού, άκουσα βρισιές που δεν είχαν προηγούμενο για ανθρώπους που το κοινό δεν γνωρίζει καν (δε μιλώ για το αν έχεις διαβάσει δημοσιεύματα περί του τι κάνουν οι αθλητές στον πράσινο χώρο, αλλά για το πώς είναι in their actual life). Θέλω να πω, ποιος σου έχει δώσει το δικαίωμα να βρίζεις και να υποτιμάς προσωπικότητες για τις οποίες το μόνο που γνωρίζεις είναι το αν είναι επιθετικοί ή αμυντικοί και ότι διαφημίζουν πατατάκια; Γιατί να παίρνεις το παιδί μαζί σου σε έναν τέτοιο χώρο που θα βρωμίσει το πανέμορφο μυαλουδάκι του όχι μόνο μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά; (καπνογόνα φίλοι αναγνώστες και πολύ τσιγάρο νότισαν όχι μόνο την κώμη αλλά και τις φορμούλες μου) Γιατί αγαπητέ, απευθύνεσαι σε έναν άνθρωπο που δεν είναι λευκός, παροτρύνοντάς τον να φάει μπανάνες; (για όσους δεν το έπιασαν, μαύροι= πίθηκοι- εξού και η μπανάνα κατά τον (μ)παοκτσή συνάνθρωπο. Γιατί μετέρχεστε– που να πάρει η ευχή- ομοφοβικές προσβολές για να εκφράσετε το μένος σας προς την αντίπαλη ομάδα;Γιατί; Γιατί; Γιατί; Ανεμοστρόβιλος τα ερωτηματικά μέσα μου. Γιατί δεν απολαμβάνεις ήσυχα το ματσάκι σου, χωρίς να ΜΙΣΕΙΣ το αντίπαλο δέος; Δεν διαφωνώ στην πιθανότητα να παθιαστείς και να φωνάξεις ή να αντιδράσεις. Ας είμαστε ρεαλιστές. Σου εκφράζω απλώς τη φοβία μου να σε βλέπω να φανατίζεσαι και να πηδάς κάγκελα, να ανάβεις πυρσούς ή να είσαι διατεθειμένος να χτυπήσεις κάποιον μη ομοϊδεάτη. Δεν μπορώ να πιστέψω στις δυνατότητές σου ως ανθρώπινο ον, με νιώθεις; Φτύνεις λέξεις και γιουχάρεις φανέλες, ανθρώπους και έννοιες που επειδή προφανώς δε θεωρείς αρκετά ικανά, τα κρίνεις ως ειδεχθή. Ωστόσο, την αντίστοιχη «θρησκεία» σου, την «ομαδάρα» σου δεν επιτρέπεις να τη βάζουν οι άλλοι στο στόμα τους. Άντε, γιατί μετά «δε ξέρεις ούτε και εσύ ο ίδιος πώς θα αντιδράσεις».Και αφότου ικανοποίησες λίγο τα πρωτόγονα ένστικτά σου, περνάς τη θεόρατη πύλη του σταδίου, ανοίγεις καμιά μύτη γιατί τώρα δε θα σου χαλάει και ο κάθε χ αντίπαλος τη ζαχαρένια της νίκης και πορεύεσαι προς το αμάξι. Τώρα θα φερθείς σαν «πολιτισμένος», θα πεις καλησπέρα και καλό βράδυ και στο δρόμο που το παιδί σου θα σε ρωτήσει γιατί ο κόσμος έβριζε τους έγχρωμους παίχτες, θα απαντήσεις ότι δεν πρέπει να είμαστε ρατσιστές (αν το καπνογόνο δε σε έχει επηρεάσει ώστε να απαντήσεις με την ετοιμόλογη αναφορά στις μπανάνες) και ότι είμαστε όλοι ίσοι. «Αλλά», θα σκύψεις συνωμοτικά στο αυτί του αυριανού λεβέντη σου, « εμείς οι λευκοί είμαστε λίγο καλύτεροι.»
Και θα του κλείσεις πονηρά το μάτι. Θα καταλάβει μωρέ και αυτός. Τρία-πέντε παιχνίδια και θα καταλάβει γιατί οι λευκοί υπερέχουν ή γιατί όταν θέλουμε να ξεφτιλίσουμε κάποιον πλήρως τον παρομοιάζουμε με ομοφυλόφιλο.
Αλλά ξέρεις τι;
Σαν καλός μπαμπάκας που είσαι, μη ξεχάσεις να πάρεις κασκόλ με την ομαδάρα στο γιόκα σου. Ε, τι θα θυμάται αύριο μεθαύριο;Τις Κυριακές που στην προσπάθειά σου να τον κάνεις άντρα μερακλή (=ρατσιστή προς κάθε διαφορετικότητα είτε αυτή ακούει στο όνομα «Ολυμπιακός», είτε στην ομοφυλοφιλία) τον έσερνες στο ναό, για τον οποίο μόνο με ευλάβεια οφείλει να μιλάει. Ας το κάνεις λοιπόν σωστά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου