"Αλλάζω τον εαυτό μου για να αλλάξει ο κόσμος"

Άραγε για να αλλάξει ο κόσμος πρέπει πρώτα να αλλάξουν τα άτομα όπως λένε κάποιοι και μοιάζει λογικό; Πρέπει δηλαδή "πρώτα να  γίνουμε άνθρωποι" για να κάνουμε ένα νέο καλύτερο κόσμο; 

Κι όμως όχι! 

Οι κοινωνίες δεν είναι σκόρπια άτομα, ένα μάτσο άνθρωποι που αν αλλάξουν αλλάζει αυτόματα κι ο κόσμος. Ειναι ένα σύνολο σχεσεων που καθορίζονται από τη μορφή της κοινωνίας για να το πουμε απλά. Τα άτομα γεννιουνται μεσα σε ήδη διαμορφωμένες σχεσεις, που υπάρχουν πριν από αυτούς και πέρα από τη θέλησή τους, που δημιουργούν κατά βάση το χαρακτήρα τους που βέβαια δεν ειναι δεδομένος εκ Θεού. Δεν "φτιάχνουν" λοιπόν τα  άτομα τις κοινωνίες, αλλά το αντίθετο. Παρά τη σχετική αναξαρτησία και την ευθύνη που έχει το άτομο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του, δεν είναι αυτό που διαμορφώνει το χαρακτήρα της κοινωνίας.Το "αλλάζουμε τον εαυτό μας για να αλλάξει ο κόσμος" είναι μια πονηριά του συστήματος που οδηγεί σε αδιέξοδο.

Η πλειοψηφία των μελών μιας κοινωνίας δεν μπορεί να "αλλάξει χαρακτήρα" προς το καλύτερο μεσα σε ένα πλαίσιο που με εντελώς επιστημονικό και μελετημένο τρόπο κάνει ό,τι χρειάζεται για να μας κάνει χειρότερους και έρμαια των συμφερόντων αυτών που έχουν την εξουσία στα χερια τους.Ο κόσμος που ζούμε μας γεννάει, μας μεγαλώνει στα σχολεία του, μας τρέφει με τα ΜΜΕ που είναι δικά του, με την ιδεολογία του. Μας βάζει στις δουλειές του και μας επιβάλει τις σχέσεις του, αφεντικό- σύγχρονος δούλος, καταπιεστής-καταπιεζόμενος, αγοράζω-πουλάω, κερδίζω-ζημιώνω κλπ. έξω από τη θέληση μας. Το να αλλάξει η βάση αυτού του κόσμου, που είναι βέβαια  η οικονομία του με ό,τι κοβαλάει αυτή μαζί της για να μπορέσει να στηριχθεί, δεν είναι μια απλή και χωρίς σημασία "αλλαγή περιβάλλοντος". Είναι όλη η ουσία.

Ποιος μπορεί να αλλάξει τον κόσμο λοιπόν; 

Μα αυτοί που πιο πολύ από τους άλλους καταλαβαίνουν στο πετσί τους το τι είναι αυτός ο κόσμος και που οδηγεί, δηλαδή  οι από κάτω, κι ακόμη περισσότερο η πρωτοπορία αυτών που δεν είναι άλλη από την εργατική τάξη, που μπορούν να αμφισβητούν και να αντιστέκονται οργανωμένα, που έχουν μελετήσει και ξέρουν συγκεκριμένα στο μυαλό τους τι πάει στραβά σ αυτόν τον κόσμο, κι από εκεί ποιος είναι ο κόσμος που μας χρειάζεται. Αυτοί που μαζί με τους συμμάχους τους βρίσκουν το δρόμο και τον δείχνουν και στους άλλους, με επίγνωση ότι όλοι είμαστε γέννημα αυτού του κόσμου και κουβαλάμε σωρό από τα ελαττώματα που μας φόρτωσε, από τα οποία θα απαλλαγούμε αργά σε μια μακριά πορεία στο χρόνο ζώντας πια πάνω σε ενα άλλο 'έδαφος' που θα μας δίνει άλλη 'τροφή'. Αυτό σημαίνει ακόμη ότι ο κόσμος δεν θα αλλάξει με ομορφιά, αρμονία και γαλήνη. Κι αυτό γιατί θα υπάρξει αντίσταση και βια από αυτούς που θα χάσουν τα σκήπτρα. Και βέβαια η απάντηση που θα δοθεί θα είναι ανάλογη με την αντίσταση και τη βία που θα προβάλουν.Ας μην περιμένουμε λοιπόν ότι αυτή η σύγκρουση  που θα έχει κατακόκκινο χρώμα και που αναγκαστικά, νομοτελειακά όπως λέμε θα συμβεί, θα είναι μια όμορφη βόλτα στο δειλινό...