Η ύπουλη γερμανική τακτική

Οι Έλληνες πρέπει να πάψουν να κατηγορούν τον εαυτό τους για όλα τους τα δεινά, να καταλάβουν πως ήταν μύθος τα ελλείμματα, όπως το ότι ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητες μας, να συνειδητοποιήσουν πως η Γερμανία διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην υπερχρέωση της Ελλάδας του 2009, καθώς επίσης ότι δεν χρεοκόπησε η Ελλάδα το 2012, αλλά την χρεοκόπησαν: η Τρόικα σε συνεργασία με τις ανθελληνικές ενδοτικές κυβερνήσεις μετά το 2009 που επέβαλλαν το εκ προμελέτης έγκλημα των μνημονίων και υπέγραψαν το καταστροφικό PSI.  

Το σημαντικότερο γεγονός παγκοσμίως είναι η σύγκρουση των Η.Π.Α. με το Ιράν, με το τελευταίο να στηρίζεται από τη Ρωσία και την Κίνα – όπου δεν αποκλείονται κάθε είδους προβοκάτσιες «ένθεν κακείθεν», για να επιτύχει ο καθένας το στόχο του. Σε εθνικό επίπεδο το σημαντικότερο δεν είναι οι εκλογές, άλλα η επιστροφή της οικονομίας μας στην κρίση (ανάλυση) – ενώ όσο δεν καταλαβαίνουμε το αυτονόητο, το ότι δηλαδή όσο δεν παράγουμε θα βουλιάζουμε (άρθρο), δεν πρόκειται να υπάρξει μέλλον.

Ούτε βέβαια εάν συνεχίσουμε να συγκρουόμαστε μεταξύ μας και να κατηγορεί το ένα κόμμα το άλλο, αφού έτσι δίνουμε τη δυνατότητα στις «γερμανικές δυνάμεις κατοχής και λεηλασίας» να μας εκμεταλλεύονται – ως άριστοι αποικιοκράτες και γνώστες της τακτικής του «διαίρει και βασίλευε». Εν προκειμένω οφείλουμε να γνωρίζουμε πως δραστηριοποιούνται πολιτικά στην Ελλάδα διάφοροι καιροσκόποι κατ’ εντολή των ξένων – είτε με νεοφιλελεύθερο αριστερό μανδύα, είτε με κάποιον άλλο. Επομένως πρέπει να προσέχουμε πολύ, όσον αφορά τις επιλογές μας – υπενθυμίζοντας τα εξής:

«Η εθνική στρατηγική δεν είναι ούτε “δεξιά” ούτε “αριστερή”, ούτε “εθνικιστική” ούτε “διεθνιστική”. Είναι τα πάντα, ανάλογα με τις επιταγές της συγκεκριμένης περίστασης. Αλίμονο στην χώρα και την πολιτική της ηγεσία, αν ερμηνεύει την συγκεκριμένη κατάσταση με “δεξιές” ή “αριστερές” εκτιμήσεις» (Π. Κονδύλης).

Σε ευρωπαϊκό τώρα επίπεδο, το σημαντικότερο θέμα είναι η ψήφιση του φορολογικού νομίσματος από την ιταλική Βουλή και η σύγκρουση της κυβέρνησης της χώρας με την Κομισιόν – πίσω από την οποία κρύβεται η Γερμανία. Εάν η Ιταλία καταφέρει να επιβληθεί, θα ανοίξει ένας καινούργιος δρόμος για την Ελλάδα – τον οποίο είχε κλείσει ερμητικά και ύπουλα ο Γιάννης στις αρχές του 2015 (ο νέος Δούρειος Ίππος σήμερα, ο οποίος τοποθετήθηκε στην Ελλάδα από τον κ. Soros και το σύστημα του), χωρίς καν να το πάρει είδηση το τότε κόμμα του (ΣΥΡΙΖΑ).

Περαιτέρω, όσον αφορά την ελληνική κρίση, έχει ενδιαφέρον το βιβλίο του Γερμανού K. H. Roth που κυκλοφόρησε – γνωστού για τη θέση του υπέρ της πληρωμής των γερμανικών αποζημιώσεων στην Ελλάδα (ανάλυση). Ουσιαστικά επιβεβαιώνει όλα όσα έχουμε αναφέρει για την ύπουλη τακτική που υιοθέτησε η Γερμανία μετά την είσοδο της στην Ευρωζώνη – όπως την πολιτική της φτωχοποίησης του γείτονα με τη συνεργασία της ΕΚΤ και το μισθολογικό dumping. Μοιάζει δε σε τέτοιο βαθμό με τις αναλύσεις μας που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ακόμη και αντιγραφή – αποδεικνύοντας πως η κρίση χρέους της Ευρώπης δεν ήταν ελληνική, αλλά ευρωπαϊκή και παγκόσμια.

Ειδικότερα, επισημαίνει πως η κύρια αιτία της κρίσης ήταν η αποσταθεροποίηση της ΕΕ από τη γερμανική οικονομική ελίτ που ουσιαστικά κυβερνάει τη χώρα – με τους τρόπους που αναφέραμε και με τους οποίους καταστράφηκαν οικονομικά οι ασθενέστερες ή οι πλέον ανόητες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Όπως επίσης αναφέρει, κάτι που έχουμε περιγράψει σε πολλές αναλύσεις μας στο παρελθόν, μεταξύ άλλων σε σχέση με το δράμα της Ευρωζώνης (πηγή):

«H εισαγωγή του ευρώ, καθώς επίσης η μεταβίβαση από την ομοσπονδιακή τράπεζα της Γερμανίας στην ΕΚΤ όλων εκείνων των αρμοδιοτήτων του συνολικού ελέγχου της οικονομικής πολιτικής, οδήγησε με το ξεκίνημα της νέας χιλιετίας, στην περαιτέρω ενίσχυση του σκληρού νεοφιλελεύθερου μοντέλου δημοσιονομικής σταθερότητας. Έτσι, κατάφερε να μοιάσει με ένα νομισματικό αντίγραφο του συστήματος του κανόνα του χρυσού.  Ως στόχος για τον πληθωρισμό ορίστηκε η μέγιστη αύξηση των τιμών στο 2%».

Εν προκειμένω θυμίζει τόσο την ανάλυση μας για το βρώμικο μυστικό της ΕΚΤ (πηγή), όσο και για την ανταγωνιστικότητα (πηγή) – όπως επίσης η αναφορά του στον κανόνα του χρυσού, με τον οποίο μοιάζει η υιοθέτηση του κοινού νομίσματος (=σύνδεση των ισοτιμιών με το ευρώ) και η μη δυνατότητα υποτίμησης των εθνικών νομισμάτων για την ανάκτηση της χαμένης ανταγωνιστικότητας των χωρών τους. Σε σχέση δε με την πατρίδα του, τη Γερμανία, γράφει τα παρακάτω:

«Αυτό που είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον για την επιτυχία της Γερμανίας να γίνει ο κύριος αρχιτέκτονας της ευρωπαϊκής ενοποίησης είναι to ότι, μετά την εισαγωγή του ευρώ οι γερμανικές ελίτ έχουν χρησιμοποιήσει όλο και περισσότερο το νέο νόμισμα για να προωθήσουν τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα. Ανέπτυξαν ένα μοντέλο που συνδυάζει τη συνεχή μείωση των πραγματικών μισθών με την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, η οποία προκαλείται κυρίως με τη συμβολή της τεχνολογίας.

Μεταξύ των ετών 2001 και  2011, η μέση ετήσια αύξηση των ονομαστικών μισθών της Γερμανίας ήταν 1,6%, αλλά οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν κατά 4,2% κατά την ίδια περίοδο. Εν τω μεταξύ, η παραγωγικότητα της εργασίας αυξήθηκε κατά 1,2% τον χρόνο. Το αποτέλεσμα ήταν μια σταθερή μείωση του δείκτη του μισθολογικού κόστους στην εγχώρια παραγωγικότητα της εργασίας ή στο κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος. Δεδομένου δε του ότι, το κόστος εργασίας ανά μονάδα παραγομένου προϊόντος είναι πιο στενά συνδεδεμένο με τη δομή των τιμών από την προσφορά χρήματος ή με το δημόσιο χρέος, οι Γερμανοί ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσουν το μισθολογικό ντάμπινγκ,  το οποίο είναι επίσης εξαιρετικά κερδοφόρο για τις επιχειρήσεις, ώστε να μειώνουν συστηματικά τις τιμές των εξαγωγών τους.

Στην αρχή της  κρίσης, το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στην Ελλάδα και τα άλλα περιφερειακά κράτη της Ε.Ε. ήταν 30% υψηλότερο από ότι στη Γερμανία. Από τη στιγμή που εφαρμόστηκαν τα προγράμματα λιτότητας, αυτό ανέβηκε περισσότερο και έφτασε στο 35%. Υπάρχει στενή σχέση μεταξύ αυτής της διαφοράς κόστους εργασίας και των εξαγωγικών τιμών, έτσι ώστε η γερμανική πολιτική των εντός της Ευρώπης μισθών και το ντάμπινγκ τιμών, ήταν ο πιο σημαντικός παράγοντας για την παρακμή της ελληνικής οικονομίας – πολύ περισσότερο καθώς ο de facto κανόνας του χρυσού απέκλειε τα νομισματικά αντίμετρα.

Για την επισφράγιση αυτής της εξέλιξης έπαιξαν επίσης καθοριστικό ρόλο και «εγχώριοι» παράγοντες: παρατηρήστε την υπερβολική εισαγωγή κεφαλαίων στην Ελλάδα μετά την ένταξη της χώρας στη ζώνη του ευρώ  και τις εξωφρενικές αυξήσεις των τιμών που αυτή είχε ως αποτέλεσμα. Ωστόσο, η κύρια αιτία της δυσπραγίας ήταν η αποσταθεροποίηση της ΕΕ από τη γερμανική οικονομική ελίτ. Πραγματοποιούμενη με το ντάμπινγκ μισθών και τιμών μετά την εισαγωγή του ευρώ, η αποσταθεροποίηση κατέστρεψε οικονομικά τις ασθενέστερες περιφερειακές χώρες».

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, ελπίζουμε να πεισθούν διαβάζοντας και το Γερμανό οι Έλληνες, για όλα όσα έχουμε αναφέρει σε σχέση με τον ύπουλο ρόλο της Γερμανίας ήδη από το 2009 – να πάψουν δηλαδή να κατηγορούν τον εαυτό τους για όλα τους τα δεινά, να καταλάβουν πως ήταν μύθος τα ελλείμματα, όπως το ότι ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητες μας (ανάλυση), να συνειδητοποιήσουν πως η Γερμανία διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην υπερχρέωση της Ελλάδας του 2009, καθώς επίσης ότι δεν χρεοκόπησε η Ελλάδα το 2012, αλλά την χρεοκόπησαν: η Τρόικα σε συνεργασία με τις ανθελληνικές ενδοτικές κυβερνήσεις μετά το 2009 που επέβαλλαν το εκ προμελέτης έγκλημα των μνημονίων και υπέγραψαν το καταστροφικό PSI.

Πηγή: Analyst.gr, 16 Ιουνίου 2019