Η υποτιθέμενη «Νέα Τάξη Πραγμάτων» δεν αποτελεί πλέον συνωμοσιολογικό σενάριο και αυτό γιατί οι ηγετικές ομάδες που την προωθούν, δεν κρύβουν τους στόχους τους, ούτε δρουν με καλυμμένο πρόσωπο. Διαθέτουν ισχυρότατες οργανώσεις, κινητοποιούνται ανοιχτά για την υπεράσπιση αυτής της «Νέας Τάξης», με στόχο τον έλεγχο της ανθρωπότητας και των πλουτοπαραγωγικών πηγών του πλανήτη, διεκδικώντας αργά και σταθερά την παγκόσμια κυριαρχία. Μέχρι και σήμερα το σύνολο του ανθρώπινου πληθυσμού, αγνοεί τις δράσεις και τις προθέσεις των παρασκηνια
κών αυτών δυνάμεων με αποτέλεσμα οι μάζες να μην αντιλαμβάνονται ότι οι ελευθερίες τους σταδιακά αφαιρούνται ενώ η δύναμη της «Νέας Τάξης» όλο ένα και αυξάνεται.
Οι παρασκηνιακές δυνάμεις που διαμορφώνουν την ατζέντα της «Νέας Τάξης» Στην κορυφή της πυραμίδας της ηγεσίας της «Νέας Τάξης Πραγμάτων», βρίσκουμε την «ανεπίσημη» ελιτιστική οργάνωση γνωστή ως «Συμβούλιο των 13ων οικογενειών», οι οποίες ενορχηστρώνουν όλα τα σημαντικά γεγονότα που συμβαίνουν ανά την υφήλιο. Όπως υποδηλώνει το όνομα της οργάνωσης, το συμβούλιο αποτελείται από τις 13 πιο ισχυρές οικογένειες στον πλανήτη. Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης τα οικονομικά μεγέθη – ισχύς – των 13 οικογενειών, δεν χρειάζεται παρά να επισημάνουμε πως αυτές οι 13 οικογένειες βρίσκονται στην κορυφή του 1% των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη που έχει ήδη στα χέρια του, όσο πλούτο διαθέτει το υπόλοιπο 99% του πλυθησμού, σύμφωνα και με την οργάνωση OXFAM Αυτές οι οικογένειες είναι οι: 1. Rothschilds (Bauer or Bower) 2. Rockefeller 3. Warburg (del Banco) 4. Bruce 5. Cavendish (Kennedy) 6. De Medici 7. Hanover 8. Hapsburg 9. Krupp 10. Plantagenet 11. Romanov 12. Sinclair (St. Clair) 13. Windsor (Saxe-Coburg-Gothe) Η δυναστεία των Rothschild
Η οικογένεια των Rothschild είναι αδιαμφισβήτητα, η πιο γνωστή και ισχυρή στον πλανήτη με την περιουσία της -σύμφωνα με μετριοπαθής υπολογισμούς – να εκτιμάται στα 500 τρισεκατομμύρια δολλάρια!Τα 3 πιο σημαντικά ιδρύματα που διαθέτουν και τα οποία δουλεύουν αν μη τι άλλο σκληρά για να επιτευχθούν οι στόχοι της «Νέας Τάξης Πραγμάτων» είναι: • Το City του Λονδίνου που χρηματοδοτείται και ελέγχεται από τους Rothschilds • Η US Federal Reserve, ιδιωτική τράπεζα που χρηματοδοτείται, ελέγχεται απο τους ιδιοκτήτες της, Rothschilds • Η BIS – Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, ένας διεθνής οργανισμός αποτελούμενος από κεντρικές τράπεζες (οι οποίες κεντρικές τράπεζες ανήκουν όλες στους Rothschilds)
Η δυναστεία των Rockfellers
Σε αντίθεση με τους Rothschilds που δραστηριοποιούνται κυρίως στην Ευρώπη, η οικογένεια των Rockfellers δραστηριοποιείται κυρίως την Αμερική.
Ο ιδρυτής της δυναστείας Τζον Ροκφέλερ (1839-1937) ήταν Αμερικανός βιομήχανος, και ένας από τους ισχυρότερους και πλουσιότερους ανθρώπους στο κόσμο.
Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, και η οικογένειά του ήταν Γερμανο-Εβραϊκής καταγωγής. Το 1863 ο οίκος Rockefellers έκανε γεωτρήσεις στις ΗΠΑ, ανακάλυψε κοιτάσματα και πηγές πετρελαίου, και ίδρυσε το πρώτο διϋλιστήριο πετρελαίου στις ΗΠΑ , και το 1870 ίδρυσε τη Στάνταρτ Οϊλ Κόμπανυ (Standard Oil Company), τη γνωστή ESSO. Σταδιακά η εταιρία του απέκτησε τον έλεγχο όλων των διϋλιστηρίων στις ΗΠΑ, έχοντας στα ταμεία της σε ρευστό περισσότερα από 40 εκ.δολάρια, ποσόν ιλιγγιώδες για την εποχή εκείνη. Μέχρι το 1882 είχε καταφέρει να δημιουργήσει ένα από τα ισχυρότερα τράστ ενέργειας του κόσμου.
Το 1913 αποσύρθηκε από τις επιχειρήσεις του και ίδρυσε με αρχικό κεφάλαιο 500 εκ. δολάρια, το ίδρυμα Ροκφέλερ (Rockefeller Foundation), με σκοπό τη προαγωγή της ευημερίας της ανθρωπότητας στο κόσμο. Σήμερα το ίδρυμα Ροκφέλερ είναι ένα από τα πλουσιότερα στο κόσμο, με περιουσία άνω των 2 δισ. Δολαρίων.
Ο μετέπειτα κυβερνήτης της πολιτείας της Ν.Υ. και αντιπρόεδρος των ΗΠΑ , Νέλσον Ροκφέλερ ήταν εγγονός του.
Σήμερα ο πετρελαϊκός γίγαντας ESSO λέγεται EXXON ιδιοκτησία της δυναστείας Ροκφέλερ.
Ο Αρχηγός της σημερινής δυναστείας Ροκφέλερ, ο Δαυϊδ Ροκφέλερ είναι 86 ετών, «and still going strong», όπως λένε οι Αμερικανοί. Στη πραγματικότητα ο όμιλος-κολοσσός των Ροκφέλερ μονοπωλούσε επί χρόνια την Αμερικανική και παγκόσμια αγορά.
Οι ομοσπονδιακές αρχές των ΗΠΑ υποχρέωσαν τον Αμερικανο-Εβραίο μεγιστάνα να «σπάσει» τον όμιλο σε μικρότερες επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων οι γίγαντες των πετρελαίων EXXONMOBIL & CHEVRON.Η δυναστεία των Warburg.
Η οικογένεια του Samuel Moses Del Branco μετακόμισε το 1559 από την Ιταλία στη Γερμανία, όπου μετονομάστηκε Warburg. Το 1798 η οικογένεια ιδρύει την τράπεζα M.M. Warburg & Co. Ο Paul Warburg, που διορίστηκε από τον πρόεδρο Wilson στο πρώτο συμβούλιο της ομοσπονδιακής τράπεζας ,(1913-1918), εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1902 και μπήκε συνεταίρος στην Kuhn, Loeb & Company όπου εργαζόταν σαν στέλεχος ο κουνιάδος της γυναίκας του, ο Jacob Schiff, ο οποίος αργότερα χρηματοδότησε με 20 εκατ. δολ, τον Τρότσκι, για να φέρει εις πέρας την επανάσταση των μπολσεβίκων! Μάλιστα ο Paul Moritz Warburg υπήρξε από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της ανάγκης δημιουργίας της Federal Reserve ενώ τοποθετήθηκε διευθυντής στο πρώτο συμβούλιο του περίφημου Council on Foreign Relations κατά την ίδρυση του,το 1921.
Λίγα χρόνια αργότερα, ο γιος του J.P.Morgan σε συνεργασία με τους αδελφούς Warburg και τους Rockefeller κατάφεραν να δημιουργήσουν την Ομοσπονδιακή Τράπεζα Αποθεμάτων, την γνωστή σε όλους μας Federal Reserve Bank στην οποία κύριος μέτοχος σήμερα είναι ο οίκος Rothschild!
Η χρηματοδότηση του Χίτλερ από τους Warburg
Τον Μάιο του 1932 έλαβε χώρα η λεγόμενη «Συνάντηση στο Κάιζερχοφ (Kaiserhof)» ανάμεσα στην εταιρεία I.G. Farben, την εταιρεία Hamburg-America Line, του Ντιμ (Diem) και του German Potash Trust όπου συγκεντρώθηκαν περισσότερα από 800.000 μάρκα σ’ αυτή την συνάντηση, και πιστώθηκαν στον ρούντολφ Ες στην Deutsche Bank για την χρηματοδότηση του Χίτλερ!
Το μεγαλύτερο ποσό συνεισέφερε η I.G. Farben, που κάλυψε το 80% (δηλαδή, 500.000 μάρκα) συνολικά ενώ η BUBIAG (Braunkohlen-u. Brikett-Industrie A.G.), μια θυγατρική της I.G. Farben, συνεισέφερε άλλα 200.000 μάρκα. Εντέλει, 45% των κεφαλαίων για την εκλογική αναμέτρηση του 1933 προήλθε από την I.G. Farben. Αξίζει να σημειωθεί, πως στο βιβλίο «Sidney Warburg» διατυπώνεται ο ισχυρισμός ότι υπήρξε άμεση ανάμειξη της οικογένειας Βάρμπουργκ στην χρηματοδότηση του Χίτλερ, και ο Πολ Βάρμπουργκ ήταν διευθυντής της αμερικανικής I.G. Farben ενόσω ο Μαξ Βάρμπουργκ ήταν διευθυντής της I.G. Farben!
Αν εξετάσουμε μόνο τους διευθυντές της αμερικανικής I.G. Farben, φθάνουμε στην ρίζα της σχέσης της δυναστείας των Warburg με τον Χίτλερ.
Το Συμβούλιο της αμερικανικής I.G. Farben την περίοδο εκείνη περιλάμβανε ορισμένα από τα λαμπρότερα ονόματα των αμερικανών βιομηχάνων: ο Έντσελς Μπ. Φορντ (Edsel B. Ford) της Ford Motor Company, ο Σ. Ε. Μίτσελ (C.E. Mitchell) της Τράπεζας Federal Reserve της Νέας Υόρκης, και ο Γουόλτερ Τιγκλ (Walter Teagle), διευθυντής της Τράπεζας Federal Reserve της Νέας Υόρκης, της Εταιρείας Standard Oil του Νιου Τζέρσι, και του Ιδρύματος Georgia Warm Springs του προέδρου Φραγκλίνου Ντ. Ρούζβελτ, ο Πολ Μ. Βάρμπουργκ, πρώτος διευθυντής της Τράπεζας Federal Reserve της Νέας Υόρκης και πρόεδρος της Τράπεζας του Μανχάταν, ήταν εκ των διευθυντών της Farben και ο αδελφός του Μαξ Βάρμπουργκ (Max Warburg) ήταν επίσης διευθυντής της I.G, Farben. Ο Χ. Α. Μερτζ (H. A. Metz) της I.G. Farben ήταν επίσης διευθυντής της Τράπεζας του Βάρμπουργκ στο Μανχάταν. Τέλος, ο Καρλ Μπος (Carl Bosch) της αμερικανικής I.G. Farben ήταν επίσης διευθυντής της Ford Motor στην Γερμανία.
Τρία μέλη του Συμβουλίου της αμερικανικής I.G. Farben κρίθηκαν ένοχα στις Δίκες Εγκλημάτων Πολέμου της Νυρεμβέργης: ο Μαξ Ίλγκνερ (Max Ilgner), ο Φ. Τερ Μέερ (F. Ter Meer), και ο Χέρμαν Σμιτζ (Hermann Schmitz). Όπως σημειώσαμε, τα μέλη του αμερικανικού Συμβουλίου — Έντσελ Φορντ (Edsel Ford), Σ. Ε. Μίτσελ (C. E. Mitchell), Γουόλτερ Τιγκλ (Walter Teagle), και Πολ Βάρμπουγκ (Paul Warburg) — δεν οδηγήθηκαν σε δίκη στην Νυρεμβέργη, και σε ότι αφορά τα αρχεία, φαίνεται ότι ούτε καν ανακρίθηκαν για την χρηματοδότηση του Χίτλερ το 1933.
Υπάρχουν επίσης αδιάσειστα τεκμήρια για έναν περαιτέρω ρόλο των διεθνών τραπεζιτών και βιομηχάνων στην χρηματοδότηση του ναζιστικού κόμματος και του Volkspartie για τις γερμανικές εκλογές του Μαρτίου 1933. Δήλωναν Πανευρωπαϊστές
Το γεγονός ότι η οικογένεια Warburg όχι μόνο χρηματοδοτούσε τον Χίτλερ, αλλά και δήλωναν Πανευρωπαϊστές, μας το περιγράφει ο βασικός εμπνευστής της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, Coudenhove-Kalergi στην αυτοβιογραφία του: «Αρχές του 1924, λάβαμε ένα τηλεφώνημα από τον Βαρόνο Louis de Rothschild· ένας από τους φίλους του, ο Max Warburg, είχε διαβάσει το βιβλίο μου και ήθελε να μας γνωρίσει. Προ μεγάλη μου έκπληξη, ο Warburg, αυθόρμητα, μας πρόσφερε 60.000 χρυσά Μάρκα, για την τόνωση του κινήματος κατά τη διάρκεια των πρώτων τριών ετών […] Ο Max Warburg, που ήταν ένας από τους πιο διακεκριμένους και σοφούς άνδρες που έχω συναντήσει ποτέ, είχε μια αρχή να χρηματοδοτεί τέτοια κινήματα. Συνέχισε να ενδιαφέρεται ειλικρινά για την «Πανευρώπη» για όλη του τη ζωή. Ο Max Warburg διοργάνωσε το ταξίδι μου το 1925 στις Ηνωμένες Πολιτείες για να με συστήσει στον Paul Warburg και τον χρηματοδότη Bernard Baruch». Με χρηματοδότη λοιπόν τον Max Warburg το 1924 ο Coudenhove-Kalergi, ίδρυσε το κίνημα «Πανευρώπη» στη Βιέννη, που στόχευε στη δημιουργία μιας Νέας Παγκόσμιας Τάξης, βασισμένης σε μια ομοσπονδία των εθνών υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα αποτελούσε το πρώτο βήμα για την δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης. Μερικές δεκαετίες αργότερα ο διάσημος σιωνιστής τραπεζίτης και απόγονος της δυναστείας, James Warburg, σε μία ομιλία του στη Γερουσία των Η.Π.Α. (σαν μέλος του CFR), στις 17 Φεβρουαρίου 1950 μας ξεκαθάριζε ότι: «Θα έχουμε μια Νέα Παγκόσμια Τάξη και Κυβέρνηση, είτε (τα Έθνη) το θέλουν είτε όχι. Με τη συγκατάθεσή τους ή όχι. Το μόνο ερώτημα που τίθεται είναι εάν αυτή η μορφή διακυβέρνησης θα πρέπει να επιτευχθεί εκούσια ή με τη βία»
diadrastika.com
