...Κάποτε ενας σεισμός μας εκανε να γνωρίσουμε τον δίπλα μας,τον γείτονά μας!Τώρα υπάρχει ενας άλλος τρόπος να συνευρεθούμε,το τσιγάρο!Στήν εργασία μας,στο ΙΚΑ,στο μπαράκι,στά καταστήματα,παντού βλέπουμε παρέες να φουμάρουν βιαστικά, αναβαθμίζοντας την ομαδικότητα, που είχαμε χάσει προ πολλού.Τα θέματα της κουβέντας πολλά,οι γνωριμίες κι αυτές πάρα πολλές!Πόσοι και πόσες δεν γνώρισαν τον μεγάλο ερωτα,τη μεγάλη αγάπη τους στις παρέες των κυνηγημένων καπνιστών,ένας συνδετικός κρίκος!Μιά ρουφηξιά και έρχομαι...Ξαφνικά αυτά τα πηγαδάκια αποκτούν μιά γοητεία,προσωπικότητα! Το θαύμα μιάς κακιάς συνήθειας!Η πολιορκημένη μειοψηφία,αποκτά στέκι,οντότητα,ταυτότητα χωρίς να κρύβει τήν ανάγκη γιά έρωτα και ομαδικότητα μέσα στά ντουμάνια της...Το καλλίτερο μέρος γιά φλέρτ!Γουστάρω αποτεφρωση τού καπνού,πάμε γιά ενα γρήγορο αγάπη μου;;
3 σχόλια:
Γειασου Ευαγγελε !Πολυ ωραιο το αρθρο σου .Οντως ειναι μια νεα πραγματικοτητα .Ισως ετσι φερει πιο κοντα αποξενωμενους ανθρωπους !
Καλο απογευμα ,Δημητρης
...ελπίζω να μην απαγωρεύσουν και τα <>...να εισαι καλά Δημήτρη!
Ως φανατική αντικαπνίστρια δεν μπορώ να κρύψω την χαρά μου που επιτέλους μπορώ να βγω έξω για έναν καφέ χωρίς να πρέπει συνεχώς να κάνω παρατηρήσεις στους καπνιστές των διπλανών τραπεζιών. Στην πόλη που μένω μάλλον έχει αυξηθεί η κίνηση και βλέπω πολλές οικογένειες στις καφετέριες.
Θα ήθελα όμως να υπάρχουν και καφετέριες για τους καπνιστές, μια αναλογία 1 προς 1, έτσι ώστε όλοι μας να είμαστε ικανοποιημένοι. Από τις δημόσιες υπηρεσίες το τσιγάρο θα έπρεπε να είχε εξαφανιστεί προ καιρού βεβαίως, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ...
Δημοσίευση σχολίου