"Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους και πάλι, Άννα μην κλαίς θα γυρέψουμε βερεσέ απ' το μπακάλη... Μιλάνε για του έθνους ξανά την τιμή, Άννα μην κλαίς στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί."
Πόσο προφητικό... Ποιος να το πίστευε ότι θα ζούσαμε στον 21ο αιώνα τέτοιες μέρες του '30. Κι όμως. Και παρά το αίσχος τολμάνε να εξαγγέλουν πρωτογενή πλεονάσματα και ανακάμψεις.
Λες και μας νοιάζει, λες κι έχουν σημασια γι αυτούς που εξακολουθούν να μην έχουν δουλιά.
Η "ανάκαμψη" είναι ανάκαμψη των μεγάλων επιχειρήσεων και "για να διατηρηθεί", αν έρθει πρώτα, θα πρέπει να περάσει πάνω από πραγματικά πτώματα ή ερείπια ζωών και ονείρων.
Πρέπει εσύ να εξακολουθήσεις να σέρνεσαι, να ξεφτιλίζεις τη ζωή σου για ένα τίποτα, να μην έχεις ούτε τα βασικά και στοιχειώδη, και φυσικά θα πρέπει να έχεις το κεφάλι σκυφτό, να μην ξεσηκωθείς γιατί κάτι τέτοιο "θα έβαζε σε περιπέτεια την εθνική προσπάθεια". Για τη δική σου περιπέτεια, για το δικό σου αργό θάνατο, δε νοιάζεται φυσικά "η πατρίδα της επιχειρηματικότητας".
Ζήτω η πατρίδα λοιπόν. Ζήτω η Ελλάδα, αλλά θάνατος στους Έλληνες... Τόσο απλό είναι, κι όμως τόσο δύσκολο να το καταλάβεις. Οσο δεν παίρνουν οι λαοί την απόφαση να πάρουν στα χέρια τους τη ζωή τους, να κόψουν με το μαχαίρι κάθε παρτίδα με αυτούς που τους κοροιδεύουν, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Άλλωστε κανείς πια δεν τους λέει ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα. Μόλις αρχίζει η συζήτηση σε λίγο ομολογούν ότι αυτό που λένε "με ειλικρίνεια", είναι ότι αν δεν συνεχίσουμε προς το γκρεμό, τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα. Χειρότερα από τι; Τι υπάρχει χειρότερο για αυτόν που δεν έχει δουλειά, ζωή κι ελπίδα;
Ανακοινώθηκαν τα στοιχεία για την ανεργία. Νέο ρεκόρ! 1403000 άνθρωποι χωρίς σήμερα και αύριο στην Ελλάδα. Κι όμως εξακολουθούν να μιλάνε! Πριν λίγο έλεγαν ψέματα, ότι οι προσλήψεις ήταν περισσότερες από τις απολύσεις το τελευταίο διάστημα. Παρ' όλα αυτά ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε! Πως να έγινε άραγε; Κάποιοι εξακολουθούν να κλείνουν τα μάτια και να κοιτάζουν τη δουλειά τους.
Τα βράδια κοιμούνται ήσυχοι και λένε στα παιδιά τους ότι νοιάζονται. Λένε πως είναι "καλοί άνθρωποι". Μερικοί το πιστευουν κιόλας. Τις Κυριακές πάνε στην εκκλησία και σταυροκοπιούνται γονατίζοντας. Μπράβο τους...
Τα ίδια εν τω μεταξύ γίνονται και σε άλλες χώρες όπου ήρθε ή "έρχεται η ανάκαμψη" και τα νέα θαύματα του καπιταλισμού.
Η είδηση είναι από την Πορτογαλία, αλλά δεν έχει καμιά διαφορά από αυτό που ζούμε κι εμείς.Τη διαβάσαμε στο Ριζοσπάστη:
Πείνα στην Πορτογαλία...
Ανατριχιαστικά στοιχεία δημοσιοποίησε η πρόεδρος της ομοσπονδίας των τραπεζών τροφίμων της Πορτογαλίας, Ιζαμπέλ Ζονέτ, σε συνέντευξή της.
- Περίπου 2 εκατ. άνθρωποι στην Πορτογαλία ζουν μέσα στη φτώχεια. Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί, πολλές οικογένειες δεν τρώνε όποτε νιώθουν πείνα.
- Από έρευνα που έγινε (τράπεζες τροφίμων και καθολικό πανεπιστήμιο) σε δείγμα 2.209 προσώπων που έχουν επαφή με τις τράπεζες τροφίμων για να μπορούν να σιτίζονται, προκύπτει ότι: 4 στους 10 ανέφεραν πως έχουν περάσει τουλάχιστον μία μέρα χωρίς να έχουν φάει τίποτε. Στην προηγούμενη έρευνα πριν τρία χρόνια το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 27%.
- Το 26% των ερωτηθέντων δήλωσε πως στερείται διατροφικά αγαθά και πως νιώθει πείνα «πολλές μέρες κάθε βδομάδα».
- Μόνο το 23% των συντηρούμενων από τις τράπεζες τροφίμων δήλωσε πως «είναι σε θέση να αγοράσει τροφή έως το τέλος του μήνα».
Αυτή είναι η τραγική πραγματικότητα.
Κι όμως, πρώτη είδηση για την Πορτογαλία μόλις πριν μερικές μέρες ήταν, σύμφωνα με το «Ρόιτερς», ότι: «Η πορτογαλική οικονομία σημείωσε ανάκαμψη στο δεύτερο τρίμηνο του 2013, για πρώτη φορά μετά από δέκα τρίμηνα, σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία της χώρας».
Κι ο κόσμος πεινάει...
http://giorgossarris.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου