Η ανάκαμψη


Μιλάνε για καλύτερες μέρες..."Για τα παιδιά μας" λένε.
"Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους και πάλι, Άννα μην κλαίς θα γυρέψουμε βερεσέ απ' το μπακάλη... Μιλάνε για του έθνους ξανά την τιμή, Άννα μην κλαίς στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί."
Πόσο προφητικό... Ποιος να το πίστευε ότι θα ζούσαμε στον 21ο αιώνα τέτοιες μέρες του '30. Κι όμως. Και παρά το αίσχος τολμάνε να εξαγγέλουν πρωτογενή πλεονάσματα και ανακάμψεις.
Λες και μας νοιάζει, λες κι έχουν σημασια γι αυτούς που εξακολουθούν να μην έχουν δουλιά.
Η "ανάκαμψη" είναι ανάκαμψη των μεγάλων επιχειρήσεων και "για να διατηρηθεί", αν έρθει πρώτα, θα πρέπει να περάσει πάνω από πραγματικά πτώματα ή ερείπια ζωών και ονείρων.
Πρέπει εσύ να εξακολουθήσεις να σέρνεσαι, να ξεφτιλίζεις τη ζωή σου για ένα τίποτα, να μην έχεις ούτε τα βασικά και στοιχειώδη, και φυσικά θα πρέπει να έχεις το κεφάλι σκυφτό, να μην ξεσηκωθείς γιατί κάτι τέτοιο "θα έβαζε σε περιπέτεια την εθνική προσπάθεια". Για τη δική σου περιπέτεια, για το δικό σου αργό θάνατο, δε νοιάζεται φυσικά "η πατρίδα της επιχειρηματικότητας".