Ενωμένοι σαν μια γροθιά, σαν ένας άνθρωπος για δυο ολόκληρους μήνες οι εργάτες στην «Ελληνική Χαλυβουργία» δίνουν μια μεγαλειώδη απεργιακή μάχη. Μια μάχη ζωής. Με το ανίκητο όπλο της αλληλεγγύης και της έμπρακτης συμπαράστασης από κάθε γωνιά της χώρας κάθε μέρα και ώρα οι εργάτες στη «Χαλυβουργία» με μια φωνή δηλώνουν ότι από αυτόν τον αγώνα είναι αποφασισμένοι να βγουν νικητές.
Για τους ίδιους, τις οικογένειές τους, συνολικά για την τάξη τους. Σε αυτήν την κρίσιμη αγωνιστική στιγμή, που η εργοδοσία εμφανίζεται αδιάλλακτη, η έκφραση της αλληλεγγύης αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία. Η έκφραση ηθικής, αλλά και υλικής συμπαράστασης κάθε μέρα από όλο και περισσότερους τροφοδοτεί τους εργάτες της «Χαλυβουργίας» με ελπίδα, δύναμη και αποφασιστικότητα για να συνεχίσουν. Από τη ζωγραφιά του μικρού παιδιού, το κουτί το γάλα, το λάδι, τα μακαρόνια, ακόμα - ακόμα το πέρασμα από την πύλη του εργοστασίου και ο καφές με τους εργάτες που βρίσκονται εκεί μέρα - νύχτα, φουντώνει τη θέληση, την ελπίδα και τον αγώνα τους.Η αξία της αλληλεγγύης και της συμπαράστασης, το πόσο αναντικατάστατα όπλα είναι στα χέρια της εργατικής τάξης επιβεβαιώνεται από τον ίδιο το χαρακτήρα της επίθεσης και από τις πιέσεις που δέχονται καθημερινά οι χαλυβουργοί τόσο από την εργοδοσία όσο και από τους κομματικούς και συνδικαλιστικούς δορυφόρους της κυβέρνησης, για να λυγίσουν. Για να μη βγουν τα κρίσιμα και αναγκαία συμπεράσματα για το ποια είναι η διέξοδος. Η επίθεση του Μάνεση στα εργατικά δικαιώματα δεν αφορά μόνο τους χαλυβουργούς. Αφορά το σύνολο των εργαζομένων στη χώρα. Είναι ο «πιλότος» για τη συντονισμένη επίθεση της εργοδοσίας σε κάθε δικαίωμα της εργατικής τάξης μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς. Αλλωστε οι μεγαλοβιομήχανοι δεν κρύβουν λόγια. Ο ΣΕΒ, το συνδικαλιστικό όργανο των βιομηχάνων, μόλις λίγες μέρες πριν, απαίτησε νέες παρεμβάσεις στις συλλογικές συμβάσεις για την εκ νέου δραστική μείωση των μισθών, ζητά ακόμα μεγαλύτερη ευελιξία, δραστικές περικοπές στις εργοδοτικές εισφορές για την ασφάλιση, απολύσεις στο Δημόσιο κλπ. Ο Μάνεσης δεν κάνει τίποτα λιγότερο από το να επιχειρεί να υλοποιήσει τα όσα έχει αποφασίσει η τάξη του. Το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, δηλαδή, προκειμένου το κεφάλαιο να θωρακίσει την κερδοφορία του. Να είναι όσο πιο προετοιμασμένο γίνεται για την περίοδο της ανάκαμψης.Η μάχη των χαλυβουργών είναι μάχη όλης της εργατικής τάξης. Και σαν τέτοια πρέπει να την αντιμετωπίσουν ενιαία οι εργάτες. Μπροστά τους έχουν την παναττική 24ωρη απεργία. Η αποφασιστική συμμετοχή σε αυτή την απεργία θα είναι η πιο δυνατή έκφραση αλληλεγγύης στους χαλυβουργούς και ταυτόχρονα μια αποφασιστική απάντηση στην εργοδοτική και κυβερνητική επίθεση. Μπροστά στην απεργία μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς να ανοίξει η συζήτηση για τον αγώνα των χαλυβουργών, για τα συμπεράσματα που βγαίνουν, για την αξία της ταξικής ενότητας και αλληλεγγύης. Ο αγώνας των χαλυβουργών να αποτελέσει οδηγό στην οργάνωση του αγώνα μέσα σε κάθε εργοστάσιο, σε κάθε βιοτεχνία, στα γιαπιά, στα σχολεία, στα εμπορικά κέντρα και τα ξενοδοχεία. Το λεκανοπέδιο της Αττικής να γίνει μια «Χαλυβουργία». Αυτό είναι που τρομοκρατεί την κυβέρνηση, το κεφάλαιο και την τρόικα. Αυτό μπορεί να βάλει εμπόδια στην επίθεση, να δημιουργήσει ρήγματα σ' αυτή τη βάρβαρη πολιτική. Να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια άλλη πορεία.Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου