Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις είναι ένα φαινόμενο που υπάρχει σε
πολλές χώρες. Υποτίθεται ότι δημιουργούνται προκειμένου να καλύψουν
τις αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού.
Είναι στοχευμένες σε συγκεκριμένες ενέργειες και προσπαθούν να
βοηθήσουν σε μια σειρά από θέματα ευαίσθητα και στα οποία δεν μπορεί
πάντα να βοηθήσει το κράτος.Υπάρχουν πολλές, καλές και άξιες ΜΚΟ οι οποίες επιτελούν σημαντικό
έργο. Χρησιμοποιούν τα κονδύλια που παίρνουν από τον κρατικό
προϋπολογισμό, τα αυξάνουν με χορηγίες από ιδιώτες και συμβάλλουν στην
επίλυση ουσιαστικών προβλημάτων.
Μια περίοδο, όμως, στην Ελλάδα δημιουργήθηκαν δεκάδες ΜΚΟ οι οποίες δεν
είχαν σκοπό την φιλανθρωπία, αλλά τη ρεμούλα. Ήταν κλασικά
παραδείγματα του μεταπολιτευτικού μοντέλου της αδιαφάνειας, της
κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος, της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα.
Από τον κρατικό αξιωματούχο μέχρι τον τελευταίο υπάλληλο. Αν και σε
καμιά περίπτωση οι κακές ΜΚΟ δεν πρέπει να χαρακτηρίζουν το σύνολο των
Οργανώσεων, αν δει κανείς τη λίστα με όσες δραστηριοποιήθηκαν τα
τελευταία χρόνια θα καταλάβει τι συνέβαινε.Απίθανες Οργανώσεις με απίθανα ονόματα για ένα απίθανο έργο που
αφορούσαν από την αποναρκοθέτηση περιοχών μέχρι την προστασία σπάνιων
ειδών του ζωϊκού βασιλείου.Πιο κάτω παραθέτουμε μια λίστα με περισσότερες από 500 ΜΚΟ οι οποίες
χρηματοδοτούνταν από τα δικά μας χρήματα. Η λίστα αυτή περιείχε τις
Οργανώσεις που ήταν καταγεγραμμένες και καταχωρισμένες το 2011 στην
Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΥΔΑΣ) του υπουργείου
Εξωτερικών. Στην ίδια υπηρεσία που επικεφαλής ήταν ο Αλεξ Ρόντος την
περίοδο 2000-2004.Όποιος έχει το κουράγιο να δει τα ονόματα των ΜΚΟ θα διαπιστώσει πως
πολλές από αυτές δεν εκπλήρωσαν ποτέ το έργο τους. Είναι τόσο απίθανες
που προκαλούν ακόμη και την κοινή λογική.Οι ΜΚΟ της ρεμούλας είναι ίσως λιγότερες από τις σοβαρές ΜΚΟ για τις
οποίες δεν μπορούμε να προσάψουμε τίποτε. Όμως, στην Ελλάδα της
μεταπολίτευσης όπου ο καθένας έστηνε κι από μια οργάνωση για να παίρνει
χρήματα, η μπάλα παίρνει και τους καλούς και τους κακούς.
Δεν έχει σημασία αν ο Γ. Παπανδρέου και οι εντιμότατοι φίλοι του έκαναν
τα στραβά μάτια στο πάρτι που γινόταν. Σημασία έχει ότι στη χώρα μας η
φιλανθρωπία έγινε μπίζνα. Οι ΜΚΟ έγιναν πλυντήριο για ξέπλυμα
χρήματος. Έγιναν πεδίο πλουτισμού αλλά και προβολής και κοινωνικής
ανέλιξης. Αντί για αθόρυβη και τίμια δουλειά μετατράπηκαν σε όργανα
συγκεκριμένων συμφερόντων που καταχράστηκαν το δημόσιο χρήμα.
Κι όταν ο απλός και τίμιος κόσμος διαβάζει όλα αυτά θα αναρωτιέται:
Γιατί δεν έκανα κι εγώ μια ΜΚΟ για την προστασία της αθηναϊκής
αρκούδας, έστω κι αν δεν υπάρχει τέτοια; Ή για τον βάτραχο της Τασμανίας
ή την… αποναρκοθέτηση της Ελβετίας που δεν έχει δει ποτέ πόλεμο;
Όλη η Ελλάδα μια ΜΚΟ για τους βολεμένους, τα λαμόγια και τους ξεπουλημένους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου