ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ

Για να καθαρίσει η ομιχλώδης πολιτική ατμόσφαιρα

Για να μπορέσει ο πολίτης να κρίνει και να αποφασίσει
Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος
Η οικονομική κρίση που μας μαστίζει για πέντε και πλέον χρόνια τώρα, συνετέλεσε, μεταξύ άλλων, στη δημιουργία μιας ομιχλώδους πολιτικής ατμόσφαιρας και πολλές από τις αλήθειες που πρέπει να γνωρίζουμε όλοι, αλλοιώνονται είτε από άγνοια, είτε από λαϊκισμούς, είτε από άλλες σκοπιμότητες, είτε ακόμη από έλλειψη τόλμης να δούμε την αλήθεια κατάματα, με αποτέλεσμα οι πολίτες να μην έχουν την δέουσα πληροφόρηση για να μπορέσουν να κρίνουν και λάβουν τις όποιες αποφάσεις τους. Την διαλεύκανση αυτών των αληθειών θα επιχειρήσω επιγραμματικά.
Αλήθεια Πρώτη. Ανήκουμε στην Ε.Ε. και δη στον σκληρό της πυρήνα της Ευρωζώνης, μόνο που η Ε.Ε. λειτουργεί α λα καρτ, ανάλογα με τις θέσεις ή τα συμφέροντα των ισχυρών κρατών μελών και όχι ως ενιαία Ε.Ε. Οι προσδοκίες μας είναι ο νέος Πρόεδρος της COMMISSION κ.Γιουνκέρ, να προχωρήσει σταδιακά μεν, με ταχείς ρυθμούς δε, στην ολοκλήρωση της Ένωσης. Στον αλγόριθμο αυτό της Ε.Ε. οφείλουμε κι εμείς, όπως και άλλα κυρίως αδύναμα κράτη μέλη, να ασκήσουμε πίεση για την επιτάχυνση της ολοκλήρωσης, οπότε όλα θα είναι τελείως διαφορετικά προς τα βελτίω.

Αλήθεια Δεύτερη. Το άθλιο, απαράδεκτο, ακόμη και αδιάβαστο Μνημόνιο, άρα και αδιαπραγμάτευτο, του Μαΐου του 2010, είναι από πολύ δύσκολο μέχρι αδύνατο να διορθωθεί δραστικά εκ των υστέρων. Έτσι η λέξη Μνημόνιο έχει ταυτιστεί με την απέχθεια και την καταστροφή, με αποτέλεσμα να επέρχεται πλήρης σύγχυση στην κοινωνία.

Αλήθεια Τρίτη. Για τριάντα και πλέον χρόνια ζούμε με δανεικά, ξοδεύοντας περισσότερα από όσα εισπράττουμε. Η παθογένεια αυτή που ξεκίνησε την δεκαετία του 80, δεν μπορούσε να συνεχιστεί. Έτσι ήταν αδήριτη ανάγκη να ληφθούν περιοριστικά μέτρα εξισορρόπησης της οικονομίας μας και οφείλαμε να κάνουμε χωρίς την επιταγή της Τρόϊκα. Επειδή όμως η προσπάθεια αυτή, με την πίεση της Τρόϊκα, προχώρησε με υπερβολική «ταχύτητα», ωσάν να δίναμε υπερβολική δόση φαρμάκου σε ασθενή για να αναρρώσει δήθεν γρηγορότερα, με κίνδυνο να εξαθλιωθεί πλήρως ο Έλληνας πολίτης, που όμως, όπως διαφαίνεται ξεφύγαμε από το χειρότερο, αφού πετύχαμε πρωτογενές πλεόνασμα, έστω και με αιματηρά μέτρα, οφείλουμε να το διαφυλάξουμε. 

Αλήθεια Τετάρτη. Όταν εφαρμόζεται ένα σφικτό, ακόμη και αιματηρό, αλλά αναγκαίο οικονομικό πρόγραμμα και βρισκόμαστε στο πλέον δυσάρεστο στάδιό του, με προοπτική όμως εξόδου από την κρίση και βελτίωσης της καθημερινότητας των πολιτών, είναι πολιτικό λάθος, αντιδεοντολογικό και ασφαλώς αντεθνικό, να διαταραχτεί η ομαλή εξέλιξη της οικονομίας με αίτημα εκλογών και δη με οξείς και εν πολλοίς ανατρεπτικούς τρόπους, έστω και αν οι προθέσεις είναι υγιείς. Η παρούσα κατάσταση επιβάλλει εθνική συνεννόηση, με προτεραιότητα την πατρίδα και όχι το κομματικό όφελος.

Αλήθεια Πέμπτη. Η οικονομική κρίση έχει πλήξει τα περισσότερα αν όχι όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε. και όλοι τελούν υπό κάποιας μορφής επιτήρηση από την COMMISSION, με αυστηρότερη τη χώρα μας, λόγω των μεγάλων δανειακών μας υποχρεώσεων, με ή χωρίς νέο Μνημόνιο. Επειδή ακόμη χρειαζόμαστε την βοήθεια και συμπαράσταση της Ε.Ε. και πρέπει να στηριχθούμε σε αυτή μέχρι την πλήρη ανάταξη της οικονομίας μας και όχι να προσβλέπουμε στις λεγόμενες «αγορές», οι οποίες ενεργούν ως γύπες και ποτέ φιλικά, για να μην αναφέρουμε τους βαθύτερους σκοπούς και επιδιώξεις.

Αλήθεια Έκτη. Με αδιαμφισβήτητο δεδομένο ότι «λεφτά δεν υπάρχουν», δεν έχει το δικαίωμα κανείς να τάζει παροχές στους πολίτες, έστω και αναγκαίες, με οποιεσδήποτε προϋποθέσεις ή «μαγκιές», δηλητηριάζοντας έτσι την πολιτική ατμόσφαιρα. Είναι καιρός πλέον οι πολίτες να μην βαυκαλίζονται με απατηλές υποσχέσεις, αλλά να μάθουμε να βλέπουμε την πραγματικότητα κατάματα, διότι μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα αλλά και δυνατότητα βελτίωσης.

Αλήθεια Έβδομη. Σε συνέχεια της Πέμπτης και Έκτης Αλήθειας, να αντιληφθούμε ότι μόνο μέσα στην Ε.Ε. και διεκδικώντας την ισοτιμία μας, θα βγούμε στο ξέφωτο κατ’αρχή και θα ευημερήσουμε στη συνέχεια, εμπεδώνοντας ότι πρέπει να ζούμε με αυτά που κερδίζουμε και όχι με δανεικά και η βελτίωση θα επιτευχθεί με δουλειά και ανάπτυξη. Ας ξεχάσουμε λοιπόν τις λεγόμενες «αγορές» και να μη διστάσουμε να συνάψουμε νέες συμφωνίες με την COMMISSION και την ΕΚΤ, έστω και αν αυτή ονομαστεί Μνημόνιο, μόνο που οι όροι να είναι ευνοϊκοί για τη χώρα μας και πιστεύω ότι μπορούμε να έχουμε ευνοϊκούς όρους. Όποιο νέο δάνειο με τους ευρωπαϊκούς φορείς, ΕΚΤ και ΕΤΕπ., να έχει αναπτυξιακούς σκοπούς και μόνο.

Αλήθεια Όγδοη. Η Κυβέρνηση αν θέλει να είναι χρήσιμη και αγαπητή, οφείλει να αγνοήσει κάθε πρόκληση που την παρασύρει σε λάθος επιλογές, να πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό και να ενεργήσει στην χαλάρωση των μέτρων. Οι Έλληνες δεν αντέχουν άλλες αφαιμάξεις και τούτο πρέπει να αντιληφθούν οι ευρωπαίοι εταίροι μας. Το σύνολο των κυβερνητικών ενεργειών αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο και εν πολλοίς τα έχουμε αναφέρει στο προηγούμενο σημείωμά μας.

Αλήθεια Ένατη. Το χρέος μας για να γίνει βιώσιμο, με δεδομένο ότι δεν είναι εφικτό να περικοπεί και δη το μεγαλύτερο μέρος του, όπως απατηλά ισχυρίζονται ορισμένοι, αφού το οφείλουμε σε κράτη μέλη πολλά των οποίων είναι φτωχότερα από εμάς και πληρώνουν μεγαλύτερο τόκο από αυτόν που μας χρεώνουν, η επιμήκυνσή του σε 50 ή και 70 χρόνια και σταθερό χαμηλό επιτόκιο είναι η λύση. Ακόμη και ο κ.Βαρουφάκης, οικονομικός σύμβουλος του ΣΥΡΙΖΑ κατά δήλωσή του, ένθερμος υποστηρικτής της περικοπής, θεωρεί την επιμήκυνση ως οιονεί περικοπή αφού γίνεται βιώσιμο με χαμηλές υποχρεώσεις. Το βέλτιστο είναι να αναλάβει όλη τη διαδικασία η ΕΚΤ.

Μια τελευταία αλήθεια, που μολύνει την πολιτική ατμόσφαιρα και δυσχεραίνει την εύρυθμη συγκυβέρνηση, είναι η προσπάθεια ορισμένων του ΠΑΣΟΚ, για λόγους επιβίωσης να αντιδρούν σε συμφωνημένα μέτρα και να απεκδυθούν την ευθύνη της χρεωκοπίας και των προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας, από τις λανθασμένες(;) πολιτικές του π.Προέδρου τους, αισθανόμενοι συνευθύνη ίσως, με το να εμπλέξουν τη ΝΔ και τον π.Πρωθυπουργό κ.Καραμανλή. Είναι προτιμότερο να μη σκαλίζουν το παρελθόν γιατί όζει και να χρωστάνε χάρη στον κ.Σαμαρά, ο οποίος λόγω της ανάγκης των βουλευτών τους για να υπάρχει κυβέρνηση, τον αποτρέπει να προχωρήσει σε μία εξεταστική επιτροπή το πώς φθάσαμε στη χρεωκοπία και στο Μνημόνιο, που θα κλαίγανε μανούλες. Εδώ πράγματι η σιωπή είναι χρυσός!

Νίκος Αναγνωστάτος

 e-mail: nanagnostatos@gmail.com214