Της Σμαράγδας Μιχαλιτσιάνου*
Μὲ μιὰ λεπτὴν ἀκαθόριστη χινοπωριάτικη γεύση - Κλεισμένα παράθυρα κι οἱ ἄνθρωποι τόσο λησμονημένοι - Γιατί μᾶς ἄφησαν ὅλοι; Γιατί μᾶς ἄφησαν ὅλοι; Κι ἕσφιγγα τὰ χέρια σου Δὲν εἶχε τίποτα τ᾿ ἀλλόκοτο ἡ κραυγή μου ...»
Και αφού δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο ας ενώνουμε την κραυγή μας με αυτή του Μανώλη Αναγνωστάκη όση απελπισία και αν κρύβουν οι στίχοι το ...
«Δὲ χάσαμε μόνο τὸν τιποτένιο μισθό μας
Στὸ τέλος τὸ ἴδιο τὸ σπίτι μας μὲ ὅλα τὰ ὑπάρχοντα.
Δὲ βγάλαμε ποτὲ καλὸ χαρτί, χάναμε• χάναμε ὁλοένα
Πῶς θὰ φύγουμε τώρα; ποῦ θὰ πᾶμε; ποιὸς θὰ μᾶς δεχτεῖ; Δῶστε μας πίσω τὰ χρόνια μας κλέφτες !»
Βλέπω τον ποιητή «ξεχασμένο κι ατίθασο να περπατά κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές του παλάμες» και δανείζομαι για μια ακόμη φορά για αυτή τη στήλη τους τελευταίους στίχους του , γιατί είναι τόσο ζωντανοί και εκφράζουν απόλυτα την τραγωδία του λαού μας.
Και τώρα τι κάνουμε; Ποιος θα μας γλιτώσει από την αβεβαιότητα που τόσο ανάγλυφα αποτυπώνει ο Μανώλης Αναγνωστάκης .
Δεν φτάνουν οι τράπεζες που κυνηγούν τους φουκαράδες, οι οποίοι σε καλές εποχές πήραν ένα δάνειο για να αγοράσουν ένα σπίτι.
Δεν φτάνει ο ΕΝΦΙΑ. Δεν φτάνουν τόσα που έχουμε στο κεφάλι μας...
Οι άνεργοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι κι αυτοί στον ιδιωτικό τομέα με τους πενιχρούς μισθούς που τους προσφέρει η μαύρη εργασία κινδυνεύουν εν τέλει να τα χάσουν όλα και όχι τους κατέχοντες με τα κότερα και τις πισίνες, που αν και χρωστάνε δεν τους ενοχλεί κανείς.
Οι μέρες και οι νύχτες μας είναι σκεπασμένες από ένα πέπλο πόνου και απόγνωσης .
«Στυγνή ληστεία» χαρακτήρισε ο Νόαμ Τσόμσκι μεγαλύτερος διανοούμενος στον κόσμο την στάση των δανειστών και των τοκογλύφων απέναντι στη χώρα μας και δήλωσε απερίφραστα:
«Η Ελλάδα καταστρέφεται βάσει σχεδίου» .
Ο Μίκης Θεοδωράκης από την πλευρά του πιστεύει ακράδαντα ότι «ο 'Έλληνας ξυπνά, όταν τα όρια της ντροπής και της βίας έχουν φτάσει στο έσχατο τους !» Κι εγώ αναρωτιέμαι μήπως ξεπεράστηκαν προ πολλού αυτά τα όρια . Μα τι πάθαμε; Και μη μου πείτε, ότι μας ψεκάζουν... Δεν το δέχομαι και χωρίς πολύ σκέψη υποστηρίζω, ότι αφού όλοι υφιστάμεθα τον ψεκασμό γιατί κάποιοι, έστω κάποιοι αντιδρούν;
Ας αντιδράσουμε λοιπόν, για να μη μείνουμε μόνοι...
«Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει.»(Μπ. Μπρεχτ).
Πρέπει να το αποτρέψουμε αυτό. Αλλιώς θα μείνουμε ταπεινωμένοι και αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ.
*Η Σμαράγδα Μιχαλιτσιάνου είναι δημοσιογράφος
Και αφού δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο ας ενώνουμε την κραυγή μας με αυτή του Μανώλη Αναγνωστάκη όση απελπισία και αν κρύβουν οι στίχοι το ...
«Δὲ χάσαμε μόνο τὸν τιποτένιο μισθό μας
Στὸ τέλος τὸ ἴδιο τὸ σπίτι μας μὲ ὅλα τὰ ὑπάρχοντα.
Δὲ βγάλαμε ποτὲ καλὸ χαρτί, χάναμε• χάναμε ὁλοένα
Πῶς θὰ φύγουμε τώρα; ποῦ θὰ πᾶμε; ποιὸς θὰ μᾶς δεχτεῖ; Δῶστε μας πίσω τὰ χρόνια μας κλέφτες !»
Βλέπω τον ποιητή «ξεχασμένο κι ατίθασο να περπατά κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές του παλάμες» και δανείζομαι για μια ακόμη φορά για αυτή τη στήλη τους τελευταίους στίχους του , γιατί είναι τόσο ζωντανοί και εκφράζουν απόλυτα την τραγωδία του λαού μας.
Και τώρα τι κάνουμε; Ποιος θα μας γλιτώσει από την αβεβαιότητα που τόσο ανάγλυφα αποτυπώνει ο Μανώλης Αναγνωστάκης .
Δεν φτάνουν οι τράπεζες που κυνηγούν τους φουκαράδες, οι οποίοι σε καλές εποχές πήραν ένα δάνειο για να αγοράσουν ένα σπίτι.
Δεν φτάνει ο ΕΝΦΙΑ. Δεν φτάνουν τόσα που έχουμε στο κεφάλι μας...
Οι άνεργοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι κι αυτοί στον ιδιωτικό τομέα με τους πενιχρούς μισθούς που τους προσφέρει η μαύρη εργασία κινδυνεύουν εν τέλει να τα χάσουν όλα και όχι τους κατέχοντες με τα κότερα και τις πισίνες, που αν και χρωστάνε δεν τους ενοχλεί κανείς.
Οι μέρες και οι νύχτες μας είναι σκεπασμένες από ένα πέπλο πόνου και απόγνωσης .
«Στυγνή ληστεία» χαρακτήρισε ο Νόαμ Τσόμσκι μεγαλύτερος διανοούμενος στον κόσμο την στάση των δανειστών και των τοκογλύφων απέναντι στη χώρα μας και δήλωσε απερίφραστα:
«Η Ελλάδα καταστρέφεται βάσει σχεδίου» .
Ο Μίκης Θεοδωράκης από την πλευρά του πιστεύει ακράδαντα ότι «ο 'Έλληνας ξυπνά, όταν τα όρια της ντροπής και της βίας έχουν φτάσει στο έσχατο τους !» Κι εγώ αναρωτιέμαι μήπως ξεπεράστηκαν προ πολλού αυτά τα όρια . Μα τι πάθαμε; Και μη μου πείτε, ότι μας ψεκάζουν... Δεν το δέχομαι και χωρίς πολύ σκέψη υποστηρίζω, ότι αφού όλοι υφιστάμεθα τον ψεκασμό γιατί κάποιοι, έστω κάποιοι αντιδρούν;
Ας αντιδράσουμε λοιπόν, για να μη μείνουμε μόνοι...
«Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει.»(Μπ. Μπρεχτ).
Πρέπει να το αποτρέψουμε αυτό. Αλλιώς θα μείνουμε ταπεινωμένοι και αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ.
*Η Σμαράγδα Μιχαλιτσιάνου είναι δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου