Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΙΛΙ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)
Τα παλιά τα χρόνια, οι Έλληνες είχαν ένα σιχαμένο χριστιανοβαρβαρικό έθιμο. Μετά την πρώτη νύχτα του γάμου που συνέβαινε συχνά μέσω προξενιού, επιδείκνυαν σε κοινή θέα τα ματωμένα σεντόνια ως τεκμήριο της παρθενίας της νύφης που πήρε ο γαμπρός.Σήμερα, οι κηλίδες αίματος του γάμου της Ελλάδας με τη Γερμανία πήραν το σχήμα της νήσου της Κύπρου.Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα: Τότε ήταν η αμερικανοκίνητη χούντα των συνταγματαρχών που με την παρακίνηση ,τη στήριξη και τη βοήθεια των αμερικανών και υπό την επίβλεψη του Henry Kissinger οδήγησαν την Κύπρο στο ματωμένο διχασμό του 1974, μετά από πραξικόπημα των χουντικών ενάντια στην Κυπριακή Δημοκρατία.Σήμερα και κάτω από συνθήκες γεωπολιτικών καταστάσεων, η γερμανοκίνητη οικονομική χούντα στην Ελλάδα οδηγεί  την Κύπρο σε μια άνευ όρων παράδοση στους Γερμανούς και σε μια καταστροφή μη αντιστρεπτή και επομένως ίσως ακόμη μεγαλύτερη από αυτή του 1974.Η Ελλάδα συμπεριφέρεται στην Κύπρο σαν ταν κανά κτήμα στο χωριό που της τ’ άφησε ο πατέρας της και στα δύσκολα το ξεπουλάει όσο όσο. Σαν πισινή.

Ελλάδα Κύπρος: βίοι παράλληλα βρώμικα

Η Κύπρος είχε πριν την ένταξη της στον καταστροφικό μηχανισμό του Ευρώ μια οικονομία με υποδειγματικά νούμερα. Με την οικονομία της να στηρίζεται στο πάντα παρασιτικό σύγχρονο τραπεζικό σύστημα είχε καταφέρει τουλάχιστον ορθή διαχείριση του και το τραπεζικό σύστημα, με όλα τα στραβά του και τα βρώμικα του, χρηματοδοτούσε επαρκέστατα το νησί.

Η κατάρρευση της οικονομίας της Κύπρου δεν είναι μια ακόμη ιστορία μιας φούσκας που έσκασε γιατί ως φούσκα νομοτελειακά θα έσκαγε στην πρώτη της επαφή με οποιαδήποτε καρφίτσα.

Όχι. Παρά τα όποια δομικά της προβλήματα, η κατάρρευση της Κυπριακής οικονομίας οφειλόταν σε σκευωρία και συμπαιγνίες του πολιτικού κατεστημένου της Κύπρου εις βάρος της οικονομίας σε συνδυασμό με τη δράση μεγαλοτραπεζικών παραγόντων.

Το ΑΚΕΛ του πρώην προέδρου της Κύπρου Δημήτρη Χριστόφια, μιας πολιτικής μορφής που θα μείνει στην ιστορία του Ελλαδισμού ως προδότης εφάμιλλος των Παπανδρέου-Σαμαρά προέβηκε στις γνωστές Πασοκικού τύπου (αναφερόμαστε στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου) σπατάλες κομματικής ευνοιοκρατίας που ενδυνάμωναν τους κομματικούς στρατούς και φίλους επιχειρηματίες εις βάρος της Κυπριακής οικονομίας.

Αλλά ακόμα και έτσι, η Κύπρος πατούσε γερά στα πόδια της. Χρειάστηκαν απανωτοί κλυδωνισμοί και μεθοδεύσεις για να γονατίσει και να καταρρεύσει το κυπριακό τραπεζικό σύστημα και να παραδοθεί η Κύπρος άνευ όρων στις ορέξεις του 4^ου Ράιχ.

Ο Βγενόπουλος και η Λαϊκή Τράπεζα Κύπρου.

Το 2006, η Marfin Financial Group του Έλληνα επιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλου με τα άγνωστης καταγωγής κεφάλαια εξαγοράζει το ποσοστό που η HSBC κατείχε στην Λαϊκή Τράπεζα Κύπρου και με μια σειρά εξαγορών αποκτά τον έλεγχο της Λαϊκής που είχε μέχρι τότε μια πολύ επιτυχημένη πορεία. Με το που αποκτά τον έλεγχο της τράπεζας ο Βγενόπουλος απομακρύνει ετσιθελικά τον τότε επικεφαλή της κ Κίκα Λαζαρίζη. Είναι τέλος εποχής για τη Λαϊκή.    

Ποιος ήταν ο πυρήνας της επιχειρηματικότητας Βγενόπουλου στην Κύπρο;

Ας δούμε ποιος ήταν πρώτα ο πυρήνας της επιχειρηματικότητας Βγενόπουλου στην Ελλάδα: Το 2007 ο επιχειρηματικός όμιλος MIG, υπό τη διοίκηση του Ανδρέα Βγενόπουλου προβαίνει σε θηριώδη αύξηση κεφαλαίου της τάξης των 5,2 δις ευρώ. Την απάντηση στην αυτονόητη ερώτηση που βρέθηκαν τα λεφτά τη δίνει ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και τότε (2009) πρόεδρος της Προανακριτικής Επιτροπής για το Βατοπέδι, σε επιστολή του προς τους προέδρους του Αρείου Πάγου και της αρχής για το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος, όπου αναφέρεται: «Επίσημα στοιχεία έχουν καταδείξει ότι η Τράπεζα Μarfin έκανε εκτεταμένη χρήση μετοχοδανείων (δηλαδή δάνεια που δίνονται για αγορά μετοχών με collateral τις ίδιες τις μετοχές), για τη χρηματιστηριακή στήριξη της μετοχής της ΜΙG και των θυγατρικών της, δίνοντας μετοχοδάνεια σε επώνυμους εφοπλιστές και επιχειρηματίες αλλά και επιχειρήσεις οι οποίες είναι μετοχικά συνδεδεμένες με τον όμιλο MIG:

■ Δάνεια ύψους 1,3 δισ. δόθηκαν σε φίλια φυσικά και νομικά πρόσωπα για αγορές μετοχών, εκ των οποίων 0,8 δισ. για να συμμετάσχουν στην πολυδιαφημισμένη αύξηση κεφαλαίου ύψους 5,2 δισ. της MIG τον Ιούλιο του 2007.
■ Δάνεια ύψους 1,8 δισ. δόθηκαν σε συνδεδεμένες επιχειρήσεις με τη MIG για τη στήριξη των μετοχών εταιρειών του ομίλου MIG ή εταιρειών των μετόχων της MIG.
■ Δάνειο ύψους 0,4 δισ. δόθηκε στην Dubai Investment Group, βασικό μέτοχο των εταιρειών MIG, του οποίου η είσοδος στη MIG τον Μάιο του 2006 διαφημίστηκε ως η μεγάλη αραβική επένδυση. Αποτελεί αντικείμενο ειδικής διερεύνησης κατά πόσον η επένδυση αυτή ήταν εικονική μέσω κεφαλαίων που δάνεισε η ίδια η τράπεζα με παραπλάνηση των επενδυτών.
■ Αντίστοιχα δάνεια έχει δώσει και ο κυπριακός όμιλος Marfin Popular Bank (μητρική εταιρεία της Marfin Egnatia Bank).
Τα μετοχοδάνεια αυτά είναι τριπλάσια των ιδίων κεφαλαίων του ομίλου Marfin και δόθηκαν με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους για τους δανειζόμενους λόγω των στενών δεσμών μεταξύ της MIG και της Marfin». «Ολα τα δάνεια για τις μετοχές ήταν εξασφαλισμένα», ανέφερε ο κ. Τσιρώνης, «με ασυνήθιστα πλεονεκτικούς όρους για τους δανειζόμενους χάρη στους στενούς δεσμούς ανάμεσα στη MIG και τη Marfin».

Δημιούργησε μάλιστα ένα ξεχωριστό επενδυτικό ρίσκο που θα έπρεπε να γίνει δημοσίως γνωστό. «Η Marfin και η MIG», ανέφερε, «ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες όχι μόνο επειδή είχαν πολλά κοινά στελέχη και πολλούς κοινούς μετόχους. Ο συνδετικός κρίκος μεταξύ Marfin και MIG και των άλλων σχετικών εταιρειών δημιουργεί μια αλληλεξάρτηση και συγκέντρωση κινδύνων»[1]     

Παρά ταύτα, ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργος Προβόπουλος βγάζει λάδι τις Marfin και MIG.

Δεν θα είναι αντίστοιχη όμως η θέση του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου Αθανάσιου Ορφανίδη, ο οποίος στο πλαίσια του θεσμικού του ρόλου επιχειρεί να εποπτεύσει και να ελέγχει τις αμφιλεγόμενες δραστηριότητες του Βγενόπουλου στην Κύπρου.

Σε πόρισμα του 2009 η Κεντρική Τράπεζα καταλήγει πως: Η τράπεζα ανέλαβε ρίσκα «το επίπεδο των οποίων αλλά και η φύση τους προκαλούν ανησυχία στις εποπτικές αρχές αναφορικά με την ορθή και επαρκή διαχείρισή τους».  

 Παρά ταύτα το κυπριακό πολιτικό σύστημα φαίνεται να κωφεύει. Ο Ορφανίδης θα βρεθεί πλέον αντιμέτωπος όχι μόνο με το Βγενόπουλο αλλά και με τον ίδιο τον Πρόεδρο της Κύπρου Χριστόφια. Οι άμεσοι δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ Ορφανίδη και Χριστόφια σταδιακά διεκόπησαν ολοσχερώς. Ο Ορφανίδης έγινε persona non Grata για τον Χριστόφια που βασική του έγνοια ήταν να τρέχει ζεστό παραδάκι για την κομματοκρατία, άσχετα από το πόσο βρώμικο ή ακριβό θα αποδεικνυόταν το χρήμα αυτό.

Ο Βγενόπουλος απομακρύνεται τελικά από το ΔΣ της Λαϊκής και η διοίκηση ξαναπερνά στα χέρια του Δημοσίου που θα βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να ανακαλύψει ότι MIG σημαίνει Money Is Gone: Τον Μάιο του 2012, ο Κύπριος βουλευτής κ. Ζαχαρίας Κουλίας: «Πώς είναι δυνατόν να μετατραπεί σε αέρα μια ολόκληρη τράπεζα; Κανείς από τις Αρχές δεν το κατάλαβε;».

Φυσικά η ευθύνη δεν ανήκε στα τραπεζικά εποπτικά όργανα του τόπου τα οποία προσπαθούσαν με κάθε δυνατό τρόπο να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου στην πολιτική εξουσία του τόπου.

Τον Μάιο του 2012  η κυπριακή βουλή των αντιπροσώπων αποφασίζει να ανακεφαλαιώσει την Λαϊκή τράπεζα με 1,8 δις. 8% του κυπριακού ΑΕΠ θα γίνει αέρας κοπανιστός και η Κύπρος θα βυθιστεί βαθύτερα στη δίνη χρέους.

Ο Βγενόπουλος όχι μόνο δε θα υποχωρήσει υπό το φως των εξελίξεων αλλά θα προσφύγει στο Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο όπου θα επιδιώξει η MIG να αποζημιωθεί με ποσό πάνω από 800 εκατομμύρια ευρώ από τη χειμαζόμενη και σε αναπόδραστη τροχιά δίνης χρέους Κυπριακή Δημοκρατία, κίνηση που αποδεικνύει τις αρπακτικές προθέσεις και τη στρατηγική των μηνύσεων ως επιθετικό όπλο εξόντωσης αντιπάλων, στρατηγική που εφαρμόστηκε και κατά του Αλέξη Τσίπρα το 2008      

Η έκθεση στο ελληνικό χρέος

Οι τοποθετήσεις του κυπριακού τραπεζικού συστήματος σε ελληνικά ομόλογα κατά τη διάρκεια του 2009 θα μπορούσε να θεωρηθεί ως αβλεψία, αστοχία ή κακή ανάγνωση του ελληνικής πολιτικοοικονομικής κατάστασης.

Οι τοποθετήσεις όμως σε ελληνικά ομόλογα το 2010 και κυρίως το 2011 όπου αρχίζει και διαφαίνεται το αναπόδραστο της ελληνικής οικονομικής πορείας, αποτελούν στην καλύτερη των περιπτώσεων εγκληματική αβλεψία. Στη χειρότερη, εγκληματική σκοπιμότητα. Η συμβολή της Λαϊκής υπό τη διοίκηση Βγενόπουλου στην υπερέκθεση της Κύπρου στον ελληνικό κίνδυνο ήταν σημαντικότατη. Με την απομάκρυνση Βγενόπουλου το 2011, επικεφαλής τίθεται ο Κ. Σαρρής, πρώην υπουργός Οικονομικών που θα επανέλθει εσπευσμένα στο υπουργείο οικονομικών επί Αναστασιάδη για να παραιτηθεί μέσα σε μερικές βδομάδες αδυνατώντας να συνεισφέρει στη λύση του Κυπριακή αδιεξόδου. Με το που ανέλαβε στα τέλη του 2011 τη διοίκηση της Λαϊκής ο Σαρρής παρατηρεί ανεξέλεγκτες αγορές ελληνικών ομολόγων που έχουν συμβεί υπό τη διοίκηση Βγενόπουλου. Όπως δήλωσε ο ίδιος: «Υπήρχε ανεξήγητα μεγάλος δανεισμός στο ελληνικό χρέος. Αυτό δείχνει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τους μηχανισμούς της τράπεζας». Σύμφωνα με πηγές, η αρχική αξία των ελληνικών ομολόγων ανερχόταν στα 3,05 δισ. ευρώ ενώ μετά τη διαδικασία του PSI+, η αξία τους δεν υπερέβαινε τα 750 εκατ. ευρώ.

Φτάνουμε στις διαπραγματεύσεις κουρέματος του ελληνικού χρέους. Ο κεντρικός τραπεζίτης της Κύπρου Ορφανίδης προσπαθεί να προειδοποιήσει τον πρόεδρο Χριστόφια για το πόσο καταστροφικό θα είναι για την Κύπρο το ελληνικό κούρεμα. Ο Χριστόφιας κωφεύει και συναινεί στο ελληνικό κούρεμα: Αυτόματα το Κυπριακό Τραπεζικό σύστημα χάνει 1,8 δις, ποσό μικρό για την καταθετική βάση αλλά κοντά στο 20% του ΑΕΠ.

Με το θανατηφόρο συμβάν στη ναυτική βάση του Μαρί που μπορεί να οφείλεται είτε σε εγκληματική αμέλεια είτε σε σαμποτάζ και τις τεράστιες ζημιές που αυτό επιφέρει σε ζωτικής σημασίας υποδομές, η Κύπρος χάνει άλλο ένα ποσοστό του ΑΕΠ της που εκτιμάται από 4 εώς 20%.

Μέσα σε δύο χρόνια, η Κύπρος χάνει 35% εως 50% του ΑΕΠ της, ανάμεσα σε άλλα απορροφώντας τους τριγμούς στο τραπεζικό της σύστημα και μετατρέποντας τες σε δημόσιο χρέος.

Η Κύπρος, μια από τις λιγότερο χρεωμένες χώρες της Ευρωζώνης με ποσοστό δημοσίου χρέους προς ΑΕΠ να μην ξεπερνάει το 60% το 2007, φτάνει το 2011 το 87%.

Ούτε αυτό είναι αρκετό για να βυθίσει μη αντιστρεπτά την Κυπριακή οικονομία.

Το τελειωτικό χτύπημα θα έρθει με την λήξη της θητείας του Διοικητή της Τράπεζας Κύπρου Αθανάσιου Ορφανίδη. Μέχρι τότε η εκτίμηση δανειστικών αναγκών για τις τράπεζες ανέρχονταν σε ποσό κάτω των 2 δις. Με την αντικατάσταση του Ορφανίδη το ποσό αναθεωρείται και φτάνει στα 10 δις!!!

Ο Ορφανίδης καταγγείλει δημοσίως αλλαγή μεθοδολογίας και σκόπιμη διόγκωση.

Σας θυμίζει κάτι αυτό; Μα φυσικά την υπόθεση της τεχνητής διόγκωσης του ελληνικού ελλείμματος που έγινε το 2009-2010 από τους Παπανδρέου- Παπακωνσταντίνου που μέσω της τοποθέτησης του στελέχους του ΔΝΤ Ανδρέου στην κεφαλή της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και την αλλαγή της μεθοδολογίας του Ελληνικό έλλειμμα διογκώθηκε τόσο ώστε  η χώρα να μπει στα μνημόνια.

Για να δούμε τους παραλληλισμούς λοιπόν:

Ελλάδα 2009: Ο ψευτοσοσιαλιστής Γεώργιος Παπανδρέου προεκλογικά τάζει τα «λεφτά που υπάρχουν» και αποκλείει το ενδεχόμενο η Ελλάδα να μπει στους καταστροφικούς μηχανισμούς του ΔΝΤ. Το ελληνικό έλλειμμα θα διογκωθεί τεχνητά και η Ελλάδα θα μπει σε μηχανισμούς «στήριξης» και θα γίνει αποικία χρέους. 

Κύπρος 2008: Ο ψευτοκουμουνιστής Χριστόφιας προεκλογικά τάζει και αυτός κοινωνικές δαπάνες. ΘΑ τις κάνει: αλόγιστα. Με το που εκλέγεται δηλώνει «Ο στόχος της προεδρίας μας είναι να πετύχουμε λύση δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική που να τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό. Λύση που να καθιστά την κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα και την ενότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και να αποκλείει τα όποια δικαιώματα στρατιωτικής επέμβασης στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας μας από ξένες δυνάμεις.».

Ο Χριστόφιας θα δημιουργήσει τις συνθήκες για να παραχωρηθεί πλήρως η κυριαρχία, η ανεξαρτησία και ίσως και η εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας στους Γερμανούς.

Επί Χριστόφια, οι δανειστικές ανάγκες της Κύπρου τεχνητά σχεδόν θα δεκαπλασιαστούν. Η Κύπρος πλέον θα γίνει και αυτή αποικία χρέος.

Ελλάδα 2012: Ο Δεξιός Αντώνης Σαμαράς προεκλογικά τάζει επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου υπέρ των Ελλήνων. Χωρίς να υπάρχει σαφής εκλογική εντολή, ο Σαμαράς γίνεται ο πρωθυπουργός μιας εσωτερικής τρόικας που θα φέρει ακόμη σκληρότερα μέτρα καθώς ο ίδιος ο Θεός τον έχει διαβεβαιώσει ότι δεν γίνεται κάτι καλύτερο.

Κύπρος 2013: Ο Δεξιός Αναστασιάδης παίρνει την εξουσία στα χέρια του τάζοντας  προεκλογικά στον Κυπριακό λαό ότι δεν θα πειραχτούν οι καταθέσεις τους. Λίγες μέρες μετά το Eurogroup επιτίθεται στην Κύπρο επιβάλλοντας κούρεμα των καταθέσεων. Στην απόφαση της καταστροφής της Κύπρου έχει συμφωνήσει το Ελληνικό S.S (για να μην παρεξηγούμαστε S.S- από τα αρχικά των Στουρνάρα- Σαμαρά)

Η Κύπρος καταστρέφεται με τις ευλογίες του ελληνικού πολιτικού συστήματος.

Δεν μιλάμε για τίποτε άλλο για μια ιστορία εξαπάτησης και προδοσίας.

Η στάση των Ελλήνων προς τους Κυπρίους είναι καταδικαστέα και όχι μόνο όσον αφορά το πολιτικό επίπεδο. Σε επίπεδο πολιτών ελάχιστες πορείες σημειώθηκαν που να εναντιώνονται στην εθνική καταστροφή της Κύπρου. Πολλοί Έλληνες αδιαφόρησαν. Άλλοι ακολούθησαν τη λογική του «θέλω να πεθάνει ο γάιδαρος του Γείτονα μου». Άλλοι είπαν καλά να πάθουν οι Κύπριοι αφού ζούσαν πέραν των δυνατοτήτων τους αναπαράγοντας τα ίδια τα επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των Ελλαδιτών. Άλλοι είπαν με μια σαδιστική χαρά «κάτσε να δεις, αυτοί θα πάθουν χειρότερα από μας» χωρίς να σκέφτονται φυσικά ότι η πτώση της Κύπρου συνεπάγεται ακόμη μεγαλύτερη καταπίεση και για την Ελλάδα και πως ήδη η Κύπρος χρησιμοποιείται για τον παραδειγματισμό και άλλων οικονομικά αδυνάτων Ευρωπαίων, μην τολμήσουν και δεν καθυποταχτούν στο Γερμανικό ολοκληρωτισμό.  

Άλλοι βαυκαλίστηκαν και είδαν στην Κύπρο την ευκαιρία να πραγματοποιηθεί επιτέλους ο Ρωσικός Μεσσιανισμός τους. Γρήγορα διαψεύστηκαν. Άλλοι έφτασαν σε τέτοιο σημείο ηθικής και πνευματικής καθίζησης που άρχισαν να υποστηρίζουν ανοιχτά τη Ρωσική μαφία που καταλήστεψε τον Ρωσικό Λαό επί Γιέλτσιν και αφαίμαξε τη Ρωσία από περίπου 1 τρις ευρώ. Γράφτηκε λοιπόν σε ηλίθιο Ρωσόφιλο δημοσίευμα τιμητικό της ρωσικής μαφίας: «Μαύρο τέλος λοιπόν περιμένει κάποιους από τους αδίστακτους Γερμανοτσολιάδες καθώς και τα αφεντικά τους. Ίσως γιατί κανείς δεν βρέθηκε να τους πει ότι ακόμη και όταν οι λαοί τους ανέχονται, οι τιμωροί της μαφίας δε συγχωρούν ποτέ όποιον σταθεί εμπόδιο στα σχέδια τους».

Κανείς δεν αμφιβάλει για την ισχύ και το αδίστακτο της Ρωσικής Μαφίας. Αλλά αν η τιμωρία στο έγκλημα της καταστροφής της Κύπρου είναι η Ρωσική Μαφία τότε πολλές βίδες έχουν λασκάρει. Μαζευτήκαν όμως μετά την είδηση του κατά τις βρετανικές αρχές ανεξήγητου θανάτου του ρωσοεβραίου έκπτωτου ολιγάρχη Boris Berezovsky ενώ τείνουν να ξεχνάν ότι μόλις δύο μήνες πριν δολοφονήθηκε από ελεύθερο σκοπευτή στη Μόσχα ο «βασιλιάς της ρωσικής μαφίας» Aslan Usoyan.

Ο φιλοτομαρισμός και η βλακεία των Ελλήνων έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Η Κύπρος, το τελευταίο σύνορο του Ελληνισμού καταστρέφεται μέσω της συμπαιγνίας των διεθνών, ελληνικών και κυπριωτικών συστημάτων εξουσίας και ο Έλληνας απλά παρατηρεί και κακοπροαίρετα σχολιάζει με την ηδονοβλεπτική κουλτούρα του τηλεθεατή.

Εθνικό είναι το αληθινό που λέει και ο Βενιζέλος. Και η καταστροφή Ελλάδας και Κύπρου είναι αληθινή. Άρα εθνική. Έχουμε εθνικό χρέος να καταστραφούμε. Και θα το τιμήσουμε. Μέχρι τέλους. Και θα παρακολουθούμε την καταστροφή μας σαν να τη βλέπαμε από την τηλεόραση, σκαλίζοντας με το ένα χέρι τη μύτη μας και με τ’ άλλο ξύνοντας τα αρχίδια μας.

Είμαστε πλέον πλήρως άξιοι της μοίρας και παντελώς ανάξιοι της ιστορίας μας.

Αύριο είναι 25^η Μαρτίου. Μέρα εθνικού θρήνου. Μέρα που μας θυμίζει ότι παρά τους ήρωες και το αίμα που χύθηκε δεν απελευθερωθήκαμε ποτέ. Απλά αλλάζαμε χέρια από τον ένα νταβατζή σε άλλο, άλλοτε φτηνότερες και άλλοτε ακριβότερες πόρνες, ανάλογα πάντα με τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς. Κάποτε ήταν οι Τούρκοι, μετά οι Άγγλοι, χθες οι Αμερικάνοι και τώρα οι Γερμανοί.     

Όποιος νιώσει αύριο εθνικά υπερήφανος δεν είναι τίποτα άλλο παρά εθνικός μαλάκας, είδος που ενδημεί στην Ελλάδα. Δυστυχώς ή ευτυχώς, μαζί με την Κύπρο και την Ελλάδα θα χαθεί και το είδος του εθνικού μαλάκα, γιατί οι βόρειοι είναι κάπως, τι λέω κάπως, πολύ ρατσιστές με τους Μαλάκες.

Ντροπή σας ρε. Αλλά τι κάθομαι και λέω; Ποιος έχασε την ντροπή του για να τη βρει ο ξεδιάντροπος;  

Αυτός που η θεωρεί ότι η χώρα του δεν αξίζει να παλέψει για αυτήν, δεν του αξίζει να έχει χώρα.

---

[1] http://www.protothema.gr/economy/article/?aid=208279

http://agriazwa.blogspot.gr/2013/03/blog-post_24.html