Ποιο είναι το πραγματικό κοινωνικό «ποτάμι»;

Posted by Κωνσταντίνος Μανίκας on 5:00 μ.μ. // 0 σχόλια

Ανεξάρτητα από την αντίδραση καθενός στις εξελίξεις που αφορούν τη διαχείριση της κρίσης, είναι κοινός τόπος η αποδοχή ότι ολοκληρώθηκε ο κύκλος της μεταπολίτευσης και ένα καινούριο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον θα πρέπει να προκύψει. Για άλλους, αυτό περνάει μέσα από τον εξωραϊσμό του παρελθόντος, θεωρώντας ότι το πρόβλημα ήταν κυρίως οι προθέσεις και η διαχείριση του συστήματος κι όχι το πρότυπο και η δομή του. Για άλλους, χρειάζεται μια δομική ανατροπή του κρατικιστικού μοντέλου και περισσότερη βάση στην ατομική ευθύνη. Άλλοι πάλι, ονειρεύονται την επανάσταση που δεν κατόρθωσαν ποτέ και πουθενά να πραγματώσουν να αναγεννάτε από ελληνικές ρίζες!Πολλοί υποστηρίζουν ότι οι ιδεολογίες είναι ξεπερασμένες, τα στεγανά άλλων εποχών έχουν κατεδαφιστεί και τη ουσία βρίσκεται στην πρακτικότητα και την αμεσότητα της αποδοτικότητας των προτάσεων και πρωτίστως στην αξιοπιστία των  προσώπων που θα αναλάβουν να τις εκτελέσουν. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και πολιτικές πρωτοβουλίες όπως αυτή του Σταύρου Θεοδωράκη.

Το ποτάμι των συναισθημάτων που πλημμυρίζουν τον κάθε πολίτη επιχειρείται να διοχετευθεί σε μια λίγο απολιτική, λίγο ιλουστρασιόν κίνηση με τη συμμετοχή ατόμων που καλύπτουν ευρύτατες κοινωνικές ομάδες, κάποιων πιο επωνύμων που δεν έχουν φθαρεί στην πολιτική αντιπαράθεση και άλλων καθημερινών ανθρώπων με ειδικούς κοινωνικούς συμβολισμούς. Ως αντιπροσωπευτικό πάνελ εκπομπής μπορεί και να ήταν ιδανικό. Αρκεί όμως η διακοσμητική αντίληψη για την πολιτική με τις στρογγυλεμένες απόψεις και την διάχυτη κατανόηση που αποστερεί από την τελική δράση, τον ξεκάθαρο στόχο, τις προτεραιότητες και τα μέσα που την κάνουν εφικτή.

Οι απαντήσεις στο σταυροδρόμι της εποχής δεν βρίσκονται στο πέρασμα από την απύθμενη ιδεολογικοποιημένη θολούρα στα απόνερα της γλυκανάλατης μεταφυσικής θυμοσοφίας. Ούτε η αναγκαία αναδόμηση του πολιτικού προσωπικού μπορεί να αφεθεί στην αποσπασματική μιντιακή αξιολόγηση της ικανότητας.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειάζονται απολύτως ξεκάθαρες ιδεολογικές κουβέντες, με γωνίες και αγκάθια, που διαθέτουν συνοχή, ξεκάθαρο στόχο και χρονοδιάγραμμα. Το ποτάμι των ιδεών και των αξιών δεν επιτρέπεται να συγχέεται με τους κατά καιρούς προγραμματικούς τυχοδιωκτισμούς, ούτε με ακραίες αγκυλώσεις. Η εκλεκτικότητα στη χρήση εργαλείων δεν μπορεί να αναιρεί τον πυρήνα ενός ιδεολογικού οικοδομήματος, ούτε να προσαρμόζεται σε μικροπολιτικά ή επικοινωνιακά κελεύσματα.

Η ανανέωση των προσώπων για να είναι αναντίρρητη και απολύτως αποδεκτή, λειτουργώντας ως σπόρος εμπιστοσύνης από το σύνολο της κοινωνίας οφείλει να στηρίζεται σε συγκεκριμένες αδιάβλητες διαδικασίες ανάδειξης, τέτοιες που θα πείθουν και τον πιο δύσπιστο ότι υπάρχει απρόσκοπτη διαδρομή που πέρα από οικογενειοκρατικές και ομαδοποιητικές λογικές, είναι δυνατή η αξιοποίηση πολιτών με βάση τα προσόντα κι όχι την παθητική κομματική ενσηματοδότηση. Από αυτό το κοινωνικό ποτάμι θα έρθει η αναζωογονητική δροσιά για το πολιτικό σύστημα.

Υ.Γ. Παρόλα αυτά η προσπάθεια του Θεοδωράκη μπορεί να αποδειχτεί κρίσιμος καταλύτης στην ανασύνταξη της κεντροαριστεράς κυρίως γιατί διαθέτει μια ψύχραιμη και αρκούντως αντικομφορμιστική ματιά στο όλο εγχείρημα. Μακριά από τους καθηγητικούς ελιτισμούς των 58, την αποσαθρωμένη υπόσταση του ΠΑΣΟΚ και την διπολική αμφισημία της ΔΗΜ.ΑΡ.

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος –Ψυχολόγος

πηγή