Μα εγώ δεν είμαι
χριστιανός, βρε σαφρακιάρηδες! Κι εσείς
μοιάζετε σε μένα, όσο μοιάζει ο ρυπαρός
ιπποπόταμος στο περήφανο άλογο με
το κατάλευκο δέρμα και τα κατάμαυρα
μάτια. Όλους εσάς δεν ήρθα να σώσω. Να
σας καταγγείλω ήρθα, και να σας φραγγελώσω.
Το μυαλό σας, την ψευτιά σας, την αχρεία
ψυχή, και τις δολερές σας πράξεις. Αυτά
είχα στο νου μου, την ώρα που τίναζα τα
αστροπελέκια με τα απανωτά «ουαί» για
τη φαρισαϊκή ηθική σας. Με αστραπές
τρεκλές, με βροντή και με λάμψη εμαστίγωσα
την υποκρισία σας. Και σεις με κάματε
σημαία στα ψεύδη και σάλπιγγα στις
πομπές σας. Γιατί όλοι σας, από τον πάπα
της Ρώμης και τον πατριάρχη της Πόλης,
από το σοφό θεολόγο και το φοροφυγά
επίτροπο της ενορίας ως τον τουρλωτό
καθηγούμενο του μοναστηριού, είσαστε
ίδιοι οι τάφοι που παράσταινα!
