Γράφει ο Κρεσέντσιο
Σαντζίλιο
Ο κ. Νίκος Κονομής στο άρθρο του «Η ελλαδική πνευματική ελίτ ενδιαφέρεται μόνο για το βόλεμά της – Μια μαρτυρία-κόλαφος» βάζει το δάχτυλο σε μια θλιβερή πραγματικότητα, αν όχι σε μια αιμάσσουσα πληγή.
Δυστυχώς ναι, όπως και να το κάνουμε και όπως και να το πάρουμε, η ελληνική διανόηση βρίσκεται μόνιμα και ανεξαίρετα έξω από τα ελληνικά δρώμενα και από τα διεθνή δρώμενα που αφορούν τη μοίρα, δηλαδή το παρόν και το μέλλον της πατρίδας Ελλάδας....
Και δεν είναι μόνο η, ας πούμε, «επίσημη» διανόηση, εκείνη της περίβλεπτης Ακαδημίας Αθηνών, αλλά πάλι δυστυχώς και η «ανεπίσημη», δηλαδή εκείνη των λογοτεχνών και καλλιτεχνών και επιστημόνων γενικά οι οποίοι «δρουν» ανεξάρτητα από την Ακαδημία, ο καθένας μέσα στο περιβάλλον και στην «ειδικότητά» του.
Από την παντελή απουσία όλως αυτών των ταγών της ελληνικής κουλτούρας βγαίνει αυτονόητα το συμπέρασμα πως σε κανέναν απ’ όλους αυτούς δεν ενδιαφέρει το τί συμβαίνει στην Ελλάδα, προς ποια κατηφόρα πηγαίνει αχαλίνωτα και το τί οι ξένοι «φίλοι και εχθροί» μηχανεύονται για το «καλό»(κακό) της.
Είναι σαν αυτοί οι εκφραστές της ελληνικής διανόησης να μην έχουν κανένα λόγο να ενδιαφέρονται για την εθνική ζωή και επιβίωση, για το τί οι ίδιοι οι Έλληνες πολιτικοί και κυβερνώντες μαζί (ή όχι) με τους πρόθυμους ξένους σκαρφίζονται να επιβάλλουν στην Ελλάδα, και όταν λέω «Ελλάδα» δεν εννοώ βέβαια την πάσης φύσεως πολιτικο-διοικητικο-νομική ιντελιγέντσια, που έτσι κι αλλιώς, όπως σε κάθε άλλο χώρα, «επιπλέει» πάντοτε, αλλά όλα εκείνα τα εκατομμύρια του λαού (του «κόσμου» που λέμε) που δεν έχουν καμία δύναμη στα χέρια τους (αν και είναι ο «κυρίαρχος λαός»!) και δεν τους μένει παρά να υποστούν την τύχη που πους επιφυλάσσεται.
Ωστόσο υπάρχει και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό. Δεν είναι μόνο η τοπική «επίσημη» και «ανεπίσημη» ελληνική διανόηση που τελείως και τελικά αδιαφορεί για ό, τι συμβαίνει και για ό, τι ετοιμάζεται να συμβεί στην Ελλάδα, στη ζωή των πολιτών της, στο μέλλον της, στην ίδια τη γλώσσα της και θρησκεία της, στην κοινωνία της και σε ολόκληρη την ιστορία της και την οποιαδήποτε «περιουσία» της, ή και, ακόμη χειρότερα, παίρνει το μέρος των ξένων επιβουλών και διαβουκολήσεων.
Όχι, είναι και σχεδόν όλοι εκείνοι οι ξένοι δήθεν «ελληνιστές», δήθεν «φιλέλληνες», μέλη ή όχι ελληνικών πολιτισμικών ιδρυμάτων οι οποίοι απουσιάζουν εκκωφαντικά από οποιαδήποτε αντίδραση εναντίον όσων, στην πολιτική, ιστορική, γεωγραφική και πολιτισμική σκηνή, ενεργοποιούνται και ενεργούν για την «κατεδάφιση» της Ελλάδας, του παρόντος της και του μέλλοντός της απαξιώνοντας το παρελθόν της και δυναμιτίζοντας το σήμερα της.
Και να σκεφτεί κανείς πως αυτοί οι δήθεν «φιλέλληνες» βραβεύτηκαν και βραβεύονται από τους Έλληνες γι΄ αυτό το «πρόσημό» τους και τιμώνται ποικιλοτρόπως και αφειδώς, μόνο που όταν τους ζητάς να συμπαρασταθούν και να βοηθήσουν με τον λόγο τους και το celebrity τους την Ελλάδα που τους τιμά, τότε η απόλυτη σιωπή πέφτει και (σχεδόν) όλοι εξαφανίζονται! Δεν με ξέρεις δεν σε ξέρω.
Αυτή λοιπόν η κατάντια, και πάλι δυστυχώς, για τους «επίσημους» και «ανεπίσημους», ντόπιους και αλλοδαπούς «ειδήμονες» της διανόησης.
Νομίζω πως απαγορεύεται να μην ειπωθεί: είναι σαν να προδίδουμε απ΄ το πρωί ως το βράδυ την ίδια τη χώρα που μας δίνει όνομα και τιμή, είναι σαν να την χλευάζουμε και το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να πάρουμε απ’ αυτήν ό, τι μας συμφέρει και μας δίνει αίγλη, δίχως να δώσουμε καμία υποστήριξη όταν έχει ανάγκη και από εμάς, χωρίς να την υπερασπιστούμε όταν οι άλλοι βάλλουν εναντίον της στη προσπάθεια να την καταρρακώσουν.
Και όταν σε όλες τις χώρες που αγαπούν και σέβονται την οντότητά τους οι πνευματικοί άνθρωποι, συμπατριώτες και ξένοι ονομαστοί και τιμημένοι, είναι και πρέπει να είναι οι πρώτοι που θα την υπεραμυνθούν και θα λάβουν δικαιωματικά και φυσιολογικά θέση κατά όποιων υπονομευτών, στην Ελλάδα έχουμε την αλγεινή εντύπωση ότι η ελίτ των διανοουμένων ζει σε άλλο πλανήτη, ανάδελφη και τραγικά αδιάφορη.Είναι λυπηρά όλα αυτά, αλλά ακόμη μια φορά δυστυχώς αληθινά, έστω κι αν θα υπάρξουν εκείνοι που δεν θα συμφωνούν και θα προβάλουν ως και κατηγορίες για δήθεν υπερβολές και ψέματα. Τα γεγονότα, όμως, ή μάλλον τα μη-γεγονότα, αντικειμενικά διαψεύδουν.
Κρεσέντσιο Σαντζίλιο
Ελληνιστής, συγγραφέας
Πηγή
Ο κ. Νίκος Κονομής στο άρθρο του «Η ελλαδική πνευματική ελίτ ενδιαφέρεται μόνο για το βόλεμά της – Μια μαρτυρία-κόλαφος» βάζει το δάχτυλο σε μια θλιβερή πραγματικότητα, αν όχι σε μια αιμάσσουσα πληγή.
Δυστυχώς ναι, όπως και να το κάνουμε και όπως και να το πάρουμε, η ελληνική διανόηση βρίσκεται μόνιμα και ανεξαίρετα έξω από τα ελληνικά δρώμενα και από τα διεθνή δρώμενα που αφορούν τη μοίρα, δηλαδή το παρόν και το μέλλον της πατρίδας Ελλάδας....
Και δεν είναι μόνο η, ας πούμε, «επίσημη» διανόηση, εκείνη της περίβλεπτης Ακαδημίας Αθηνών, αλλά πάλι δυστυχώς και η «ανεπίσημη», δηλαδή εκείνη των λογοτεχνών και καλλιτεχνών και επιστημόνων γενικά οι οποίοι «δρουν» ανεξάρτητα από την Ακαδημία, ο καθένας μέσα στο περιβάλλον και στην «ειδικότητά» του.
Από την παντελή απουσία όλως αυτών των ταγών της ελληνικής κουλτούρας βγαίνει αυτονόητα το συμπέρασμα πως σε κανέναν απ’ όλους αυτούς δεν ενδιαφέρει το τί συμβαίνει στην Ελλάδα, προς ποια κατηφόρα πηγαίνει αχαλίνωτα και το τί οι ξένοι «φίλοι και εχθροί» μηχανεύονται για το «καλό»(κακό) της.
Είναι σαν αυτοί οι εκφραστές της ελληνικής διανόησης να μην έχουν κανένα λόγο να ενδιαφέρονται για την εθνική ζωή και επιβίωση, για το τί οι ίδιοι οι Έλληνες πολιτικοί και κυβερνώντες μαζί (ή όχι) με τους πρόθυμους ξένους σκαρφίζονται να επιβάλλουν στην Ελλάδα, και όταν λέω «Ελλάδα» δεν εννοώ βέβαια την πάσης φύσεως πολιτικο-διοικητικο-νομική ιντελιγέντσια, που έτσι κι αλλιώς, όπως σε κάθε άλλο χώρα, «επιπλέει» πάντοτε, αλλά όλα εκείνα τα εκατομμύρια του λαού (του «κόσμου» που λέμε) που δεν έχουν καμία δύναμη στα χέρια τους (αν και είναι ο «κυρίαρχος λαός»!) και δεν τους μένει παρά να υποστούν την τύχη που πους επιφυλάσσεται.
Ωστόσο υπάρχει και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό. Δεν είναι μόνο η τοπική «επίσημη» και «ανεπίσημη» ελληνική διανόηση που τελείως και τελικά αδιαφορεί για ό, τι συμβαίνει και για ό, τι ετοιμάζεται να συμβεί στην Ελλάδα, στη ζωή των πολιτών της, στο μέλλον της, στην ίδια τη γλώσσα της και θρησκεία της, στην κοινωνία της και σε ολόκληρη την ιστορία της και την οποιαδήποτε «περιουσία» της, ή και, ακόμη χειρότερα, παίρνει το μέρος των ξένων επιβουλών και διαβουκολήσεων.
Όχι, είναι και σχεδόν όλοι εκείνοι οι ξένοι δήθεν «ελληνιστές», δήθεν «φιλέλληνες», μέλη ή όχι ελληνικών πολιτισμικών ιδρυμάτων οι οποίοι απουσιάζουν εκκωφαντικά από οποιαδήποτε αντίδραση εναντίον όσων, στην πολιτική, ιστορική, γεωγραφική και πολιτισμική σκηνή, ενεργοποιούνται και ενεργούν για την «κατεδάφιση» της Ελλάδας, του παρόντος της και του μέλλοντός της απαξιώνοντας το παρελθόν της και δυναμιτίζοντας το σήμερα της.
Και να σκεφτεί κανείς πως αυτοί οι δήθεν «φιλέλληνες» βραβεύτηκαν και βραβεύονται από τους Έλληνες γι΄ αυτό το «πρόσημό» τους και τιμώνται ποικιλοτρόπως και αφειδώς, μόνο που όταν τους ζητάς να συμπαρασταθούν και να βοηθήσουν με τον λόγο τους και το celebrity τους την Ελλάδα που τους τιμά, τότε η απόλυτη σιωπή πέφτει και (σχεδόν) όλοι εξαφανίζονται! Δεν με ξέρεις δεν σε ξέρω.
Αυτή λοιπόν η κατάντια, και πάλι δυστυχώς, για τους «επίσημους» και «ανεπίσημους», ντόπιους και αλλοδαπούς «ειδήμονες» της διανόησης.
Νομίζω πως απαγορεύεται να μην ειπωθεί: είναι σαν να προδίδουμε απ΄ το πρωί ως το βράδυ την ίδια τη χώρα που μας δίνει όνομα και τιμή, είναι σαν να την χλευάζουμε και το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να πάρουμε απ’ αυτήν ό, τι μας συμφέρει και μας δίνει αίγλη, δίχως να δώσουμε καμία υποστήριξη όταν έχει ανάγκη και από εμάς, χωρίς να την υπερασπιστούμε όταν οι άλλοι βάλλουν εναντίον της στη προσπάθεια να την καταρρακώσουν.
Και όταν σε όλες τις χώρες που αγαπούν και σέβονται την οντότητά τους οι πνευματικοί άνθρωποι, συμπατριώτες και ξένοι ονομαστοί και τιμημένοι, είναι και πρέπει να είναι οι πρώτοι που θα την υπεραμυνθούν και θα λάβουν δικαιωματικά και φυσιολογικά θέση κατά όποιων υπονομευτών, στην Ελλάδα έχουμε την αλγεινή εντύπωση ότι η ελίτ των διανοουμένων ζει σε άλλο πλανήτη, ανάδελφη και τραγικά αδιάφορη.Είναι λυπηρά όλα αυτά, αλλά ακόμη μια φορά δυστυχώς αληθινά, έστω κι αν θα υπάρξουν εκείνοι που δεν θα συμφωνούν και θα προβάλουν ως και κατηγορίες για δήθεν υπερβολές και ψέματα. Τα γεγονότα, όμως, ή μάλλον τα μη-γεγονότα, αντικειμενικά διαψεύδουν.
Κρεσέντσιο Σαντζίλιο
Ελληνιστής, συγγραφέας
Πηγή
