Ο κώδικας της Νυρεμβέργης: Η γέφυρα ανάμεσα στην Ιπποκρατική ιατρική και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

Της Γεωργίας Ερμίδη Οποιος θέλει να κάνει το εμβόλιο να το κάνει. Οποιος δεν θέλει να κάνει το εμβόλιο να μην το κάνει. Τα ναζιστικά απολυταρχικά καθεστωτα που επέβαλαν ιατρικές θεραπείες και πρακτικές έχουν περασει ανεπιστρεπτί. Επίσης εχουν καταδικαστεί με την δικη της Νυρεμβέργης.

Καταδικάστηκαν και γιατροί που συμμετείχαν σε ιατρικά πειράματα. Οι εν λόγω εγκληματίες δικάστηκαν από στρατοδικεία στην βρετανική, αμερικανική, γαλλική και σοβιετική ζώνη της κατεχόμενης Γερμανίας και Αυστρίας, αλλά και στην Ιταλία στα χρόνια που ακολούθησαν τη λήξη του πολέμου. Στην συνέχεια ακολούθησαν δίκες που διεξήχθησαν από αμερικανικά στρατοδικεία και αναφέρονται συλλογικά ως Επακόλουθες Δίκες της Νυρεμβέργης στις οποιες δικάστηκαν και καταδικάστηκαν επίσης οσοι φέρονται με ιατρικές πρακτικές να σκότωσαν χιλιάδες αθώους. Και ερχόμαστε στον κώδικα της Νυρεμβέργης. Την γέφυρα ανάμεσα στην Ιπποκρατική ιατρική και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η Ιπποκρατική εντολή αναφερεται στον γιατρο-θεραπευτη και οχι στο γιατρο που πειραματιζεται για την πρόοδο της επιστήμης του. Ο κώδικας της Νυρεμβεργης εχει ως βασική αρχη: η κατοπιν ενημέρωσης του ασθενους συγκαταθεση. Προστασια της ανθρώπινης ζωής και ευημερίας (αρθρα 2-8 & 10) Δικαιωμα ασθενους για αποσυρση (αρθρα 1 & 9). Βασικές καινοτομίες του κώδικα της Νυρεμβεργης: Δεν εστιάζεται στον ιατρο αλλα στον ασθενη. Δικαίωμα παρέμβασης του ασθενους. Η "συγχώνευση" της Ιπποκρατικής Ηθικής και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων βοήθησε την Ιατρική Επιστήμη: Στο να αντισταθει στον πειρασμο της υποταγής των ανθρωπινων δικαιωμάτων στην θέληση του ερευνητή Στο να διατηρήσει την πλεονεκτική Ιπποκρατική σχέση ιατρού- ασθενους προς όφελος του ασθενούς. Η Δίκη της Νυρεμβέργης οδήγησε στη Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του 1948 και αργότερα, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Υπαρχει Δημοκρατία και Ελευθέρια της επιλογής του καθε ανθρώπου να επιλέξει ποια ιατρική επιθυμεί. Υπαρχουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο για την προστασία της ατομικής ξεχωριστά ανθρώπινης ζωής. Οι πολίτες θα πρέπει να γνωρίζουν και να μη ξεχνάνε ότι η έννοια της ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (για οποιαδήποτε ιατρική παρέμβαση) αν νομοθετηθεί έρχεται κατ’ελάχιστο σε αντίθεση, καταπατά τον ν. 2619/ΦΕΚ Α΄ 132/19.6.1998, που αποτελεί εσωτερικό δίκαιο με υπέρ-νομοθετική ισχύ, υπερισχύοντας έναντι κάθε ΑΝΤΙΘΕΤΗΣ διάταξης νόμου (28 §1 Συντ), ήτοι η οποιαδήποτε μορφής υποχρεωτικότητα (ως νομοθετική έννοια) τίθεται άκυρη εξ ορισμού ακόμα και αν εγκριθεί δια ψήφου και κανένας πολίτης δεν υποχρεούται να την τηρήσει. Πρόληψη, Προστασία, και Προαγωγή της Υγείας-Ανάπτυξης των υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας είναι λίαν επιεικώς απαράδεκτη στο σύνολο της και κακόβουλα απαράδεκτη στο μέρος όπου προαναγγέλλει οποιαδήποτε μορφή ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑΣ και φυσικά ολοκληρωτικά αντίθετη σε πλείστες Συνταγματικές, Ευρωπαϊκές, Διεθνείς Νομοθεσίες υπερεθνικής ισχίος και την εκ γενετής ανθρώπινη υπόσταση, αυτονομία και ακεραιότητα. 1ο ΑΡΘΡΟ.. Υπεράνω όλων των κάτωθι άρθρων του παρόντος Νόμου, έχουν ισχύ τα ακόλουθα. Όλα τα θεμελιώδη, απαρέγκλιτα, αναφαίρετα και εκ γενετής δικαιώματα του ανθρώπου όπως αυτά έχουν ορισθεί από συνταγματικές, υπερεθνικές και παγκόσμιες συμβάσεις (τα οποία εκφράζουν την έννοια της Ανθρώπινης Υπόστασης και της Ανθρώπινης Ακεραιότητας και Αυτονομίας). ΔΕΝ είναι ούτε συζητήσιμα ούτε προς διαπραγμάτευση ούτε υφίσταται θέμα εξαιρέσεων και καταστρατήγηση τους για οποιοδήποτε λόγο, από οποιοδήποτε άλλο άρθρο του παρόντος νόμου ή άλλου νόμου προγενέστερου ή μεταγενέστερου, ήτοι -Το δικαίωμα της πλήρης ενημέρωσης και της απόλυτης συναίνεσης για οποιαδήποτε ιατρική πράξη (Ως ιατρική πράξη εννοούμε κάθε επέμβαση στο σώμα του ασθενούς για λόγους διαγνωστικούς, θεραπευτικούς ή προληπτικούς.) -Το απόλυτο και αναφαίρετο δικαίωμα της ακεραιότητας και αυτονομίας του ανθρώπινου σώματος και τον ορισμό ως βασανιστηρίου και εγκλήματος ενάντια της ανθρωπότητας της υποχρεωτικής εξαναγκαστικής χορήγησης οιουδήποτε προϊόντος χωρίς συναίνεση. -Τα συμφέροντα και η ευηµερία του ανθρώπινου όντος θα υπερισχύουν έναντι μόνο του κοινωνικού συµφέροντος ή της επιστήµης ήτοι θα υπερισχύουν έναντι οιουδήποτε πρότασης υποχρεωτικής εξαναγκαστικής χορήγησης οιουδήποτε προϊόντος χωρίς συναίνεση για τον έλεγχο οιονδήποτε καταστάσεων αφορούν τον αυθαίρετο ορισμό της Δημόσιας Υγείας ΔΕ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ και Εξ ΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ (η χορήγηση άλλου ιατροφαρμακευτικού προϊόντος) ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ και το προτεινόμενο Άρθρο 1 του παρόντος Νόμου απλά θα επαναδιατυπώνει συνοπτικά και πιο ξεκάθαρα τα ακόλουθα 1ον -Τις Συνταγματικές διατάξεις των άρθρων 2 § 1 Συντ., όπου κατοχυρώνεται ο σεβασμός και η προστασία της ανθρώπινης αξίας ως πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας, (διάταξη η οποία ανήκει στον σκληρό και μη αναθεωρήσιμο πυρήνα του Συντάγματος), το άρθρο 5 § 1 Συντ., το οποίο θεσπίζει το θεμελιώδες δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας, καθώς και το άρθρο 9 § 1 Συντ., που αφορά στην προστασία του ιδιωτικού βίου. 2ον -Τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης το αρθρο 3 § 2 περ. α΄: Στο πεδίο της ιατρικής και της βιολογίας πρέπει να παρατηρούνται ιδίως τα εξής: α. Η ελεύθερη και εν επιγνώσει συναίνεση του ενδιαφερόμενου, σύμφωνα με τις λεπτομερέστερες διατάξεις του ορίζονται από το Νόμο 3ον -Την Σύμβαση για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας του ατόμου σε σχέση με τις εφαρμογές της βιολογίας και της ιατρικής η οποία υπογράφηκε στις 4 Απριλίου του 1997 στο Oviedo της Ισπανίας και κυρώθηκε από τη χώρα μας με τον ν. 2619/ΦΕΚ Α΄ 132/19.6.1998, και αποτελεί έκτοτε εσωτερικό δίκαιο με υπέρ-νομοθετική ισχύ, υπερισχύοντας έναντι κάθε ΑΝΤΙΘΕΤΗΣ διάταξης νόμου (28 §1 Συντ). Ειδικότερα, τα άρθρα 5 έως 10 της ως άνω Σύμβασης. Επέμβαση σε θέματα υγείας μπορεί να υπάρξει μόνον, αφού το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δώσει την ελεύθερη συναίνεσή του, κατόπιν προηγούμενης σχετικής ενημέρωσής του (5 § 1), Το πρόσωπο αυτό θα ενημερώνεται εκ των προτέρων καταλλήλως ως προς το σκοπό και τη φύση της επέμβασης, καθώς και ως προς τα επακόλουθα και τους κινδύνους που αυτή συνεπάγεται. Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο μπορεί ελεύθερα και οποτεδήποτε να ανακαλέσει τη συναίνεση του. (5 § 2), Τα συμφέροντα και η ευηµερία του ανθρώπινου όντος θα υπερισχύουν έναντι μόνο του κοινωνικού συµφέροντος ή της επιστήµης 4ον -Τον νόμο 3418/2005 ο οποίος συμπεριέλαβε την Σύμβασης του Οβιέδο και αποτελεί πλέον τον ισχύοντα Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας στη χώρα μας και επανέλαβε ουσιαστικά τις προαναφερόμενες ρυθμίσεις της Σύμβασης του Οβιέδο, ρυθμίζοντας διεξοδικά τα ζητήματα της ενημέρωσης και της συναίνεσης στα υπ’ αριθ. 11. Άρθρο. Υποχρέωση ενημέρωσης 1.