Οι αυθαίρετες ερμηνείες της Τουρκίας για το νομικό καθεστώς του Αιγαίου και την αποστρατικοποίηση των νήσων Σεπτεμβρίου 29, 2020

Γράφει ο Γιώργος Γκορέζης* (ggore.wordpress.com)

Μετά την πρόσφατη σύγκλιση του τουρκικού συμβουλίου εθνικής ασφαλείας (25-9-20) η Τουρκία εντείνει την παλαιά ρητορική της για αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου που ισχυρίζεται ότι αποτελούν απειλή γι’ αυτήν, προσφέροντας σαν αντάλλαγμα να καταργήσει τη 4η τουρκική στρατιά Αιγαίου. Αλλά η εμμονή της Τουρκίας στην αποστρατικοποίηση των νησιών μας είναι ολοφάνερο ότι εξυπηρετεί τα επιχειρησιακά της σχέδια, αφού η 4η τουρκική στρατιά είναι επιχειρησιακό στρατηγείο και μπορεί τάχιστα να επανιδρυθεί και να διευθύνει επιχειρήσεις απ’ οποιοδήποτε σημείο της Τουρκίας, ενώ για τα ελληνικά νησιά είναι απαραίτητη, λόγω αποστάσεως από τον κορμό της χώρας, η ύπαρξη σ’ αυτά μιας έστω και μικρής στρατιωτικής υποδομής, για να υποδεχθεί την επέμβαση ναυτικού και αεροπορίας, όταν θα χρειαστεί. Αλλά μετά τη τελευταία συμπεριφορά της χώρας αυτής με το μεγαλοϊδεατισμό του Erdogan για Οθωμανική αυτοκρατορία και «γαλάζια πατρίδα», που κατέχει για 46 χρόνια το 40% της Κύπρου, ψηφίζει από τον Ιούνιο του 1995 το νόμο περί casus beli σε περίπτωση που η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα, και υποδαυλίζει μειονοτικό ζήτημα στη Δυτική Θράκη και τα Δωδεκάνησα, είναι φανερό ποιος απειλεί ποιόν. Άλλωστε οι Τούρκοι εκ προθέσεως χρησιμοποιούν ανέκαθεν τον όρο «Αποστρατιωτικοποίηση των Νήσων του Αιγαίου» µε τον σκοπό να δημιουργήσουν σύγχυση και αμφιβολίες στους ξένους για όλα τα Ελληνικά νησιά, όσον αφορά το νοµικό τους καθεστώς. Στην πραγματικότητα υπάρχουν τρεις κατηγορίες Ελληνικών νησιών, όσον αφορά το Status Quo, ως εξής. Νοµικό καθεστώς Ελλην. Νησιών Λήµνος, Βόρειοι Σποράδες, Κυκλάδες, Κρήτη, Σαμοθράκη Για να νησιά αυτά δεν υπάρχει κανένας περιορισµός όσον αφορά τον διεθνή νόμο. Λέσβος – Χίος – Σάµος – Ικαρία. Το άρθρο 13 της συνθήκης της Λοζάνης και προς τον σκοπό της διατήρησης της διεθνούς ειρήνης, επιβάλλει στα νησιά αυτά τους εξής περιορισμούς: Δεν επιτρέπεται ναυτική βάση ή οχύρωση των νησιών αυτών. Τα Ελληνικά πολεµικά Αεροσκάφη απαγορεύεται να υπερίπτανται πάνω από την Ανατόλια, όπως και τα Τουρκικά πάνω από τα νησιά αυτά. Οι Ελληνικές Στρατιωτικές Δυνάµεις στα νησιά αυτά πρέπει να περιορίζονται στις συνήθεις δυνάµεις που καλούνται για εκπαίδευση και θητεία, επίσης σε µια δύναμη Χωρ/κής και Αστυνομίας σ’ αναλογία της Χωρ/κής και Αστυνοµίας που υπάρχει στον ελληνικό χώρο. Δωδεκάνησα Για τα νησιά αυτά η συμφωνία ειρήνης των Παρισίων το 1947 περιέχει την ένδειξη «θα είναι και θα παραµείνουν αποστρατιωτικοποιµένα». Η προσθήκη ΙΙΙ όμως της συνθήκης διευκρινίζει ότι η αποστρατιωτικοποίηση δεν απαγορεύει το προσωπικό για την εσωτερική ασφάλεια, εφοδιασμένο µε όπλα που να μπορούν να χειρισθούν από ένα πρόσωπο, όπως και την απαραίτητη εκπαίδευση του προσωπικού αυτού. Οι Αυθαίρετες ερµηνείες της Τουρκίας και τα δημιουργούμενα προβλήµατα. Λέσβος – Χίος – Σάµος – Ικαρία. Οι περιορισµοί στα νησιά αυτά ετέθησαν µε την προοπτική να βοηθήσουν την διεθνή ειρήνη και σ’ αυτό είναι κατηγορηµατικό και σαφές το νόηµα του άρθρου 13 της συνθήκης της Λοζάνης. Ο Τουρκικός ισχυρισµός ότι οι περιορισµοί αυτοί ετέθησαν για την ασφάλεια της Τουρκίας είναι ψευδείς και ανυπόστατοι. Η αρχή της αυτοαµύνης είναι διεθνώς παραδεκτή και έχει αναγνωρισθεί σ’ όλα τα κυρίαρχα κράτη από το άρθρο 51 του χάρτου του ΟΗΕ. Η Ελλάδα κάνοντας χρήση του δικαιώµατος αυτού αναγκάσθηκε, µετά την αποδεδειγµένη βουλιµία της Τουρκίας, να µμεταφέρει δυνάµεις στα νησιά, επειδή κατ’ αυτόν τον τρόπο βοηθάει στην διατήρηση της ειρήνης και στην ισορροπία στην περιοχή. Δωδεκάνησα ‘Όσον αφορά τα Δωδεκάνησα, πρέπει να υπενθυµίζουµε στους Τούρκους ότι ήταν απόντες από τον αγώνα των δημοκρατικών χωρών εναντίον τον ολοκληρωτισμού και κατ’ αυτό τον τρόπο δεν ήταν, ούτε µπορούσαν να ήταν, συμβαλλόμενο µέρος της Ειρήνης των Παρισίων. Το άρθρο 36 παρά 1 της συνθήκης της Βιέννης για τον νόµο των συµφωνιών δεν προβλέπει τέτοιο δικαίωµα για την Τουρκία. Η Τουρκία, που δεν ήταν σύµµαχος ή προσκείµενη δύναµη, δεν µπορεί να επικαλεσθεί δικαιώματα από αυτή τη συνθήκη, διότι η συνθήκη των Παρισίων είναι γι’ αυτήν «res inter alios acta». Νήσος Λήµνος Η περί Στενών σύµβαση της Λοζάνης την 24η Ιουλίου 1923 προέβλεπε µεταξύ των άλλων την αποστρατιωτικοποίηση των νήσων Λήµνου, Σαµοθράκης και των τουρκικών Ίµβρος, Τένεδος, λόγω της εγγύτητας τους στα στενά. Ακολούθησε όµως στις 20 Ίου. 1936 η σύµβαση για τα Στενά του Montreux που καταργεί στο σύνολο της και υποκαθιστά την σύµβαση της Λοζάνης, όπως ρητά αναγράφεται αυτό στο προοίµιο της σύµβασης. Αλλά εκτός από το προοίµιο η κατάργηση της συνθήκης της Λοζάνης φαίνεται και από τα ακόλουθα: * Τον τίτλο της σύµβασης του Montreux που είναι: « Σχέδιο σύµβασης που η κυβέρνηση της Τουρκικής Δηµοκρατίας πρότεινε για την αντικατάσταση της συνθήκης της Λοζάνης της 24 Ιουλ. 1923 σχετικά µε τα Στενά» * Το άρθρο 13 της σύµβασης που αναγράφει: « Η παρούσα σύµβαση που καταργεί και αντικαθιστά τις προβλέψεις της σύµβασης της Λοζάνης του 1923 σχετικά µε την κατάσταση των στενών». * Στις επιστολές 371/20075, 3749/26/44 και 3670/26/4 που έστειλε η τουρκική κυβέρνηση στο Βρετανικό foreign office και στον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών, στις οποίες δίνεται η εξήγηση ότι στον γενικό όρο «Στενά» περιλαµβάνονται και οι Νήσοι Λήµνος, Σαµοθράκη. * Στη δήλωση του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών Rustu Aras στο Τουρκικό Κοινοβούλιο παρουσία του Προέδρου Kemal Attaturk και του πρωθυπουργού Ismet Ιnοnου που έχει ως εξής: «Οι προβλέψεις σχετικά µε τα νησιά Λήµνος και Σαµοθράκη, που ανήκουν στην γειτονική και φίλη Χώρα Ελλάδα και που ήταν αποστρατιωτικοποιηµένα σύµφωνα µε την σύµβαση της Λοζάνης του 1923, καταργούνται επίσης µε την σύµβαση του Montreux και είµαστε ευχαριστηµένοι γι’ αυτό». Η κατάργηση των όρων της αποστρατιωτικοποίησης της σύµβασης της Λοζάνης του 1923 αποδεικνύεται περίτρανα µε την στρατιωτικοποίηση απο το 1936 εκ µέρους της Τουρκίας των νήσων Ίµβρος και Τένεδος (σήµερα είναι απαγορευµένες περιοχές) και µε την στρατιωτικοποίηση από την Ελλάδα της νήσου Λήµνου µε Βασιλ. διάταγµα της 4ης Απριλ. 1937. Το γεγονός αυτό έγινε δεκτό από όλους τους συµβαλλόµενους στην σύµβαση του Montreux. Μόνη η Τουρκία 35 χρόνια αργότερα, στις αρχές του 1970 άρχισε να δηµιουργεί κατάσταση και προβλήµατα στη σχεδίαση αµύνης του ΝΑΤΟ, που αποδεικνύονται πολύ επικίνδυνα για την συνοχή της Νότιας Πτέρυγας. Η Νήσος Λήµνος περιλήφθηκε και εξακολουθεί να περιλαμβάνεται σ’ όλα τα επιχειρησιακά σχέδια του ΝΑΤΟ και αναγνωρίζεται από την συµµαχία η Στρατηγική αξία της νήσου στον έλεγχο των στενών. Σε αίτηση της Τουρκίας να αφαιρεθούν οι Νήσοι Λήµνος και Σαµοθράκη από τα αµυντικά σχέδια τον ΝΑΤΟ o SΑCEUR (Αρχηγός Συµµαχικών Δυνάµεων στην Ευρώπη), µε µήνυµα στο ΓΕΕΘΑ της Τουρκίας στις 30 Μαρ.1979, απέρριψε το αίτηµα αυτό. Η ζώνη χερσαίας µάχης της Ελλάδας παραµένει αµετάβλητη, επί πλέον, δεν υπήρξε καµιά μεταβολή στο νομικό καθεστώς των νήσων από το 1968, όταν εγκρίθηκε το Γενικό Σχέδιο Άµυνας του ΝΑΤΟ. Παρά τις προσπάθειες της Τουρκίας να φέρει στο τραπέζι των συνομιλιών αυτό της αποστρατικοποίησης των νησιών του Αιγαίου, η οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης ( ΑΟΖ ) με τη Τουρκία θεωρείται σήμερα ως η μόνη διαφορά με τη χώρα αυτή. Οι αυθαίρετες ερμηνείες της Τουρκίας για το καθεστώς του Αιγαίου εντάσσονται στο μεγαλοϊδεατισμό του Erdogan για «γαλάζια πατρίδα» και επανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. *Ο Γιώργος Γκορέζης είναι Υποστράτηγος ε.α., αρθρογράφος, συγγραφέας.