Η πρακτική της ευνοϊκότερης μεταχείρισης των εισοδημάτων που προέρχονται από μισθούς και συντάξεις στην Ελλάδα, είναι...
τόσο παλαιά, όσο είναι και η φορολογία εισοδήματος (δεκαετία 1950). Η
πρακτική αυτή, κατά κύριο λόγο, βασίζονταν στη γενικότερη παραδοχή ότι
οι ελεύθεροι επαγγελματίες είχαν τη δυνατότητα φοροδιαφυγής, κάτι που σε
μεγάλο βαθμό άλλωστε αντιπροσώπευε και την πραγματικότητα.Όμως,
η δυνατότητα αυτή, εάν και στον βαθμό που υπήρχε, αφορούσε στις
παλαιότερες δεκαετίες. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι γι’ αυτό ευθύνονταν η
χαμηλή φορολογική συνείδηση του πληθυσμού, γενικότερα. Όμως, ευθύνονταν
και η κακή οργάνωση του Κράτους, οι εγγενείς αδυναμίες από την έλλειψη
μηχανογραφικών μέσων και –σοβαρότατος παράγοντας- η έλλειψη πολιτικής
βούλησης ή καλύτερα, η συνενοχή του πολιτικού συστήματος.
