Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς
Ιδιαίτερης –ενημερωτικής, επεξηγηματικής και διδακτικής- αξίας για τον ΄Ελληνα αναγνώστη, το κατωτέρω άρθρο του γνωστού μας Αμερικανού Οικονομολόγου, καθηγητή, συγγραφέα, πολιτικού διανοητή, πρώην υπουργού κυβέρνησης Ρέϊγκαν (!), παρουσιάζει με εκτυφλωτική διαύγεια τη συνταγή θεραπείας-θανάτου που έχει συντάξει για την Ελλάδα ο Σόϊμπλε -της οποίας το πρώτο στάδιο ακόμη διανύουμε. Αναλύει επίσης και παρουσιάζει τη μηχανή εξαπάτησης περί το Χρέος, που αφ’ ενός παρέχει στο ΔΝΤ το άλλοθι παραμονής ως αιματοστίφτη της χώρας και παράλληλα φουσκώνει τον σάκο αισιόδοξης αερολογίας του Τσίπρα, για την παράταση των χρήσιμων υπηρεσιών του. Ιδού το επιμορφωτικό κείμενο:
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
«΄Εχοντας χρησιμοποιήσει επιτυχώς την ΕΕ για να υποδουλώσει τον ελληνικό λαό, με την μετατροπή της «αριστερής» κυβέρνησης σε πιόνι των γερμανικών τραπεζών, η Γερμανία βρίσκει τώρα εμπόδιο το ΔΝΤ στο σχέδιό της να λεηλατήσει την Ελλάδα μέχρι εξαφάνισής της και από την μνήμη. Οι κανόνες του ΔΝΤ εμποδίζουν τον οργανισμό να δανείζει χώρες που αδυνατούν να εξοφλήσουν το χρέος. Το ΔΝΤ, βάσει δεδομένων και αναλύσεων, κατέληξε στο συμπέρασμα πως η Ελλάδα δεν μπορεί να ξεπληρώσει. Κατά συνέπεια το ΔΝΤ δεν είναι διατεθειμένο να δανείσει στην Ελλάδα τα ποσά με τα οποία θα εξοφλήσει τις ιδιωτικές τράπεζες. Το ΔΝΤ λέει ότι οι πιστωτές της Ελλάδας –πολλοί των οποίων δεν την εδάνεισαν χρήματα αλλ’ απλώς αγόρασαν ελληνικό χρέος με σκοπό να κερδοσκοπήσουν- θα πρέπει να διαγράψουν μέρος του χρέους, ώστε να το χαμηλώσουν στο επίπεδο που η ελληνική οικονομία θα μπορεί να εξυπηρετήσει. Οι Τράπεζες δεν θέλουν να είναι η Ελλάδα σε θέση να εξυπηρετήσει το χρέος της, επειδή οι τράπεζες επιδιώκουν να χρησιμοποιήσουν την ελληνική αδυναμία εξυπηρέτησης του χρέους προκειμένου να ληστέψουν την Ελλάδα από τα σταθερά της κεφάλαια και τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές και επίσης για να καταλύσουν το σύστημα κοινωνικής προστασίας που δημιουργήθηκε στον 20ο Αιώνα. Ο Νεοφιλελευθερισμός προτίθεται να εγκαθιδρύσει καθεστώς φεουδαρχίας –λίγοι ληστοβαρώνοι (μπέηδες, παρ ημίν) και πολλοί κολλήγοι: Το ένα τοις εκατό των εχόντων και το 99% των ακλήρων. Κατά την άποψη της Γερμανίας, το ΔΝΤ πρέπει να της δανείσει τα λεφτά με τα οποία η Ελλάδα θα πληρώσει τις γερμανικές τράπεζες. Μετά το ΔΝΤ θα τα επανεισπράξει, εξαναγκάζοντας την Ελλάδα να περικόψει η να καταργήσει συντάξεις γήρατος, να μειώσει τις δημόσιες υπηρεσίες και την απασχόληση και να χρησιμοποιήσει τα ποσά που εξοικονόμησε για την αποπληρωμή του ΔΝΤ. Και καθώς αυτά τα ποσά θα είναι ανεπαρκή, νέα μέτρα λιτότητας θα επιβληθούν και η Ελλάδα θα υποχρεούται να ξεπουλά τα εθνικά της κεφάλαια όπως εταιρείες ύδρευσης, λιμάνια, και προστατευόμενα νησιά σε ξένους επενδυτές, κυρίως στις ίδιες τις τράπεζες ή στους μεγαλύτερους πελάτες τους. Μέχρι τώρα οι λεγόμενοι «πιστωτές» απλώς υποσχέθηκαν κάποια μορφή ελάφρυνσης χρέους, άγνωστης ακόμη μορφής, μετά παρέλευση διετίας. Μέχρι τότε το νεώτερο τμήμα του Ελληνικού πληθυσμού θα έχει εκπατρισθεί και θα έχει αντικατασταθεί από -εκπατρισμένους από τους πολέμους της Ουάσιγκτων στη Μέση Ανατολή και την Αφρική- μετανάστες, οι οποίοι θα επιβαρύνουν περισσότερο τις δυνατότητες κοινωνικής περίθαλψης της Ελλάδας. Με άλλα λόγια η Ελλάδα καταστρέφεται από την ΕΕ, στην οποία τόσο ανόητα εντάχθηκε και εμπιστεύτηκε. Το ίδιο συμβαίνει και στην Πορτογαλία και εξελίσσεται στην Ισπανία και Ιταλία. Η λεηλασία κατασπάραξε την Ιρλανδία και την Λεττονία ( και πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής) και προχωρεί στην Ουκρανία. Ψεύδονται οι τίτλοι των εφημερίδων που αναφέρουν πως επιτυγχάνεται συμφωνία Γερμανίας και ΔΝΤ για την μείωση του ελληνικού χρέους στο επίπεδο όπου μπορεί να εξυπηρετηθεί. Κανένας «πιστωτής» δεν συμφώνησε μέχρι τώρα να διαγράψει και δεκάρα του χρέους. Το μόνο που δόθηκε στο ΔΝΤ από τους λεγόμενους «πιστωτές» είναι αόριστες «υποσχέσεις», για απροσδιόριστο ποσοστό χρέους, προς απομείωση μετά διετία. Οι τίτλοι των εφημερίδων είναι αερολογίες ,προορισμένες να δώσουν άλλοθι στο ΔΝΤ να υποκύψει στην πίεση να παραβιάσει τους κανόνες λειτουργίας του. Το πρόσχημα επιτρέπει στο ΔΝΤ να ισχυρίζεται ότι μια μελλοντική (απροσδιόριστη) απομείωση του χρέους θα επιτρέψει στην Ελλάδα να εξυπηρετήσει το χρέος της και επομένως μπορεί το ΔΝΤ να δανείσει την Ελλάδα για να πληρώσει τιε ιδιωτικές τράπεζες. Τα ΜΜΕ επιμένουν να αποκαλούν την λεηλασία της Ελλάδος «διάσωση».
Το να αποκαλείς την λεηλασία μιας χώρας διάσωση είναι να χρησιμοποιείς τη γλώσσα του ΄Οργουελ (της αντιστροφής των εννοιών). Η πλύση εγκεφάλων είναι τόσο ενδελεχής ώστε ακόμη και τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί της λεηλατούμενης Ελλάδος αποκαλούν «διάσωση» τον χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό που σταυρώνει την Ελλάδα. Παντού στον Δυτικό κόσμο ποικιλία μέτρων, τόσο επιχειρηματικών συγκροτημάτων όσο και κυβερνήσεων , προκάλεσαν καθήλωση της εισοδηματικής ανάπτυξης. Για να συνεχίσουν να αναφέρουν κέρδη (στους μετόχους τους), μεγαλοτράπεζες και πολυεθνικά συγκροτήματα στράφηκαν στην λεηλασία. Τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης και οι δημόσιες υπηρεσίες στοχοποιήθηκαν για ιδιωτικοποίηση, και η παγίδευση σε χρέος, που τόσο παραστατικά περιγράφεται από τον Τζων Πέρκινς, στο βιβλίο του « Εξομολογήσεις Ενός Οικονομικού Δολοφόνου», χρησιμοποιείται για την λεηλασία ολόκληρων χωρών.
Εισήλθαμε στη ληστρική φάση του καπιταλισμού. Η ερήμωση θα είναι το αποτέλεσμα.
Ιδιαίτερης –ενημερωτικής, επεξηγηματικής και διδακτικής- αξίας για τον ΄Ελληνα αναγνώστη, το κατωτέρω άρθρο του γνωστού μας Αμερικανού Οικονομολόγου, καθηγητή, συγγραφέα, πολιτικού διανοητή, πρώην υπουργού κυβέρνησης Ρέϊγκαν (!), παρουσιάζει με εκτυφλωτική διαύγεια τη συνταγή θεραπείας-θανάτου που έχει συντάξει για την Ελλάδα ο Σόϊμπλε -της οποίας το πρώτο στάδιο ακόμη διανύουμε. Αναλύει επίσης και παρουσιάζει τη μηχανή εξαπάτησης περί το Χρέος, που αφ’ ενός παρέχει στο ΔΝΤ το άλλοθι παραμονής ως αιματοστίφτη της χώρας και παράλληλα φουσκώνει τον σάκο αισιόδοξης αερολογίας του Τσίπρα, για την παράταση των χρήσιμων υπηρεσιών του. Ιδού το επιμορφωτικό κείμενο:
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
«΄Εχοντας χρησιμοποιήσει επιτυχώς την ΕΕ για να υποδουλώσει τον ελληνικό λαό, με την μετατροπή της «αριστερής» κυβέρνησης σε πιόνι των γερμανικών τραπεζών, η Γερμανία βρίσκει τώρα εμπόδιο το ΔΝΤ στο σχέδιό της να λεηλατήσει την Ελλάδα μέχρι εξαφάνισής της και από την μνήμη. Οι κανόνες του ΔΝΤ εμποδίζουν τον οργανισμό να δανείζει χώρες που αδυνατούν να εξοφλήσουν το χρέος. Το ΔΝΤ, βάσει δεδομένων και αναλύσεων, κατέληξε στο συμπέρασμα πως η Ελλάδα δεν μπορεί να ξεπληρώσει. Κατά συνέπεια το ΔΝΤ δεν είναι διατεθειμένο να δανείσει στην Ελλάδα τα ποσά με τα οποία θα εξοφλήσει τις ιδιωτικές τράπεζες. Το ΔΝΤ λέει ότι οι πιστωτές της Ελλάδας –πολλοί των οποίων δεν την εδάνεισαν χρήματα αλλ’ απλώς αγόρασαν ελληνικό χρέος με σκοπό να κερδοσκοπήσουν- θα πρέπει να διαγράψουν μέρος του χρέους, ώστε να το χαμηλώσουν στο επίπεδο που η ελληνική οικονομία θα μπορεί να εξυπηρετήσει. Οι Τράπεζες δεν θέλουν να είναι η Ελλάδα σε θέση να εξυπηρετήσει το χρέος της, επειδή οι τράπεζες επιδιώκουν να χρησιμοποιήσουν την ελληνική αδυναμία εξυπηρέτησης του χρέους προκειμένου να ληστέψουν την Ελλάδα από τα σταθερά της κεφάλαια και τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές και επίσης για να καταλύσουν το σύστημα κοινωνικής προστασίας που δημιουργήθηκε στον 20ο Αιώνα. Ο Νεοφιλελευθερισμός προτίθεται να εγκαθιδρύσει καθεστώς φεουδαρχίας –λίγοι ληστοβαρώνοι (μπέηδες, παρ ημίν) και πολλοί κολλήγοι: Το ένα τοις εκατό των εχόντων και το 99% των ακλήρων. Κατά την άποψη της Γερμανίας, το ΔΝΤ πρέπει να της δανείσει τα λεφτά με τα οποία η Ελλάδα θα πληρώσει τις γερμανικές τράπεζες. Μετά το ΔΝΤ θα τα επανεισπράξει, εξαναγκάζοντας την Ελλάδα να περικόψει η να καταργήσει συντάξεις γήρατος, να μειώσει τις δημόσιες υπηρεσίες και την απασχόληση και να χρησιμοποιήσει τα ποσά που εξοικονόμησε για την αποπληρωμή του ΔΝΤ. Και καθώς αυτά τα ποσά θα είναι ανεπαρκή, νέα μέτρα λιτότητας θα επιβληθούν και η Ελλάδα θα υποχρεούται να ξεπουλά τα εθνικά της κεφάλαια όπως εταιρείες ύδρευσης, λιμάνια, και προστατευόμενα νησιά σε ξένους επενδυτές, κυρίως στις ίδιες τις τράπεζες ή στους μεγαλύτερους πελάτες τους. Μέχρι τώρα οι λεγόμενοι «πιστωτές» απλώς υποσχέθηκαν κάποια μορφή ελάφρυνσης χρέους, άγνωστης ακόμη μορφής, μετά παρέλευση διετίας. Μέχρι τότε το νεώτερο τμήμα του Ελληνικού πληθυσμού θα έχει εκπατρισθεί και θα έχει αντικατασταθεί από -εκπατρισμένους από τους πολέμους της Ουάσιγκτων στη Μέση Ανατολή και την Αφρική- μετανάστες, οι οποίοι θα επιβαρύνουν περισσότερο τις δυνατότητες κοινωνικής περίθαλψης της Ελλάδας. Με άλλα λόγια η Ελλάδα καταστρέφεται από την ΕΕ, στην οποία τόσο ανόητα εντάχθηκε και εμπιστεύτηκε. Το ίδιο συμβαίνει και στην Πορτογαλία και εξελίσσεται στην Ισπανία και Ιταλία. Η λεηλασία κατασπάραξε την Ιρλανδία και την Λεττονία ( και πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής) και προχωρεί στην Ουκρανία. Ψεύδονται οι τίτλοι των εφημερίδων που αναφέρουν πως επιτυγχάνεται συμφωνία Γερμανίας και ΔΝΤ για την μείωση του ελληνικού χρέους στο επίπεδο όπου μπορεί να εξυπηρετηθεί. Κανένας «πιστωτής» δεν συμφώνησε μέχρι τώρα να διαγράψει και δεκάρα του χρέους. Το μόνο που δόθηκε στο ΔΝΤ από τους λεγόμενους «πιστωτές» είναι αόριστες «υποσχέσεις», για απροσδιόριστο ποσοστό χρέους, προς απομείωση μετά διετία. Οι τίτλοι των εφημερίδων είναι αερολογίες ,προορισμένες να δώσουν άλλοθι στο ΔΝΤ να υποκύψει στην πίεση να παραβιάσει τους κανόνες λειτουργίας του. Το πρόσχημα επιτρέπει στο ΔΝΤ να ισχυρίζεται ότι μια μελλοντική (απροσδιόριστη) απομείωση του χρέους θα επιτρέψει στην Ελλάδα να εξυπηρετήσει το χρέος της και επομένως μπορεί το ΔΝΤ να δανείσει την Ελλάδα για να πληρώσει τιε ιδιωτικές τράπεζες. Τα ΜΜΕ επιμένουν να αποκαλούν την λεηλασία της Ελλάδος «διάσωση».
Το να αποκαλείς την λεηλασία μιας χώρας διάσωση είναι να χρησιμοποιείς τη γλώσσα του ΄Οργουελ (της αντιστροφής των εννοιών). Η πλύση εγκεφάλων είναι τόσο ενδελεχής ώστε ακόμη και τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί της λεηλατούμενης Ελλάδος αποκαλούν «διάσωση» τον χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό που σταυρώνει την Ελλάδα. Παντού στον Δυτικό κόσμο ποικιλία μέτρων, τόσο επιχειρηματικών συγκροτημάτων όσο και κυβερνήσεων , προκάλεσαν καθήλωση της εισοδηματικής ανάπτυξης. Για να συνεχίσουν να αναφέρουν κέρδη (στους μετόχους τους), μεγαλοτράπεζες και πολυεθνικά συγκροτήματα στράφηκαν στην λεηλασία. Τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης και οι δημόσιες υπηρεσίες στοχοποιήθηκαν για ιδιωτικοποίηση, και η παγίδευση σε χρέος, που τόσο παραστατικά περιγράφεται από τον Τζων Πέρκινς, στο βιβλίο του « Εξομολογήσεις Ενός Οικονομικού Δολοφόνου», χρησιμοποιείται για την λεηλασία ολόκληρων χωρών.
Εισήλθαμε στη ληστρική φάση του καπιταλισμού. Η ερήμωση θα είναι το αποτέλεσμα.
