ΕΧΟΥΜΕ τις ευθύνες μας, έχουν τις δικές τους. Ατομικές, συλλογικές, συνολικές, ωστόσο, αυτοί κρατούσαν τα κλειδιά. Και άνοιγαν ξεδιάντροπα τον παράδεισο που έστησαν για πάρτη τους και με την ψήφο μας. Σήμερα, τρέμουν τα κλειδιά στα χέρια τους. Η έδρα έχει κάρβουνα και τα υπουργιλίκια είναι πόστα προς…αποφυγήν. ΔΕΝ είμαστε άκριτα με το λαό (κατά το ο πελάτης έχει πάντα δίκαιο), αλλά αυτός πληρώνει εκών-άκων. Γι αυτό και οφείλουν οι κυβερνώντες και σύμπας ο κοινοβουλευτικός τους περίγυρος να μην κοιμούνται από αγωνία και ταραχή.
