.Αόρατη κυβέρνηση το Κατοχικό Ταμείο!

Οι εξωφρενικές εξουσίες (!!!) του Εποπτικού που περιέχει το αναθεωρημένο Μνημόνιο
 Θα διορίζει συμβούλους, θα υπογράφει συμβάσεις, θα αλλάζει νόμους και δεν θα δίνει λογαριασμό σε κανέναν
 Εν λειτουργία το Μαξίμου Θεσσαλονίκης

 «Αόρατη κυβέρνηση» το νέο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων

Ως αόρατη κυβέρνηση θα λειτουργεί το νέο Κατοχικό Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων, που συστάθηκε κατ' επιταγή του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε!
Οπως προκύπτει και από το ανανεωμένο Μνημόνιο που ετοιμάζεται να υπογράψει η κυβέρνηση, το Κατοχικό Ταμείο θα μπορεί να πουλάει δημόσια περιουσία κατά το δοκούν, καθώς οι θεσμικοί περιορισμοί στη λειτουργία του είναι προσχηματικοί!...

Πολύ χαρακτηριστική φωτογραφία! Προσέξτε το ύφος και των δύο...

Το Εποπτικό Συμβούλιο του νέου Υπερταμείου (Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας - ΕΕΣΠ Α.Ε. θα ονομάζεται) θα λειτουργεί ουσιαστικά αυτόνομα από το Ελληνικό Δημόσιο, αν και τρία από τα πέντε μέλη του έχουν επιλεγεί από την κυβέρνηση. Ως προαπαιτούμενο της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης είναι η ψήφιση του εσωτερικού κανονισμού του Υπερταμείου, ώστε η επιλογή του διοικητικού συμβουλίου (του εκτελεστικού βραχίονα, δηλαδή) να αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα του πενταμελούς Εποπτικού Συμβουλίου, όπως και τα θέματα αμοιβών. Το Εποπτικό Συμβούλιο θα είναι αυτό που θα επιλέξει τον διευθύνοντα σύμβουλο και μπορεί ανά πάσα στιγμή να «ξηλώνει» το Δ.Σ. του Υπερταμείου. Εως τον Φεβρουάριο του 2017 το Εποπτικό Συμβούλιο καλείται να επιλέξει και τα διοικητικά συμβούλια των θυγατρικών του Υπερταμείου και συγκεκριμένα της ΕΤΑΔ (ελέγχει 70.000 κρατικά ακίνητα), της ΕΔΗΣ (στην οποία θα περάσουν όλες οι ΔΕΚΟ) και του ΤΑΙΠΕΔ. Στο ανανεωμένο Μνημόνιο αναφέρεται πως έως τον Μάρτιο πρέπει να έχουν περάσει στο Υπερταμείο όλα τα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου, με βάση και τις σχετικές τεχνικές εισηγήσεις. Κατά τα άλλα, το ανανεωμένο Μνημόνιο προβλέπει την ολοκλήρωση του διαγωνισμού του ΔΕΣΦΑ, ακόμα κι αν χρειάζονται νέες νομοθετικές ρυθμίσεις, την άμεση έναρξη των διαδικασιών επιλογής συμβούλων για τους υπόλοιπους διαγωνισμούς του ΤΑΙΠΕΔ, μεταξύ των οποίων τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛ.ΠΕ.), η ΔΕΗ, η ΔΕΠΑ, η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ και το 5% του ΟΤΕ, την κατασκευή και τη λειτουργία έξι σταθμών διοδίων (Βενέτικο, Θεσσαλονίκη, Αλιάκμονας, Ασπροβάλτα, Καβάλα και Στρυμονικό) στην Εγνατία Οδό και την ολοκλήρωση της διαδικασίας για το Ελληνικό έως τον Ιούνιο του 2017.
Στο κείμενο αναφέρεται, επίσης, ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε αλλαγή της νομοθεσίας για την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (μολονότι ψηφίστηκε πρόσφατα) με βάση και παρατηρήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Επιπλέον, το ΤΑΙΠΕΔ πρόκειται να ξεκινήσει διαγωνισμό πώλησης του 30% που κατέχει στη Διεθνής Αερολιμήν Αθηνών (ΔΑΑ), η οποία διαχειρίζεται το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» στα Σπάτα. Ειδικά για την Εγνατία Οδό αναφέρεται, επίσης, πως θα εκδοθούν υπουργικές αποφάσεις, οι οποίες θα προβλέπουν ότι οι σταθμοί διοδίων τίθενται σε λειτουργία αμέσως μόλις ολοκληρωθεί η κατασκευή τους, ενώ θα εγκριθεί και η νέα πολιτική διοδίων. Οσο για τους στόχους των εσόδων του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, οι οποίοι φαίνεται ότι βρίσκονται ακόμα σε επεξεργασία, στο κείμενο αναφέρεται πως τα έσοδα θα φτάσουν τα 2,5 δισ. για το 2016, εκτίμηση που δεν επιβεβαιώθηκε. Από το ίδιο κείμενο προκύπτει πάντως ότι ο στόχος για την τριετία 2016-2018 φτάνει τα 5,8 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση δεσμεύεται, επίσης, να προχωρήσει το σημερινό σχέδιο αξιοποίησης όλων των περιουσιακών στοιχείων του ΤΑΙΠΕΔ, το οποίο θα επικαιροποιηθεί με βάση τη νέα συμφωνία.

Ρέγκλινγκ: Νέο «όχι» για τη διαγραφή του χρέους!

Και για μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης

Και πάλι στον πάτο βρίσκεται η Ελλάδα, σύμφωνα με τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) Κλάους Ρέγκλινγκ, ο οποίος επέρριψε την ευθύνη γι' αυτό στον πρώην υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη. Παράλληλα, υποστήριξε ότι ούτε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) ούτε οι Ελληνες ζητούν διαγραφή χρέους, υποβαθμίζοντας και εν συνεχεία απορρίπτοντας το αίτημα για άμεσο καθορισμό των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους. Μιλώντας στην αυστριακή εφημερίδα «Der Standard», ο κ. Ρέγκλινγκ υποστήριξε ότι το 2014 είχαν καταγραφεί ανάπτυξη και μείωση της ανεργίας κατά δύο μονάδες, ενώ το κράτος ήταν ξανά σε θέση να δανειστεί από τις αγορές. Και πρόσθεσε: «Μετά είχαμε την υποτροπή το πρώτο εξάμηνο του 2015 με μια νέα κυβέρνηση. Με έναν υπουργό Οικονομικών, που προσπάθησε να ακολουθήσει μια εντελώς διαφορετική στρατηγική, η οποία υπήρξε πολύ ακριβή για την Ελλάδα... Τώρα είμαστε για δεύτερη φορά στον πάτο. Εάν η Ελλάδα είχε παραμείνει το 2015 σε πορεία μεταρρυθμίσεων, θα μπορούσαμε να έχουμε εξοικονομήσει πολύ χρόνο και χρήματα».
Ο επικεφαλής του ESM υποστήριξε επίσης ότι η Ελλάδα έλαβε το 2012 τη μεγαλύτερη ελάφρυνση χρέους στην Ιστορία, που ελαφραίνει τον Προϋπολογισμό της κατά περισσότερο από 8 δισ. ευρώ ετησίως, και ξεκαθάρισε ότι η βιωσιμότητα του χρέους θα αναλυθεί το 2018, όταν τελειώσει το πρόγραμμα, και «αν τελικά χρειαστεί, θα βελτιωθούν ακόμα μία φορά οι όροι, όπως για παράδειγμα ο χρόνος αποπληρωμής του χρέους». Κατά τα λοιπά, ο κ. Ρέγκλινγκ ζήτησε περαιτέρω μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και ιδιωτικοποιήσεις, καθώς και βελτιώσεις σε αρκετά σημεία του Προϋπολογισμού, τα οποία όμως δεν προσδιόρισε.
Πηγή

.Τέλη κυκλοφορίας: Στο Taxisnet το μπουγιουρντί – Ίδια με πέρυσι

Στο Taxisnet (www.gsis.gr) αναρτήθηκαν το βράδυ της Τρίτης τα ειδοποιητήρια για την πληρωμή τελών κυκλοφορίας οχημάτων του 2017.Οι ιδιοκτήτες οχημάτων μπορούν να εισέρχονται στη σχετική ηλεκτρονική εφαρμογή με τους προσωπικούς τους κωδικούς προκειμένου να δουν την ταυτότητα οφειλής και να πληρώσουν τα τέλη κυκλοφορίας έως την 31η Δεκεμβρίου.
Εκπρόθεσμη πληρωμή των τελών συνεπάγεται, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, πρόστιμο ισόποσο με την αξία τους.
Τα τέλη κυκλοφορίας παραμένουν αμετάβλητα σε σχέση με πέρυσι

Επιστροφή στην Αρχική Σελίδα

.Απάθεια και συλλογική δράση....

      Φωτεινή Μαστρογιάννη

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί ενώ η κρισιμότητα της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα (που εξελίσσεται δυστυχώς και σε εθνική κρίση) είναι τόσο μεγάλη, οι Έλληνες παρ'όλα αυτά δεν αντιδρούν. Είναι όμως έτσι; Υπάρχει συλλογική απάθεια ή έρχεται ο καιρός της συλλογικής δράσης;

Σύμφωνα με μελέτες, πριν ξεκινήσει η  συλλογική δράση, οι άνθρωποι διανύουν μία περίοδο που μοιάζει κάπως με τη σημερινή. Είναι μία περίοδος όπου οι άνθρωποι ανταλλάσσουν απόψεις, ακούν τους άλλους και εκφράζουν τη δική τους άποψη. Είναι μία περίοδος όπου οι άνθρωποι προσπαθούν να καταλάβουν τι συμβαίνει. Κάποια άτομα ξεχωρίζουν από το πλήθος και είναι αυτά που προτείνουν με σαφή τρόπο την ανάληψη δράσης. Από τη στιγμή που τα άτομα καταλάβουν τι συμβαίνει τότε καταλήγουν στη συλλογική δράση, η οποία συμφωνεί με την άποψη ενός από τους ανθρώπους που ξεχώρισαν από το πλήθος.

Οι ισχυρές ομάδες, οι έχοντες εξουσία, όμως, θα προσπαθήσουν με διάφορους τρόπους να καταπνίξουν τη συλλογική δράση. Οι τρόποι αυτοί είναι η χρήση του φόβου (ο οποίος μπορεί να κυμαίνεται από τον κοινωνικό στιγματισμό μέχρι τη φυλάκιση και τον θάνατο), ο έλεγχος της πληροφόρησης και των ΜΜΕ (στη χώρα μας εκπέμπεται το ίδιο μήνυμα πάντα που είναι εκφοβιστικό π.χ. όλα είναι μονόδρομος, δεν υπάρχει άλλη λύση κτλ.), η καλλιέργεια του κοινωνικού αυτοματισμού εντός των ομάδων  του πληθυσμού (πόσες φορές το είδαμε αυτό στα καθ'ημάς όπου συστηματικά στρέφεται η μία κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης) αλλά και η προώθηση μίας ατομικιστικής κουλτούρας («κοιτώ την πάρτη μου και ας χαθούν οι υπόλοιποι»).

Η συλλογική δράση λοιπόν απαιτεί την κατανόηση των εμποδίων που τίθενται από τις ισχυρές ομάδες αλλά και την απαλλαγή των ανθρώπων από αντιλήψεις που πολλές φορές τους έχουν καλλιεργηθεί από αυτές (τις ισχυρές ομάδες) με στόχο την αποδυνάμωσή τους.

Μία από αυτές τις αποδυναμωτικές αντιλήψεις είναι η εκλογίκευση της αδικίας. Πολλοί που δεν ανήκουν στις προνομιούχες ομάδες δικαιολογούν την αδικία, έχουν πεισθεί ότι το σύστημα είναι δίκαιο και ότι θα ξεφύγουν από την κατάσταση της μιζέριας εάν προσπαθήσουν και δουλέψουν πολύ. Ως εκ τούτου, αντί να στραφούν εναντίον του συστήματος για την κατάσταση μιζέριας στην οποία έχουν περιέλθει, στρέφονται εναντίον των άλλων μη προνομιούχων ομάδων του πληθυσμού (Jost & Banaji, 1994). Αυτό το έχουμε δει πολλάκις στη χώρα μας όπου ενώ σκάνδαλα εκατομμυρίων ευρώ έχουν προκληθεί από πολιτικούς, πολλές φορές σε συνεργασία με ξένα συμφέροντα βλ. εξοπλιστικά προγράμματα, ομάδες του πληθυσμού στρέφονται εναντίον επαγγελματικών κατηγοριών π.χ. δημόσιοι υπάλληλοι, δικηγόροι, γιατροί, αγρότες κτλ. αντί να εστιάσουν στα μεγάλα σκάνδαλα και στις υπεξαιρέσεις δημοσίου χρήματος. Είναι δε αξιοσημείωτο ότι αυτή την εσωτερίκευση της μιζέριας και την αποδοχή της αδικίας την επιδεικνύουν συνήθως τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα του πληθυσμού και όχι τα εύπορα ( Jost et al., 2003).

Ένας άλλος λόγος που οι άνθρωποι δεν εμπλέκονται σε συλλογική δράση είναι γιατί μπορεί να θεωρηθούν ότι είναι ταραχοποιοί και γιατί μπορεί να υπάρχουν αρνητικά κοινωνικά στερεότυπα εναντίον των ακτιβιστών (π.χ. χαρακτηρισμοί όπως άπλυτοι, γραφικοί, κομμουνιστές,φασίστες κτλ. λειτουργούν ως κοινωνικά στερεότυπα εναντίον της ακτιβιστικής δράσης).

Αρκετές φορές οι άνθρωποι δεν ενεργούν συλλογικά γιατί σκέφτονται τα υπέρ και τα κατά μίας τέτοιας δράσης. Η συλλογική δράση δεν είναι ελκυστική γιατί το προσωπικό κόστος είναι μεγάλο ενώ τα οφέλη τα μοιράζονται όλοι. Έτσι υπάρχει το φαινόμενο του «τζαμπατζή» που περιμένει να βγάλουν οι άλλοι «το φίδι από την τρύπα» κι αυτός να μην κάνει τίποτα.

Ο πιο σημαντικός όμως λόγος που οι άνθρωποι δεν αναλαμβάνουν συλλογική δράση είναι γιατί πιστεύουν ότι «τίποτα δεν θα αλλάξει» ότι όλα είναι μάταια. Ωστόσο, αυτή η αίσθηση της ματαιότητας και το μέγεθος της  δεν είναι κοινή για όλους (ευτυχώς!). Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να εκφράσουν τις προσωπικές τους αξίες, να επηρεάσουν τους άλλους, να δημιουργήσουν ένα κίνημα αντίστασης και το πιο σημαντικό είναι  ότι πιστεύουν ότι είναι μαχητές και όχι νωθροί/μαλθακοί. Θεωρούν τη μαχητικότητα και την αντίσταση στοιχεία της ταυτότητάς και της αυτο αντίληψής τους και γι’αυτό δραστηριοποιούνται συλλογικά.

Ο ιστορικός χρόνος δείχνει ότι ήρθε ο καιρός των μαχητών, μένει να επιβεβαιωθούμε.

 Ενδεικτική Βιβλιογραφία

Jost, J.T., Banaji, M.R.1994. The role of stereotyping in system-justification and the production of false consciousness. British Journal of Social Psychology. 33(1), σελ. 1-27.

Jost, J. T., Glaser, J., Kruglanski, A. W., & Sulloway, F. J. (2003). Political conservatism as motivated social cognition. Psychological Bulletin, 129, 339–375.

Διαδίκτυο

https://pdfs.semanticscholar.org/2ed1/dacbd7177d6c1709dda3a8254e7e58a6d1af.pdf

https://web.stanford.edu/~kcarmel/CC_BehavChange_Course/readings/Additional%20Resources/social%20contagion/Social%20Contagion.htm

http://www.wtcmarketing.com/blog/emotional-contagion-the-psychology-of-how-content-goes-viral

http://www.elainehatfield.com/ch58.pdf

https://www.researchgate.net/profile/Remus_Ilies/publication/222651742_Charisma_Positive_Emotions_and_Mood_Contagion/links/0fcfd50f7393b72cf4000000.pdf

http://www.acrwebsite.org/volumes/v41/acr_v41_15064.pdf

http://www.ala.org/acrl/sites/ala.org.acrl/files/content/conferences/confsandpreconfs/national/baltimore/papers/244.pdf

https://www.enotes.com/research-starters/collective-behavior-contagion-theory

Δημοσιεύτηκε Yesterday από τον χρήστη Fotini Mastroianni

.Αλλάζουν τα πάντα στα επιδόματα ενός εκατομμυρίου Ελλήνων

Αλλάζουν όλα σε 135 επιδόματα μέσα στο 2017 για περισσότερους από 1 εκατ. δικαιούχους, εκ των οποίων η πλειοψηφία (870.000 δικαιούχοι) λαμβάνουν το επίδομα τέκνου και το ειδικό επίδομα τρίτεκνης και πολύτεκνης οικογένειας.Το συνολικό κόστος όλων των επιδομάτων ξεπερνά το 1,7 δισ. ευρώ. Από το ποσό αυτό τα 650 εκατ. ευρώ καταβάλλονται για τα οικογενειακά επιδόματα και άλλα 700 εκατ. ευρώ για τα προνοιακά επιδόματα αναπήρων και άλλων ειδικών κατηγοριών. Περίπου 110 εκατ. ευρώ είναι για το επίδομα θέρμανσης, 73 εκατ. ευρώ για την επιστροφή φόρου πετρελαίου στους αγρότες, 88 εκατ. ευρώ για ειδικές φοροαπαλλαγές ναυτικών.Στα επιδόματα αυτά έρχονται σαρωτικές αλλαγές μέσα στο 2017, καθώς η κυβέρνηση δεσμεύτηκε με το τρίτο μνημόνιο να αναδιατάξει τον χάρτη των επιδομάτων, ώστε άλλα να καταργηθούν, άλλα να συγχωνευθούν και άλλα να καταβάλλονται με αυστηρότερα κοινωνικά και εισοδηματικά κριτήρια.Από την αλλαγή του χάρτη των επιδομάτων θα προκύψουν εξοικονομήσεις που θα διοχετευθούν σε κοινωνικές υπηρεσίες με έμφαση σε όσους δηλώνουν χαμηλό εισόδημα, και κυρίως εισόδημα στα όρια της φτώχειας, δηλαδή κοντά στις 6.000 ευρώ τον χρόνο. Μοιραία χιλιάδες σημερινοί δικαιούχοι θα πάψουν να τα λαμβάνουν.

Τελευταία φορά

Στο στόχαστρο των αλλαγών μπαίνουν τα οικογενειακά επιδόματα τέκνων, τριτέκνων και πολυτέκνων που θα καταβληθούν για τελευταία φορά με τη σημερινή τους μορφή και κριτήρια μέσα στο 2017.

Σύμφωνα με τον Ελεύθερο Τύπο, αυτό που σχεδιάζεται είναι η κατάργηση και ενοποίηση των σημερινών ποσών σε ένα επίδομα για όσους έχουν τρία και άνω παιδιά με νέα κριτήρια εισοδήματος που θα είναι χαμηλότερα από τα σημερινά. Ηδη, συζητείται να μπει χαμηλότερος κόφτης εισοδήματος για το ειδικό επίδομα των 500 ευρώ ετησίως ανά παιδί που καταβάλλεται σε τρίτεκνους και πολύτεκνους πέραν του ενιαίου επιδόματος τέκνων. Ο κόφτης είναι πιθανό να αφήσει εκτός τους τρίτεκνους με ετήσιο εισόδημα άνω των 30.000 ευρώ και τους πολύτεκνους με εισόδημα άνω των 40.000 ευρώ, ενώ με τα κριτήρια που ισχύουν σήμερα και θα ισχύουν και το 2017, εισπράττουν τα επιδόματα με εισόδημα ως 45.000 ευρώ οι τρίτεκνοι και ως 52.000 ευρώ οι πολύτεκνοι.Η χορήγησή τους όμως με τα νέα κριτήρια δεν προϋποθέτει σε καμία περίπτωση ότι θα παίρνουν και το ίδιο ποσό. Για παράδειγμα μια τρίτεκνη οικογένεια με εισόδημα 20.000 ευρώ δικαιούται 1.500 ευρώ τον χρόνο από το ειδικό επίδομα τριτέκνων (500 ευρώ ανά παιδί από το τρίτο και πάνω) και άλλα 960 ευρώ από το ενιαίο επίδομα που χορηγείται σε όλους όσοι έχουν ένα ή περισσότερα παιδιά. Με την ενοποίηση των δύο επιδομάτων είναι πιθανό το ποσό να περιοριστεί μόνο στο ύψος του ειδικού επιδόματος και να παίρνει τα 1.500 ευρώ από το 2018 και μετά. Η απώλεια των 960 ευρώ θα διοχετευθεί σε άλλες μορφές ενίσχυσης της οικογένειας, που το υπουργείο Εργασίας τις συνδυάζει με την παροχή περίθαλψης ή τη χρηματοδότηση πολιτικών απασχόλησης κ.λπ.

Ο άξονας των αλλαγών περιγράφεται στο κείμενο του επικαιροποιημένου μνημονίου, όπου γίνεται λόγος για ενοποίηση του επιδόματος τέκνων και του ειδικού επιδόματος τριτέκνων και πολυτέκνων σε ένα ποσό με νέα κριτήρια, που αναλύονται στην πολυσέλιδη έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας, η οποία ανέλαβε έναντι αδράς αμοιβής να προτείνει ποια επιδόματα χρήζουν επανεξέτασης, μείωσης ή και πλήρους κατάργησης.
Στην έκθεσή της η Παγκόσμια Τράπεζα, αναφέρει το Εθνος, περιγράφει 4 σενάρια και προτείνει ενοποίηση του ενιαίου επιδόματος τέκνων με το επίδομα τριτέκνων/πολυτέκνων, αναναπροσαρμογή προς τα κάτω των εισοδηματικών κριτηρίων, ώστε τα χρήματα που περισσεύουν να χρησιμοποιηθούν για αύξηση του ποσού ανά παιδί. Στο στόχαστρο η Τράπεζα βάζει κυρίως τους τριτέκνους που είναι στις ανώτερες εισοδηματικές κατηγορίες. Παρ' όλα αυτά, στο υπουργείο Εργασίας επιμένουν πως έχουν επεξεργαστεί πάνω από 10 δικά τους σενάρια. 

Αντίστοιχα μέχρι τον επόμενο Σεπτέμβρη πρέπει να μπει σε πιλοτική εφαρμογή το νέο καθεστώς αντιμετώπισης της αναπηρίας. Στόχος είναι να μπουν κοινοί κανόνες για όλα τα επιδόματα και να αναδιοργανωθούν εκ βάθρων τα ΚΕΠΑ, με σαφή διαχωρισμό ανάμεσα στην αναπηρία και στις χρόνιες παθήσεις. «Πρέπει να αλλάξει το ιατροκεντρικό μοντέλο προσέγγισης», εξηγούν κρατικοί αξιωματούχοι προαναγγέλλοντας ένα νέο σύστημα πρόσβασης στα αναπηρικά επιδόματα.

Ανακοινώνοντας την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων στο σκέλος που την αφορά η κ. Φωτίου εξήγησε ότι η χρηματοδότηση του ΚΕΑ «κλείδωσε» με την ενσωμάτωση μόνο τεσσάρων προνοιακών επιδομάτων και «ψαλίδι» σε φοροαπαλλαγές από το 2018. «Καταφέραμε να διαγράψουμε τη μνημονιακή υποχρέωση για εξοικονόμηση 0,5% του ΑΕΠ από την Πρόνοια», δήλωσε. Από το 2017 καταργούνται επιδόματα 8 εκατ. € και η δαπάνη τους ενσωματώνεται στο ΚΕΑ -αλληλοεπικαλύπτονται- ενώ άλλα 2 εκατ. € καταργούνται από το 2018:

• Επίδομα Ενδειας. Δινόταν από τους δήμους μαζί με το φυσικών καταστροφών. Αφορούσε 500-1.300 ωφελουμένους με προϋπολογισμό 2,8 εκατ. €.
• Aπροστάτευτων τέκνων. Αφορούσε 13.000 ωφελουμένους με προϋπολογισμό στα 5,2 εκατ. € Ενσωματώνεται στο ΚΕΑ σταδιακά. Τα 3,9 το '17 και τα υπόλοιπα το '18.
• Επίδομα για αντιμετώπιση της σχολικής διαρροής. Αφορούσε 5.000 ωφελουμένους με προϋπολογισμό 1,75 εκατ. €. Για την είσπραξη του ΚΕΑ η παρακολούθηση του σχολείου είναι υποχρεωτική.
• Επίδομα ΟΑΕΔ για νεοεισερχομένους στην αγορά εργασίας. Αφορούσε 5.500 ωφελουμένους με μεταφερόμενο προϋπολογισμό 2 εκατ. €.

Συνδυαστικά από το 2018 στον «κουμπαρά» του ΚΕΑ μπαίνουν και εξοικονομήσεις από φοροαπαλλαγές συνολικού ύψους 100-180 εκατ. €. «Ψαλίδι» μπαίνει σε:
• φοροαπαλλαγές ναυτικών
• έκπτωση 1,5% από την παρακράτηση φόρου σε μισθωτούς και συνταξιούχους
• επίδομα θέρμανσης (η λογική είναι τα εισοδηματικά κριτήρια να συμπληρωθούν με κριτήρια απομόνωσης και κλιματολογικά)
• φοροαπαλλαγές για ιατρικά έξοδα (80 εκατ. €). Εξετάζεται να διατηρηθούν μόνο για πληρωμές με «ηλεκτρονικό χρήμα». πηγή

ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΩΣΚΟΛΟΣ

.Έκτακτο δελτίο από την ΕΜΥ προειδοποιεί για καταιγίδες και χιόνια

  Χαλάει ο καιρός από αύριο. Οι προγνώσεις της ΕΜΥ πως ο καιρός θα χαλάσει τις επόμενες μέρες αποτυπώνονται στο έκτακτο δελτίο επιδείνωσης του καιρού που εξέδωσε η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία το μεσημέρι της Παρασκευής.
Ο καιρός λοιπόν επιδεινώνεται από αύριο Σάββατο από τα δυτικά και με κύρια χαρακτηριστικά τις κατά τόπους ισχυρές βροχές και καταιγίδες. Τα φαινόμενα, σύμφωνα πάντα με την ΕΜΥ, θα εξασθενήσουν τη Δευτέρα (28.11.2016) αλλά από την Τρίτη ο καιρός θα χαλάσει και πάλι.
Από την Τρότη θα έχει κύρια χαρακτηριστικά τη σημαντική πτώση της θερμοκρασίας και τις χιονοπτώσεις.
Τι αναφέρει το έκτακτο δελτίο της ΕΜΥ Επιδείνωση του καιρού προβλέπεται αύριο Σάββατο (26-11-2016) από τα δυτικά με κύρια χαρακτηριστικά της κατά τόπους ισχυρές βροχές και καταιγίδες.

Πιο αναλυτικά θα επηρεαστούν:
1. Αύριο Σάββατο (26-11-2016) τα νησιά του Ιονίου, η Ήπειρος, η δυτική και κεντρική Στερεά, η δυτική Πελοπόννησος και σταδιακά η ανατολική Πελοπόννησος και η ανατολική Στερεά.
2. Την Κυριακή (27-11-2016) και τη Δευτέρα (28-11-2016) το Ιόνιο (κυρίως οι νοτιότερες περιοχές), η Πελοπόννησος, η Στερεά, οι Κυκλάδες, το ανατολικό Αιγαίο, πιθανόν η Θεσσαλία και τη Δευτέρα και τα Δωδεκάνησα. Τα φαινόμενα τη Δευτέρα σταδιακά στο Ιόνιο και τις περισσότερες περιοχές θα εξασθενήσουν.
3. Επισημαίνεται ότι με τα μέχρι τώρα διαθέσιμα προγνωστικά στοιχεία από την Τρίτη (29-11-2016) αναμένονται: Θυελλώδεις βόρειοι άνεμοι στο Αιγαίο, χιονοπτώσεις στα ορεινά καθώς και σε περιοχές της κεντρικής και βόρειας χώρας με χαμηλό υψόμετρο, σημαντική πτώση της θερμοκρασίας, τοπικά ισχυρές καταιγίδες στην ανατολική και νότια νησιωτική χώρα.
Πηγή

.Είναι η Ελλάδα έτοιμη να φύγει απ’ τη χώρα της;

Κώστας Γιαννιώτης: Σχετικά με τον συντάκτη

Στάθης   Για να αντιμετωπίσει την κυρία Λεπέν η γαλλική Δεξιά ολισθαίνει προς τον εξίσου ακροδεξιό κ. Φρανσουά Φιγιόν - προσέτι δε και νεοφιλελεύθερο εξτρεμιστή. Στη Γερμανία η φράου Μέρκελ, αφού «εξημέρωσε» τους Χριστιανοδημοκράτες σε Σοσιαλδημοκράτες, πάει τώρα για νέα υποψηφιότητα, με τον «μεγάλο συνασπισμό» να αχνοφαίνεται στο βάθος του ορίζοντα. Στην Ιταλία τρίζει το ευρώ, ενώ ο κ. Ματέο Ρέντσι κάνει, εν όψει του δημοψηφίσματος, «εθνικιστικές μαγκιές» αφαιρώντας τη σημαία της Ενωσης από το πλευρό της ιταλικής σημαίας.Με ένα τρανταχτό γέλιο (το ίδιο φρικτό όσο το γέλιο των θεών) φαίνεται η Ιστορία σαν να είναι έτοιμη να γεμίσει την τρύπα που άφησε η εξαφάνιση του ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος με Μπέπε Γκρίλο. Στην Ολλανδία τα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα κυριαρχούν, ενώ στις περισσότερες πρώην σοσιαλιστικές χώρες που έχουν γίνει μέλη της Ενωσης οι εξελίξεις οπισθοδρομούν διαρκώς και μονίμως. Βρισκόμαστε ήδη στην εποχή Τραμπ ή μάλλον η εποχή Τραμπ είχε έρθει πριν να καταφθάσει και ο ίδιος.Το ερώτημα είναι αν η έλευση το «Αντίχριστου» θα αντιστρέψει ή θα ολοκληρώσει τις διαδικασίες που έχουν ήδη κάνει τη ζωή πάνω στο πρόσωπο αυτού του πλανήτη, κόλαση. Ερώτημα μεν, αφελές δε. Η εποχή Τραμπ, Λεπέν (ή Φιγιόν) και λοιπών καλών παιδιών θα εμβαθύνει και θα ολοκληρώσει όσα έως τώρα κατόρθωσαν οι «συστημικοί» Μέρκελ και Μπλερ, Ομπάμα και σία (προστάτες, ας μην το ξεχνάμε, των «παρασυστημικών» Ερντογάν, Ορμπάν, Ποροσένκο και λοιπών φασιστών ουκρανικής κοπής ή άλλων τεράτων). Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι οι συστημικοί που έχουν φρίξει με τον Τραμπ, κατασκεύασαν τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και τους Ταλιμπάν, επινόησαν το ISIS, αιματοκύλισαν το Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, διαμέλισαν τη Γιουγκοσλαβία, προκάλεσαν εμφύλιο στην Ουκρανία, επέβαλαν μνημόνια στην Ελλάδα και συνεχίζουν να ληστεύουν τους εργαζόμενους, όλους! Ολους όσοι ζουν κάτω από το φως του ήλιου. Ωσπου να τους στείλουν στην Αδη (νεκρούς τους τυχερούς, ζωντανούς τους υπόλοιπους να ξεπληρώνουν χρέη. Στον αιώνα τον άπαντα)...Σε αυτήν τη συγκυρία της μετάβασης απ’ το κακό στο χειρότερο, ο κ. Ερντογάν υπάρχει ως εξέχων παράγων και για τους συστημικούς και για τους αντισυστημικούς. Ομως το πρόβλημα για τον ελληνισμό δεν σχετίζεται τόσο με τη συγκυρία, όσο με τη διαχρονία. Για να χρησιμοποιήσω ένα οξύμωρο, η Κύπρος θα βρίσκεται αντιμέτωπη με την όποια λύση του Κυπριακού (και θα κατατρύχεται απ’ αυτήν), όσον η Τουρκία παραμένει ο διεθνής υποϊμπεριαλιστικός ταραξίας της περιοχής. Οσον αυτή η κατάσταση ισχύει, η Κύπρος (και συνεπώς η Ελλάδα) θα αντιμετωπίζει συνεχώς (ενδεχόμενες) λύσεις που δεν θα είναι παρά το πρελούδιο της επόμενης κρίσης. Ακόμα κι αν επιτευχθεί η προτεινόμενη τώρα λύση (που οδηγεί όχι σε ομοσπονδία, αλλά σε συνομοσπονδία), στην επόμενη φάση θα συνεχίσουν να αναπτύσσονται στην Τουρκία όλες εκείνες οι δομές που της υπαγορεύουν την ανάγκη να ελέγχει την Κύπρο. Για ορισμένους ολιγοφρενείς Ελλαδίτες, «η Κύπρος είναι μακριά». Αυτή όμως ακριβώς η απόσταση είναι που κάνει σημαντική τη γεωπολιτική θέση και των δύο κρατών. «Το μέγα της θαλάσσης κράτος». Και ουδέποτε η Τουρκία θα ησυχάσει, αν δεν το κάνει κομμάτια. Δεν είναι θέμα συγκυρίας, ούτε τρέλας του Ερντογάν. Ούτε είναι μόνον το δεδομένο ότι η Τουρκία έχυσε αίμα για να πάρει τη μισή Κύπρο. Είναι το απλό γεγονός ότι η Τουρκία μεγαλώνει (έστω και μόνο δημογραφικώς), ενώ η Ελλάδα μαραζώνει. Μέσα στην κατοχή και την υποτέλεια. Οι ευσεβείς πόθοι ότι η Τουρκία θα διασπασθεί (αν αποτύχει στη Μοσούλη και το Χαλέπι) προσπαθούν απλώς να διασκεδάσουν τις προοπτικές να διαμελισθεί η Ελλάδα. Θράκη, Αιγαίο, Κύπρος είναι ένα σύνολο αξόνων που αν τρωθούν, η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει την αποσύνθεση και η Κύπρος την εξαφάνιση. Κι αυτό δεν είναι πρόβλημα συγκυριακό, αλλά διαχρονικό, στρατηγικό. Το οποίο στην παρούσα φάση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μια χώρα φυλακισμένη σε μνημόνια και απολύτως εξαρτημένη από προστάτες. Αν, λοιπόν, η παρούσα ισχύς της χώρας δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες, στο μέλλον θα ανταποκρίνεται ακόμα λιγότερο, διότι όσα συμβαίνουν τώρα δεν προοιωνίζονται καμιάν έγκαιρη ανάκαμψη. Με έναν λόγο, αν εξαιρέσει κανείς τον έμψυχο αστάθμητο παράγοντα (και την τάση του προς το εύψυχο), όλα τα υπόλοιπα υποδηλώνουν ότι οι τύχες της χώρας μόνον στα χέρια τού από μηχανής θεού μπορούν να καταφύγουν, κι όχι στου Σόιμπλε, των μνημονίων, του Τραμπ και του ΝΑΤΟ. Η Αριστερά, η πατριωτική Αριστερά είχε την ευκαιρία να οργανώσει τον λαό έτσι ώστε ουδείς να μπορεί να τον απειλήσει. Ο Τσίπρας απέτρεψε αυτό το ενδεχόμενο βιαίως! Η ιστορία έχει αποδείξει ότι ένας στρατός μπορεί να ηττηθεί. Ενας λαός ουδέποτε. Πόσω μάλλον ένας λαός 98% εθνικώς ομοιογενής όπως ο ελληνικός.Η Τουρκία, η κάθε Τουρκία, γνωρίζει ότι μπορεί να κατέχει έδαφος, αλλά δεν μπορεί να κατέχει λαό. Χωρίς να της ξεφυτρώσουν παρτιζάνοι, ΕΑΜ, μακί και άλλα ανάλογα. Για αυτό και η Τουρκία το 1974 εξανδραπόδισε τον λαό από τα κατεχόμενα. Αλλιώς δεν θα μπορούσε να τα κατέχει.Σήμερα, μπορεί η Τουρκία να κάνει το ίδιο; Μπορεί να καταλάβει έδαφος και να εξανδραποδίσει πολίτες; Αν σε αυτό απαντήσει κανείς αρνητικά, το στρατηγικό αδιέξοδο της Ελλάδας γίνεται στρατηγικό αδιέξοδο της Τουρκίας. Αντί η Ελλάδα να ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια πολιτική κατευνασμού (που αποθηριώνει τις τουρκικές ορέξεις), θα μπορούσε να φυλακίσει την Τουρκία στο στρατηγικό αδιέξοδο των επιλογών της, όσον αυτές παρέμεναν επιθετικές. Για τον απλούστατο λόγο ότι η επιθετικότητα αυτή κατά της Ελλάδας δεν μπορεί να ευδοκιμήσει περισσότερο από την επιθετικότητα κατά του Ιράν η κατά της Ρωσίας (αν υπήρχε ή όταν υπάρχει) ή κατά της Βουλγαρίας, ή κατά του Ισραήλ. Η Τουρκία κάνει τον σμπίρο σε περιοχές όπως η διαλυμένη Συρία, αλλά ακόμα και εκεί κατέχει εδάφη, όχι αλλογενή πληθυσμό. Συνεπώς η Ελλάδα ή η Βουλγαρία, φέρ’ ειπείν, θα πρέπει πρώτα να διαλυθούν για να τους συμβούν τα ίδια. Με τα μνημόνια βεβαίως κάτι τέτοιο δεν αποκλείεται. Ομως, να καταλάβει η Τουρκία εδάφη με συμπαγή πληθυσμό (λόγου χάριν Ελλήνων) και να τον κρατήσει υπό κατοχήν είναι αδύνατον. Κι αυτό είναι το αδιέξοδο της τουρκικής στρατηγικής που η Ελλάδα δεν εκμεταλλεύεται. Η Τουρκία μπορεί να απειλήσει με στρατιωτικά επεισόδια (αμφίβολης έκβασης). Κανένα μέρος της Ελλάδας ο διεθνής αυτός ταραξίας δεν μπορεί να μετατρέψει σε «κατεχόμενη Παλαιστίνη». Επίσης, η Τουρκία πολεμά μέσα στο ίδιο της το έδαφος τους Κούρδους δεκαετίες τώρα, χωρίς να μπορεί να τους καταβάλει. Συμπέρασμα: η Ελλάδα αντιμετωπίζει τουρκική απειλή. Την αντιμετωπίζει με λάθος τρόπο από το 1974 και ύστερα. Η όποια λύση του Κυπριακού θα είναι η αρχή του επόμενου προβλήματος, όσον η Τουρκία παραμένει υποϊμπεριαλιστική δύναμη στην περιοχή. Η οριστική (έστω και ειρηνική) υποταγή της Κύπρου στην τουρκική ισχύ θα σημάνει την αρχή της αποδρομής για το σύνολο του ελληνισμού. Αυτά τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται από μια χώρα υπό καθεστώς Εντολής (μνημόνια), ούτε από μια εθνική αστική τάξη χωρίς φιλοδοξίες, υποτελή στους ξένους επικυριάρχους. Ούτε επίσης από μια Αριστερά ενσωματωμένη στην παγκοσμιοποίηση. Που όχι μόνον δεν έχε καμιά σχετική στρατηγική (εκτός για την υπηκοότητα των ιχθύων στο Αιγαίο), αλλά προσέτι προμηθεύει με πελατεία την πατριδοκάπηλη, εθνικιστική ακροδεξιά. Ακρως εκπαιδευμένη να προκαλεί συμφορές στο έθνος και τον λαό. Προς επίρρωσιν των ανωτέρω, θα αναφερθώ στον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος μάχεται κατά του... λαϊκισμού υπό τα λάβαρα του «νέου πατριωτισμού της αλήθειας»(!!!), εκεί στη μακρινή χώρα των Αλλαντάλλων, πέρα από την έρημο της Μπαρούφας.Είναι αλήθεια ότι η μπαρούφα έχει σκοτώσει πολλές χώρες, αλλά όχι όλες. Η αμφίπλευρη μπαρούφα όμως τις σκοτώνει όλες. Και η Ελλάδα, παρά τη μακρά ιστορία της, έχει απαυδήσει απ’ την πολλή κι αμφίπλευρη μπαρούφα. Και είναι έτοιμη να την κάνει απ’ αυτήν τη χώρα... ΥΓ.: Κυριάκος Μητσοτάκης: «Είπα εγώ ποτέ ότι δεν θα κόψω συντάξεις και μισθούς;». Ιδού ο... πατριωτισμός της αλήθειας. Αλέξης Τσίπρας: «Εμείς ποτέ δεν θα κόψουμε μισθούς και συντάξεις». Ιδού ο... πατριωτισμός του ψεύδους. Διαλέξτε! Ή μήπως όχι; Πηγή: enikos.gr

.ΣΟΚ ΑΠΟ FINANCIAL TIMES: Προετοιμαστείτε για το τέλος του ευρώ και την μεγαλύτερη χρεοκοπία στην ιστορία!

Σάλο έχει προκαλέσει το κύριο άρθρο των Financial Times με τίτλο: Το ιταλικό δημοψήφισμα και η αρχή του τέλους της ευρωζώνης.Σύμφωνα με το δημοσίευμα εάν ο Ρέντσι χάσει το Ιταλικό δημοψήφισμα για τις αλλαγές στο Σύνταγμα στις 4 Δεκεμβρίου και παραιτηθεί, τότε αρχίζει το ξήλωμα της ευρωζώνης, κάτι που είναι πιο πιθανό από ποτέ, λόγω του Brexit, της νίκης Τραμπ, της ανόδου της Λεπέν, αλλά κυρίως της λιτότητας από την Μέρκελ.

Το άρθρο υπογράφει ο Wolfgang Munchau.

«Το ιταλικό δημοψήφισμα και η αρχή του τέλους της ευρωζώνης»

Μετά το Brexit και τον Ντόναλντ Τραμπ ετοιμαστείτε για την επιστροφή της κρίσης στην ευρωζώνη. Αν ο Ματέο Ρέντζι, ο ιταλός πρωθυπουργός, χάσει το δημοψήφισμα για τις αλλαγές στο Σύνταγμα στις 4 Δεκεμβρίου περιμένω μια σειρά γεγονότων που θα θέσουν ερωτήματα για την συμμετοχή της Ιταλίας στην ευρωζώνη.Τα βαθύτερα αίτια αυτής της εξαιρετικά ανησυχητικής πιθανότητας δεν έχουν σε τίποτα να κάνουν με το ίδιο το δημοψήφισμα. Το πιο σημαντικό είναι η απόδοση της ιταλικής οικονομίας από το 1999, οπότε υιοθέτησε το ευρώ. Η συνολική παραγωγικότητα των συντελεστών (total factor productivity), το κομμάτι βιομηχανική παραγωγή, το κομμάτι της οικονομικής παραγωγής που δεν εξηγείται από την εργασία και το κεφάλαιο υποχώρησε κατά περίπου 5% από τότε, όταν σε Γερμανία και Γαλλία αυξήθηκε κατά περίπου 10%.
Η δεύτερη αιτία ήταν η αποτυχία της ΕΕ να χτίσει μια κανονική οικονομική και τραπεζική ένωση μετά την κρίση της ευρωζώνης το 2010-2012 και να υιοθετήσει αντ’ αυτής τη λιτότητα. Αν θέλεις να ξέρεις γιατί η Αγκελα Μέρκελ δεν μπορεί να είναι ο ηγέτης του ελεύθερου κόσμου, δεν χρειάζεται να κοιτάξεις παραπέρα. Η γερμανίδα καγκελάριος δεν μπόρεσε καν να ηγηθεί της Ευρώπης όταν χρειάζονταν.Ο συνδυασμός αυτών των δυο παραγόντων είναι οι μεγαλύτερες αιτίες για την σταδιακή αύξηση του λαϊκισμού στην Ευρώπη. Η Ιταλία έχει τρία κόμματα στην αντιπολίτευση και όλα υποστηρίζουν την έξοδο από το ευρώ. Το μεγαλύτερο και περισσότερο σημαντικό είναι το Κίνημα των Πέντε Αστέρων, ένα κόμμα που υπερβαίνει τον κλασσικό διαχωρισμό δεξιάς-αριστεράς. Το δεύτερο είναι το Forza Italia του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που μετατράπηκε γρήγορα σε αντι-ευρωπαϊκό μετά την εκδίωξη του πρώην πρωθυπουργού από την εξουσία το 2011. Το τρίτο είναι η αποσχιστική Λίγκα του Βορρά. Σε δημοκρατικές χώρες είναι σύνηθες η αντιπολίτευση να αναλαμβάνει εν τέλει την εξουσία. Να περιμένετε αυτό να συμβεί και στην Ιταλία. Στις 5 Δεκεμβρίου ο κίνδυνος αποσύνθεσης της ευρωζώνης

Το δημοψήφισμα έχει σημασία γιατί θα μπορούσε να επιταχύνει την πορεία προς την έξοδο από το ευρώ. Αν ο Ματέο Ρέντσι χάσει, έχει πει πως θα παραιτηθεί, δημιουργώντας πολιτικό χάος. Οι επενδυτές ίσως θεωρήσουν ότι το παιχνίδι τελείωσε. Στις 5 Δεκεμβρίου η Ευρώπη μπορεί να ξυπνήσει με ένα άμεσο κίνδυνο αποσύνθεσης.Στη Γαλλία, η πιθανότητα για νίκη της Μαρίν Λε Πέν δεν είναι πλέον ένα μακρινό ρίσκο. Από όλους όσους έχουν ως τώρα δηλώσει υποψήφιοι είναι η πλέον προετοιμασμένη. Υπάρχουν κάποιοι που θα μπορούσαν να τη νικήσουν, όπως ο Εμμανουέλ Μακρόν, ο πρώην μεταρρυθμιστής υπουργός Οικονομίας που ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του την Τετάρτη. Ισως όμως δεν φτάσει στον τελικό γύρο των εκλογών καθώς στερείται κομματικού μηχανισμού.Αν η Λε Πεν γίνει Πρόεδρος έχει υποσχεθεί να κάνει δημοψήφισμα για το μέλλον της Γαλλίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αν το δημοψήφισμα αυτό οδηγήσει σε Frexit, η Ευρωπαϊκή Ενωση θα τελειώσειτο επόμενο πρωί. Το ίδιο και το ευρώ.
Μια έξοδος της Γαλλίας ή της Ιταλίας από το ευρώ θα επιφέρει το μεγαλύτερο default στην ιστορία. Οι ξένοι κάτοχοι ιταλικού ή γαλλικού χρέους σε ευρώ θα πληρωθούν με το ισόποσο της λίρας ή του φράγκου. Αμφότερα θα υποτιμηθούν. Αφού οι τράπεζες δεν υποχρεούνται να διακρατούν κεφάλαιο έναντι των τοποθετήσεών τους σε κρατικό χρέος οι απώλειες θα οδηγήσουν πολλές τράπεζες σε άμεση πτώχευση. Η Γερμανία τότε θα συνειδητοποιήσει ότι το τεράστιο πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών έχει τα μειονεκτήματά του. Υπάρχει πολύς γερμανικός πλούτος εν αναμονή πτώχευσης.Μπορεί αυτό να αποτραπεί; Στη θεωρία ναι, αλλά θα απαιτήσει μια σειρά από αποφάσεις που θα παρθούν έγκαιρα και με τη σωστή σειρά. Αρχικά η Μέρκελ θα πρέπει να αποδεχτεί αυτό που αρνήθηκε το 2012, ένα οδικό χάρτη προς μια πλήρη δημοσιονομική και πολιτική ένωση. Η ΕΕ θα πρέπει να ενισχύσει τον ESM, το μηχανισμό διάσωσης, που δεν είναι σχεδιασμένος για να αντιμετωπίσει χώρες του μεγέθους της Ιταλίας ή της Γαλλίας.
Είναι αυτό έστω και λίγο πιθανό; Σκεφτείτε το ως εξής: αν ρωτήσετε την γερμανίδα καγκελάριο αν θέλει ευρωομόλογα θα σας απαντήσει όχι. Αλλά αν πρέπει να διαλέξει μεταξύ των ευρωομολόγων και της εξόδου της Ιταλίας από το ευρώ η απάντησή της μπορεί να είναι διαφορετική. Η απάντηση εξαρτάται επίσης από το εάν η ερώτηση θα γίνει πριν ή μετά τις γερμανικές εκλογές του φθινοπώρου.Η βασική μου προσδοκία, ωστόσο, παραμένει. Δεν θα καταρρεύσει η ΕΕ και το ευρώ αλλά θα υπάρξει αποχώρηση μιας ή περισσότερων χωρών, πιθανότατα η Ιταλία, αλλά όχι η Γαλλία. Υπό το πρίσμα των τελευταίων γεγονότων, το βασικό μου σενάριο είναι τώρα στην αισιόδοξη πλευρά των λογικών εξελίξεων.

Πηγή: Euro2day.gr

.Καταρρίπτοντας τα στερεότυπα για την ελληνική χρεωκοπία...

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Ο Ζόλταν Πογκάτσα (Zoltán Pogátsa) είναι ένας Ούγγρος λέκτορας Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Ουγγαρίας. Ο εν λόγω καθηγητής, αφού μελέτησε επί τουλάχιστον έναν χρόνο την ελληνική κρίση, εξέδωσε ένα σχετικό βιβλίο το 2014, όπου διαλύει όλους τους πολιτισμικούς και οικονομικούς μύθους που έχουν καλλιεργηθεί στην Δύση σχετικά με τα αίτιά της αλλά και για τους ίδιους τους Έλληνες ως λαό.

Το βιβλίο του είναι σχεδόν άγνωστο στην Ελλάδα, όπως και ο ίδιος, και καμμία αναφορά σ' αυτόν και το έργο του δεν γίνεται επί δύο χρόνια, τόσο από το ακαδημαϊκό όσο και από το δημοσιογραφικό κατεστημένο του μνημονιακού Ελλαδιστάν. Πέραν κάποιων ειδικών που ασχολούνται βαθύτερα και γνωρίζουν, κανείς άλλος δεν έχει ακούσει το όνομά του ούτε τον έχουν προσκαλέσει να αναπτύξει το πώς και το γιατί της φιλελληνικής του έρευνας σε κανένα κανάλι της χώρας μας. Η περίπτωση του Πογκάτσα και του βιβλίου του The Political Economy of the Greek Crisis (Η Πολιτική Οικονομία της Ελληνικής Κρίσης) είναι χαρακτηριστική τού τι συμβαίνει στην χώρα μας από το 2010 έως σήμερα, το πώς λειτουργεί η παραπληροφόρηση, και πώς στήθηκε η τεράστια κομπίνα που λέγεται “ελληνικό χρέος” για να λεηλατηθεί ο δημόσιος και ιδιωτικός πλούτος της Ελλάδας. Γι' αυτό, άλλωστε, πρέπει να βρίσκεται στα σκοτάδια ο ελληνικός λαός.Ο Ζόλταν Πογκάτσα, εξετάζοντας πιο ολοκληρωμένα και σε βάθος χρόνου τις ρίζες των όσων συμβαίνουν σήμερα, καταρρίπτει τα στερεότυπα τής εκ των άνωθεν προπαγάνδας, που συνοδεύει τα ελληνικά μνημόνια και την καταστροφή που έφεραν.Στο βιβλίο του θέτει στο στόχαστρο την πιο κοινή άποψη που αναπαράγουν τα γερμανικά, κυρίως, μέσα ενημέρωσης, ότι οι Έλληνες φταίνε γιατί είναι εξαιρετικά “τεμπέληδες” και μη παραγωγικοί.

Η ματιά του συγγραφέα πάει σε βάθος χρόνου και θυμίζει ότι στον μεταπολεμικό κόσμο η Ελλάδα ήταν η σουπερστάρ αναπτυσσόμενη οικονομία, όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και διεθνώς, με σταθερούς ρυθμούς ανάπτυξης 7-9% ετησίως επί τρεις συνεχόμενες δεκαετίες (1950-1980), με σχεδόν μηδενικό χρέος.Όπως αποδεικνύει ο Πογκάτσα, “σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, ο μέσος Έλληνας εργαζόμενος εργαζόταν 2.120 ώρες το έτος 2008, που άρχισε η παγκόσμια κρίση. Αυτό σημαίνει 690 ώρες περισσότερο από ό,τι ο μέσος Γερμανός, 467 ώρες περισσότερο απ' ό,τι ο μέσος Βρετανός και 356 ώρες πιο πολύ από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ”. Οι Έλληνες, επίσης, έχουν κατά μέσον όρο λιγότερες ημέρες για διακοπές κατ' έτος και συνταξιοδοτούνται αργότερα απ' ό,τι οι Γερμανοί και οι Βρετανοί. Επίσης, διαψεύδει την ιδέα ότι οι Έλληνες είναι εγγενώς πιο σπάταλοι από τους σφιχτοχέρηδες Βορειοευρωπαίους. Στοιχεία της ΕΚΤ (Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) της περιόδου 2007-2009 αποδεικνύουν ότι Έλληνες είχαν σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα ιδιωτικών χρεών από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης. Τα γερμανικά νοικοκυριά βρέθηκαν να είναι χρεωμένα κατά 10% περισσότερο από τα ελληνικά.

Το εξώφυλλο του βιβλίου του Ζόλταν Πογκάτσα The Political Economy of the Greek Crisis (Η πολιτική Οικονομία της Ελληνικής Κρίσης), στο οποίο καταρρίπτονται όλοι οι πολιτισμικοί και οικονομικοί μύθοι για τα αίτια της χρεοκρατίας που επιβλήθηκε στην χώρα μας.

Ο συγγραφέας αναζητεί τις ρίζες της ελληνικής κρίσης χρέους στην εποχή που αποφάσισε η Ελλάδα να μπει στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ). Το 1981, οι ρυθμοί ανάπτυξης αυτομάτως κατρακύλησαν, σημειώνει ο συγγραφέας. Η χώρα υποχρεώθηκε σε αποβιομηχανοποίηση, σύμφωνα με τις επιταγές των ανταγωνιστικών βόρειων ευρωπαϊκών χωρών της Κοινότητας. Το βιβλίο, στην συνέχεια, περιγράφει πώς η διεφθαρμένη φιλο-ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ επέτρεψε σε συγκεκριμένα συμφέροντα να αλώσουν το ελληνικό κράτος, σε αντίθεση με τις προσδοκίες των απληροφόρητων ψηφοφόρων, και έκρυψε από μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία είχε σοβαρές δομικές αδυναμίες μέσα στο νέο ευρωπαϊκό και παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.Ο Πογκάτσα επισημαίνει ότι τα προγράμματα λιτότητας, που προσπάθησαν να λύσουν το πρόβλημα με την αποδυνάμωση της εργασίας και τις περικοπές των κοινωνικών δαπανών, ήταν εντελώς αποτυχημένα. Αποδεικνύει την εγγενή αδυναμία των εσωτερικών δομών της Ευρωζώνης, η οποία δεν λειτουργεί ευνοϊκά για όλους τους λαούς ως κοινή νομισματική περιοχή.Με τον Πογκάτσα συμφωνεί και ένας άλλος οικονομολόγος, ο Άλντο Μαρτίνεζ, καθηγητής στο πανεπιστήμιο St. Peter της Νέας Υόρκης, ο οποίος ισχυρίζεται πως η ελληνική οικονομία έχασε την εθνική της αυτονομία και έγινε παίγνιο των κατευθύνσεων που επέβαλαν οι διεθνείς οικονομικές δυνάμεις και το νεοφιλελεύθερο οικονομικό δόγμα.Η σημερινή κρίση είναι η απτή συνέπεια μιας χρεωκοπημένης συνταγής που εφαρμόζεται με τέτοιον τρόπο που είναι μοιραίος για τον ασθενή. Η ελληνική κρίση αντιπροσωπεύει με πολύ βαθύ τρόπο την χρεωκοπία ενός συγκεκριμένου μοντέλου, του νεο-φιλελευθερισμού που ακολούθησε το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.Κύρια χαρακτηριστικά αυτής της περιόδους είναι: α) η γρήγορη παγκοσμιοποίηση, β) η επιβολή της Νέας Παγκόσμιας Τάξης (NWO), γ) η παγκόσμια ανάπτυξη του διαδικτύου, και δ) το διαζύγιο των διεθνών αγορών από την πραγματική οικονομία.

Όπως λέει ο Πογκάτσα: “Αν συντάξεις μια λίστα με τους λόγους που η Ελλάδα ζει δύσκολα, αυτοί ταυτίζονται απόλυτα με τις απόψεις της παγκοσμιοποίησης και του νεο-φιλελευθερισμού από την δεκαετία του '70 και μετά... Πολλές από τις διαστάσεις της ελληνικής τραγωδίας από τα τέλη του '70 καθορίστηκαν από τις διεθνείς πολιτικές της παγκοσμιοποίησης, που κατέστησαν αδύνατο για την Ελλάδα να συνεχίσει την ανάπτυξή της και να γίνει μια ολοκληρωμένη χώρα του πρώτου κόσμου”.Ενάντια στην επικρατούσα κατεύθυνση της Τρόϊκας και των Ελλήνων συνεργατών της, ο καθηγητής Πογκάτσα επιμένει ότι τα προβλήματα της Ελλάδας δεν οφείλονται στον μεγάλο δημόσιο τομέα. “Αυτό είναι ένας μύθος”, λέει, “και μπορεί εύκολα να αποδειχθεί με ντοκουμέντα”.Ο Πογκάτσα αποδεικνύει με πίνακες στο βιβλίο του ότι τα έξοδα του ελληνικού κράτους σε σχέση με το ΑΕΠ ήταν στην πράξη χαμηλότερα παρά υψηλότερα από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης πριν την κρίση (σήμερα, βέβαια, έχει συρρικνωθεί) και σημαντικά μικρότερα από αυτά της Γερμανίας του κυρίου Σόϊμπλε. Αντίθετα, επίσης, με την ανθελληνική προπαγάνδα, οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι δεν είχαν σοβαρή διαφορά στα επίπεδα των συντάξεων με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο. Όσο για τις κοινωνικές δαπάνες στην Ελλάδα, ήταν πολύ χαμηλότερες από την υπόλοιπη Ευρωζώνη.

Σκίτσο του Latuff για τις "μεταρρυθμίσεις" (reforms), που μας επιβάλλουν εκβιαστικά με μόνο σκοπό την λεηλασία της χώρας.

Παρ' όλα αυτά, όμως, οι δανειστές και οι “θεσμοί” εξακολουθούν να ζητούν περισσότερη λιτότητα και οριζόντιες περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες.Το μέγεθος της απάτης, θύμα της οποίας έχει πέσει η χώρα μας, φαίνεται στο παρακάτω εδάφιο από το βιβλίο του Πογκάτσα:

“Η πραγματική ειρωνεία είναι ότι, αν κοιτάξει κανείς τον εκ των υστέρων απολογισμό του ΔΝΤ για το πρώτο μνημόνιο, θα δει όλα αυτά τα στοιχεία στο κείμενο. Υπάρχει ένα γράφημα που δείχνει ότι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των δαπανών για τους δημόσιους υπαλλήλους. Υπάρχει ένα άλλο γράφημα που δείχνει ότι οι κοινωνικές δαπάνες είναι πολύ χαμηλότερες. Και δίπλα στο γράφημα υπάρχει κείμενο με τα μέτρα που λέει το αντίθετο από αυτό που δείχνει το γράφημα”...Με αυτή την ανάλυση των αιτιών της ελληνικής κρίσης, ο Πογκάτσα πιστεύει ότι τα μνημόνια και η επιβαλλόμενη λιτότητα δεν θα αποφέρουν τίποτα, ενώ θυσιάζουν με ωμό τρόπο τις κοινωνικές δαπάνες, που είναι κρίσιμες για την μακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη, ειδικά σε ευαίσθητους τομείς όπως η παιδεία και η υγεία.Ο Πογκάτσα ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα μόνη της, όσο είναι στην Ε.Ε., δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτούς τους “ελέφαντες”, δεδομένου ότι τα προβλήματα που οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση είναι συστημικά προβλήματα της ίδιας της Ευρωένωσης. Οι εφαρμοζόμενες πολιτικές της γερμανικής λιτότητας, λέει, είναι καταδικασμένες να αποτύχουν και μόνο πόνο προκαλούν, όχι αποτελέσματα.

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα στο σύνολό του έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την συνεχιζόμενη αυτήν καταστροφή της ελληνικής οικονομίας και για τα όσα υποφέρει ο ελληνικός λαός. Αυτά λέει ο Πογκάτσα, γι' αυτό και το όνομά του είναι στο index (στην μαύρη λίστα) της σύγχρονης ευρω-νεοφιλελεύθερης ιεράς εξέτασης που διαφεντεύει την πατρίδα μας. Και δεν είναι μόνον ο Ούγγρος Ζόλταν Πογκάτσα που έχει ασχοληθεί με την ελληνική κρίση, είναι και άλλοι όπως ο Garry Jacobs, CEO της World Academy of Arts and Science (Παγκόσμιας Ακαδημίας Τεχνών και Επιστήμης), και ο Mark Swilling, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νοτίου Αφρικής, που έχουν κάνει μια μελέτη για μια win-win λύση του ελληνικού προβλήματος. Και όχι μόνο γι' αυτούς, αλλά για την πλειονότητα εκείνων των οικονομολόγων που παρουσιάζουν μια εναλλακτική προσέγγιση του ελληνικού προβλήματος υπάρχει πλήρης απαγόρευση αναφοράς και μόνον του ονόματός τους. Ο λόγος είναι ότι η ελληνική κρίση χρέους είναι κάτι πολύ ευρύτερο από τις προηγούμενες εθνικές οικονομικές κρίσεις και τις χρεωκοπίες που προκάλεσε το ΔΝΤ στην Λατινική Αμερική, την Ασία, την Αφρική και αλλού.

Η σημερινή ελληνική χρεοκρατία είναι το σύμβολο της αποτυχίας μιας ολόκληρης κοσμοθεωρίας και πρακτικής που έχει μολύνει τον δυτικό κόσμο από τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Συμβολίζει συγχρόνως το τέλος της δυτικής δημοκρατίας -όπως την γνωρίζαμε- και την άνοδο του οικονομικού και πολεμικού τυχοδιωκτισμού με καταστροφικές συνέπειες για την πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού.

*Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.111, Οκτώβριος 2016

,Επιδότηση πετρελαίου θέρμανσης: Αυξάνεται στους ορεινούς δήμους – Από τέλη Νοεμβρίου οι αιτήσεις

Τις αλλαγές που θα ισχύσουν φέτος και θα αφορούν στη χορήγηση ποσών επιδότησης για περισσότερα λίτρα πετρελαίου θέρμανσης στους κατοίκους ορεινών δήμων, όπου οι ανάγκες θέρμανσης την περίοδο του χειμώνα είναι σαφώς μεγαλύτερες σε σχέση με τις ανάγκες σε δικαιούχους επιδότησης πεδινών, ημιορεινών η και παραλιακών περιοχών ακόμη και του ίδιου νομού, επεξεργάζονται οι υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομικών στη βάση οδηγιών που έλαβαν από την Υφυπουργό Οικονομικών Κατερίνα Παπανάτσιου.
Με βάση τις οδηγίες ορισμένοι νομοί που σήμερα είναι ενταγμένοι σε μια από τις 4 γεωγραφικές ζώνες θα "σπάσουν" στα δύο με αποτέλεσμα οι μεν ορεινοί δήμοι τους να ενταχθούν σε ψυχρότερη ζώνη από ότι οι πεδινοί ή παραλιακοί και έτσι οι δικαιούχοι σε αυτούς να λάβουν ποσά επιδότησης για μεγαλύτερο αριθμό λίτρων πετρελαίου θέρμανσης (π.χ τα ορεινά χωριά του Νομού Τρικάλων θα μεταφερθούν από τη β' στην α' και πλέον "ψυχρή" γεωγραφική ζώνη με επιδότηση 25 λίτρα ανά τ.μ κύριας κατοικίας αντί των πεδινών που θα παραμείνουν στη β' γεωγραφική ζώνη -και λιγότερο "ψυχρή"- με επιδότηση 15 λίτρα ανά τ.μ κύριας κατοικίας). Ανάλογες "μετακινήσεις" θα εφαρμοστούν σε αρκετούς νομούς με χωριά η κωμοπόλεις που βρίσκονται σε ιδιαίτερα ψυχρά υψόμετρα ,ενώ από την άλλη μελετάται και το ενδεχόμενο να "μετακινηθούν " ακόμη και ολόκληροι νομοί από τη γεωγραφική ζώνη που βρίσκονται σήμερα σε ψυχρότερη η λιγότερο ψυχρή γεωγραφική ζώνη. Αποτέλεσμα των "μετακινήσεων" είναι χιλιάδες δικαιούχοι επιδότησης, που καθορίζονται με βάση συγκεκριμένα εισοδηματικά και κριτήρια αντικειμενικής αξίας των ακινήτων ,να λάβουν φέτος η του χρόνου υψηλότερα η χαμηλότερα ποσά επιδότησης πετρελαίου θέρμανσης σε σχέση με πέρυσι.
 Όσον αφορά την υποβολή των αιτήσεων επιδότησης από τους δικαιούχους αυτή αναμένεται να ξεκινήσει, με το άνοιγμα της εφαρμογής στο taxis, το νωρίτερο στα τέλη Νοεμβρίου. Όσοι υποβάλλουν άμεσα τα δικαιολογητικά προμήθειας πετρελαίου θέρμανσης αναμένεται να λάβουν την επιδότηση έως το τέλος του χρόνου, ενώ όσοι υποβάλουν τις αιτήσεις από το νέο έτος θα πληρωθούν τον Απρίλιο η Μάιο. Το τελικό ποσό ενίσχυσης των δικαιούχων πετρελαίου θέρμανσης αναμένεται να κυμανθεί και φέτος περίπου στα 106-108 εκ. ευρώ αυξημένο δηλαδή μέχρι 3 εκ. ευρώ σε σχέση με το εγκεκριμένο ποσό επιδότησης για το πετρέλαιο θέρμανσης. Ωστόσο οι τιμές αγοράς του πετρελαίου θέρμανσης είναι ήδη αυξημένες για τους καταναλωτές κατά 5-15 λεπτά του ευρώ το λίτρο σε σχέση με πέρυσι λόγω των αναπροσαρμογών στον ΕΦΚ και το ΦΠΑ, αλλά και λόγω της αύξησης των διεθνών τιμών του αργού πετρελαίου.

πηγή

.Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου....video----->>>ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ!!!

Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 ήταν η κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση και ουσιαστικά προανήγγειλε την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών, η οποία από τις 21 Απριλίου 1967 είχε επιβάλλει καθεστώς στυγνής δικτατορίας στη χώρα.

Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε στις 14 Φεβρουαρίου 1973, όταν ξεσηκώθηκαν οι φοιτητές της Αθήνας και συγκεντρώθηκαν στο Πολυτεχνείο. Ζητούσαν την κατάργηση του Ν.1347, ο οποίος προέβλεπε την υποχρεωτική στράτευση όσων ανέπτυσσαν συνδικαλιστική δράση κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Η αστυνομία, παραβιάζοντας το πανεπιστημιακό άσυλο, εισήλθε στο χώρο του ιδρύματος, συνέλαβε 11 φοιτητές και τους παρέπεμψε σε δίκη με την κατηγορία της «περιύβρισης αρχής». Οι 8 καταδικάστηκαν σε διάφορες ποινές, ενώ περίπου 100 άλλοι αναγκάστηκαν να διακόψουν τις σπουδές τους και να ντυθούν στο χακί.

Επτά ημέρες μετά τα πρώτα γεγονότα του Πολυτεχνείου, στις 21 Φεβρουαρίου οι φοιτητές κατέλαβαν το κτίριο της Νομικής σχολής στην Αθήνα, προβάλλοντας τα συνθήματα «Δημοκρατία», «Κάτω η Χούντα» και «Ζήτω η Ελευθερία». Η αστυνομία επενέβη και πάλι για να καταστείλει την εξέγερση, αλλά η βίαιη εκδίωξη των φοιτητών από το κτίριο της Νομικής ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την αγωνιστικότητά τους.

Η εξέγερση που ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου του 1973 επρόκειτο να αποτελέσει την κορύφωση των αντιδικτατορικών εκδηλώσεων. Το πρωί εκείνης της ημέρας οι φοιτητές συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο του Πολυτεχνείου και αποφάσισαν την κήρυξη αποχής από τα μαθήματα, με αίτημα να γίνουν εκλογές για τους φοιτητικούς συλλόγους τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους και όχι στα τέλη του επόμενου χρόνου, όπως είχε ανακοινώσει το καθεστώς.

Ακολούθησαν συνελεύσεις φοιτητών στην Ιατρική και στη Νομική σχολή. Μάλιστα, οι φοιτητές της Νομικής εξέδωσαν ψήφισμα, με το οποίο ζητούσαν την ανάκληση των αποφάσεων της Χούντας για τη διεξαγωγή των φοιτητικών εκλογών, εκδημοκρατισμό των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 20% του προϋπολογισμού και ανάκληση του Ν.1347 για την αναγκαστική στράτευση των φοιτητών.

Όσο περνούσε η μέρα άρχισαν να μαζεύονται ολοένα και περισσότεροι φοιτητές στο Πολυτεχνείο, αλλά και άλλοι που πληροφορήθηκαν το νέο. Η αστυνομία αποδείχθηκε ανίκανη να εμποδίσει την προσέλευση του κόσμου. Το απόγευμα πάρθηκε η απόφαση για κατάληψη του Πολυτεχνείου. Οι πόρτες έκλεισαν και από τότε άρχισε η οργάνωση της εξέγερσης. Το πρώτο βήμα ήταν η εκλογή Συντονιστικής Επιτροπής, στην οποία μετείχαν 22 φοιτητές και 2 εργάτες, με σκοπό να καθοδηγήσει τον αγώνα. Επιπλέον, δημιουργήθηκαν επιτροπές σε όλες τις σχολές για να οργανώσουν την κατάληψη και την επικοινωνία με την ελληνική κοινωνία.
Για το σκοπό αυτό άρχισε να λειτουργεί ένας ραδιοφωνικός σταθμός, αρχικά στο κτίριο του Χημικού και αργότερα στο κτίριο των Μηχανολόγων, με εκφωνητές τη Μαρία Δαμανάκη και τον Δημήτρη Παπαχρήστου. Επιπλέον, στο Πολυτεχνείο εγκαταστάθηκαν πολύγραφοι, που δούλευαν μέρα - νύχτα, για να πληροφορούν τους φοιτητές και τον υπόλοιπο κόσμο για τις αποφάσεις της Συντονιστικής Επιτροπής και των φοιτητικών συνελεύσεων. Συγκροτήθηκαν συνεργεία φοιτητών, που έγραφαν συνθήματα σε πλακάτ, σε τοίχους, στα τρόλεϊ, στα λεωφορεία και στα ταξί, για να τα γνωρίσουν όλοι οι Αθηναίοι. Στο Πολυτεχνείο οργανώθηκε εστιατόριο και νοσοκομείο, ενώ ομάδες φοιτητών ανέλαβαν την περιφρούρηση του χώρου, ξεχωρίζοντας τους ενθουσιώδεις και δημοκράτες Αθηναίους από τους προβοκάτορες.
Η πρώτη αντίδραση του δικτατορικού καθεστώτος ήταν να στείλει μυστικούς πράκτορες να ανακατευθούν στο πλήθος που συνέρρεε στο Πολυτεχνείο και να ακροβολήσει σκοπευτές στα γύρω κτίρια. Στις 16 Νοεμβρίου μεγάλες αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν εναντίον του πλήθους που ήταν συγκεντρωμένο έξω από το Πολυτεχνείο, με γκλομπς, δακρυγόνα και σφαίρες ντουμ-ντουμ. Οι περισσότεροι διαλύθηκαν. Όσοι έμειναν έστησαν οδοφράγματα ανατρέποντας τρόλεϊ και συγκεντρώνοντας υλικά από νεοανεγειρόμενες οικοδομές, και άναψαν φωτιές για να εξουδετερώσουν τα δακρυγόνα. Αργότερα, η αστυνομία έκανε χρήση όπλων, χωρίς όμως να πετύχει το στόχο της, την καταστολή της εξέγερσης.
Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, όταν διαπίστωσε ότι η αστυνομία αδυνατούσε να εισέλθει στο Πολυτεχνείο, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το στρατό. Κοντά στο σταθμό Λαρίσης συγκεντρώθηκαν τρεις μοίρες ΛΟΚ και μία μοίρα αλεξιπτωτιστών από τη Θεσσαλονίκη. Τρία άρματα μάχης κατέβηκαν από του Γουδή προς το Πολυτεχνείο. Τα δύο στάθμευσαν στις οδούς Τοσίτσα και Στουρνάρα, αποκλείοντας τις πλαϊνές πύλες του ιδρύματος και το άλλο έλαβε θέση απέναντι από την κεντρική πύλη. Η Συντονιστική Επιτροπή των φοιτητών ζήτησε διαπραγματεύσεις, αλλά το αίτημά τους απορρίφθηκε.
Στις 3 τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου το άρμα που βρισκόταν απέναντι από την κεντρική πύλη έλαβε εντολή να εισβάλλει. Έπεσε πάνω στην πύλη και την έριξε, παρασέρνοντας στο διάβα του μία κοπέλα που ήταν σκαρφαλωμένη στον περίβολο κρατώντας την ελληνική σημαία. Οι μοίρες των ΛΟΚ, μαζί με ομάδες -μυστικών και μη- αστυνομικών, εισέβαλαν στο Πολυτεχνείο και κυνήγησαν τους φοιτητές, οι οποίοι πηδώντας από τα κάγκελα προσπάθησαν να διαφύγουν στους γύρω δρόμους. Τους κυνηγούσαν αστυνομικοί, πεζοναύτες, ΕΣΑτζήδες. Αρκετοί σώθηκαν βρίσκοντας άσυλο στις γύρω πολυκατοικίες, πολλοί συνελήφθησαν κα μεταφέρθηκαν στη Γενική Ασφάλεια και στην ΕΣΑ.
Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Αστυνομίας, στις 17 Νοεμβρίου συνελήφθησαν 840 άτομα. Όμως, μετά τη Μεταπολίτευση, αξιωματικοί της Αστυνομίας, ανακρινόμενοι, ανέφεραν ότι οι συλληφθέντες ξεπέρασαν τα 2400 άτομα. Οι νεκροί επισήμως ανήλθαν σε 34 άτομα. Στην ανάκριση που διενεργήθηκε το φθινόπωρο του 1975 εναντίον των πρωταιτίων της καταστολής εντοπίστηκαν 21 περιπτώσεις θανάσιμου τραυματισμού. Ωστόσο, τα θύματα πρέπει να ήταν πολύ περισσότερα, διότι πολλοί βαριά τραυματισμένοι, προκειμένου να διαφύγουν τη σύλληψη, αρνήθηκαν να διακομιστούν σε νοσοκομείο.
Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος κήρυξε στρατιωτικό νόμο, αλλά στις 25 Νοεμβρίου ανατράπηκε με πραξικόπημα. Πρόεδρος ορίστηκε ο αντιστράτηγος Φαίδων Γκιζίκης και πρωθυπουργός της νέας κυβέρνησης ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος. Όμως ο ισχυρός άνδρας του νέου καθεστώτος ήταν ο διοικητής της Στρατιωτικής Αστυνομίας, ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης, που επέβαλλε ένα καθεστώς σκληρότερο από εκείνο του Παπαδόπουλου.
Η δικτατορία κατέρρευσε στις 23 Ιουλίου του 1974, αφού είχε ήδη προηγηθεί η τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ο Γκιζίκης και ο αντιστράτηγος Ντάβος, διοικητής του Γ' Σώματος Στρατού, κάλεσαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να επιστρέψει στην Ελλάδα για να επαναφέρει τη δημοκρατική διακυβέρνηση.

Ποιήματα εμπνευσμένα από την Εξέγερση του Πολυτεχνείου

• Μικρός Τύμβος (17 Νοεμβρίου 1973) (Νικηφόρος Βρεττάκος)
• Φοβάμαι (Μανώλης Αναγνωστάκης)
• Εδώ Πολυτεχνείο (Φώτος Γιοφύλλης)
• Κοίτα με στα μάτια (Νίκος Γκάτσος)
• Κωνικός Νοέμβρης (Έκτωρ Κακναβάτος)
• Κίνδυνος στην πόλη (Γιάννης Κοντός)
• Ο Έφηβος των Αθηνών (Γιάννης Κουτσοχέρας)
• Πολυτεχνείο 79 (Αργύρης Μαρνέρος)
• Εν Έτει 2000 (Φαίδρος Μπαρλάς)
• Στους σκοτωμένους σπουδαστές του Νοεμβρίου (Λένα Παππά)
• Βεργίνα 1977 μ.Χ. (Γιάννης Πατίλης)