Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Επικεφαλής “Ελλήνων Πολιτεία”
Καθ΄ όλη τη διάρκεια των χρόνων της επάρατης μεταπολίτευσης αχρείοι κυβερνήτες της Πατρίδος μας, εκλέγονταν με μεγάλες πλειοψηφίες, εξαγοράζοντας τον ελληνικό λαό με τα δανεικά και αγύριστα που εισέπρατταν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εκτινάσσοντας κατ΄ αυτόν τον τρόπο το Δημόσιο Χρέος μας.
Ωστόσο, για πρώτη φορά από μια κυβέρνηση,
συστήθηκε Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, η οποία σκοπό είχε τη διερεύνηση της αλήθειας σχετικά με τη δημιουργία και τη διόγκωση του δημοσίου χρέους, το Λογιστικό Έλεγχο του χρέους και την προαγωγή της διεθνούς συνεργασίας της Βουλής με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τα Κοινοβούλια των άλλων χωρών και τους Διεθνείς Οργανισμούς σε θέματα χρέους, προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί και συνάμα να ενεργοποιηθεί η διεθνής κοινότητα και η διεθνής κοινή γνώμη.Αυτής της Επιτροπής, προήδρευσε η Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, Ζωή Κωνσταντοπούλου και ξεκίνησε τις εργασίες της στις 4 Απριλίου 2015. Στην εναρκτήρια συνεδρίαση έκανε χαιρετισμό και ο ΠτΔ Προκόπης Παυλόπουλος, και μεταξύ των άλλων επεσήμανε: “…Είναι δικαίωμα της Ελλάδος, είναι χρέος απέναντι στον τόπο και στις γενιές που έρχονται να επισημανθούν τα αίτια που δημιούργησαν το δημόσιο χρέος…”. Οι εργασίες της δε, ολοκληρώθηκαν και στις 17 Ιουνίου 2015 δόθηκε στη δημοσιότητα από το Γραφείο Τύπου της Βουλής η Προκαταρκτική Έκθεση της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους. Και όπως αναφέρεται στην έκθεση “τα στοιχεία καταδεικνύουν ότι η Ελλάδα όχι μόνο δεν είναι σε θέση να πληρώσει το χρέος, αλλά και δεν πρέπει να το πληρώσει. Γιατί το θεωρεί παράνομο, αθέμιτο και επονείδιστο”.
Άλλωστε, το πόρισμα αυτής της Έκθεσης ήταν το “πολιτικό εργαλείο” στα χέρια του Πρωθυπουργού προκειμένου να αναγκάσει τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, στην επικείμενη συμφωνία - ουσιαστικά του τρίτου Μνημονίου - να συμπεριλάβει την αρχή συζήτησης της μη βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Στην οποία ελληνική τοποθέτηση προσχώρησαν το ΔΝΤ, οι ΗΠΑ, η Γαλλία καθώς και άλλες χώρες της Ευρωζώνης και της ΕΕ.Απέναντι σε αυτή τη θέση εξακολουθούσε και βρισκόταν πριν λίγα 24ωρα η Γερμανία. Η οποία προσπαθούσε μεθοδευμένα να οδηγήσει με δική της απόφαση την Ελλάδα εκτός της Ευρωζώνης. Όμως, ήδη η Καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, αλλά κυρίως ο αντικαγκελάριος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, έχουν κάνει στροφή 180 μοιρών από την αρχική στρατηγική τους. Και σημείο τριβής ήταν η εμμονή του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε περί Grexit ή περί “προσωρινού Grexit”, μη θέλοντας να κατανοήσει την “επιθυμία” των ΗΠΑ που ανέθεσαν ηγεμονικό ρόλο στο τελευταίο καθοριστικό Eurogroup, στη Γαλλία για να επιτευχθεί συμφωνία με την Ελλάδα, συμπεριλαμβάνοντας σ΄αυτή και τη μη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Έτσι, η εκτίμησή μου είναι πως, πολύ σύντομα ο ανθέλληνας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θα βρεθεί στο πολιτικό περιθώριο των εξελίξεων. Αυτό τουλάχιστον σηματοδοτεί η σφοδρή επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον του ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ σε συνέντευξή του σε τηλεοπτικό σταθμό της Γερμανίας. Όπου απεκάλυψε και τη διατάραξη των σχέσεων μεταξύ της Καγκελαρίου και του Υπουργού Οικονομικών της γερμανικής κυβέρνησης.
Παρά όλα τα παραπάνω, αξίζει να αναφέρουμε πως τα δεδομένα εν πολλοίς ανατράπηκαν και με την πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης περί διετούς συμφωνίας με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) για την πλήρη κάλυψη των χρηματοδοτικών της αναγκών, με ταυτόχρονη αναδιάρθρωση του χρέους!!
Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) είναι ένα μόνιμο πρόγραμμα χρηματοδότησης της ΕΕ για τα 19 κράτη-μέλη της Ευρωζώνης και τέθηκε σε εφαρμογή τον Ιανουάριο του 2013. Σ΄ αυτόν έχουν ποσοστό συνεισφοράς όλα τα μέλη της Ευρωζώνης. Ο ESM διαδέχθηκε το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSM). Με άλλα λόγια ο ESM είναι το ΔΝΤ της Ευρωζώνης και λειτουργεί με έναν Γενικό Κανονισμό, που ειλικρινά αξίζει να προσέξουμε ιδιαίτερα στα παρακάτω άρθρα:
Άρθρο 6 - Εκτίμηση της βιωσιμότητας του κρατικού χρέους
Σε περίπτωση που ένα κράτος-μέλος αιτηθεί οικονομική βοήθεια μέσω του EFSM, ESM, EFSF, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να εκτιμήσει σε συνεργασία με την ΕΚΤ, και όπου είναι δυνατόν με το ΔΝΤ, την βιωσιμότητα του χρέους του κράτους -μέλους, καθώς και τις πραγματικές και τις εν δυνάμει χρηματοδοτικές του ανάγκες. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να υποβάλλει την εκτίμησή της στο Eurogroup, Working group, εκεί όπου η βοήθεια θα επικυρωθεί μέσω του ESM ή του EFSF (σημ. εμείς ζητάμε και από τα δύο αυτά ταμεία).
Άρθρο 7 - Πρόγραμμα μακρο-οικονομικής προσαρμογής
Εδάφιο 1, παράγραφος 3: Το προσχέδιο του προγράμματος μακροοικονομικής προσαρμογής πρέπει να βασίζεται στην εκτίμηση της βιωσιμότητας του κρατικού χρέους όπως αναφέρεται στο άρθρο 6, το οποίο θα πρέπει να ενημερώνεται ώστε να συνυπολογίζει τον υποσχεδιασμό διορθωτικών μέτρων που πρόκειται να παρθούν...κλπ...και στο τέλος κάνει μνεία ότι πρέπει να προσεχθεί στο κράτος-μέλος η πολιτική της ευρωπαϊκής ένωσης ως προς την ανάπτυξη και την εργασία.
Εδάφιο 9: Κράτος-μέλος που υπόκειται σε πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής θα πρέπει να συντάξει λεπτομερή λογιστικό έλεγχο των οικονομικών του δημοσίου τομέα, με σκοπό μεταξύ άλλων να εκτιμήσει τις αιτίες που οδήγησαν στην συσσώρευση του χρέους του σε υπερβολικά επίπεδα καθώς και να εντοπίσει τυχόν ανωμαλίες στην δημιουργία του.
Συμπερασματικά, καταλαβαίνουμε όλοι πως το πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους της Βουλής των Ελλήνων, ακολουθεί ο Λογιστικός Έλεγχος του χρέους. Ένας λογιστικός έλεγχος που σύμφωνα με τον Κανονισμό του ESM, θα πρέπει να αναζητήσει τις πιθανές αιτίες δημιουργίας του δημοσίου χρέους μας, αλλά και ανωμαλίες που συνέτειναν στη δημιουργία του. Λέω λοιπόν, μήπως φωτογραφίζονται όλοι οι διατελέσαντες Πρωθυπουργοί της Ελλάδος που έφθασαν με τις πολιτικές τους το δημόσιο χρέος μας σε δυσθεώρητα ύψη; Μήπως, ο λογιστικός έλεγχος θα ανοίξει κελιά στον Κορυδαλλό για να τους υποδεχθεί; Μήπως, ο Σόιμπλε πέραν του συμφέροντος της χώρας του, με την εκνευριστική και ανεξήγητη εμμονή του υπέρ της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, ήθελε να προστατέψει και τους εν Ελλάδι υποτακτικούς του;
Όμως, από πλευράς της, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να αποδείξει πως αυτό το Μνημόνιο θα είναι όντας το τελευταίο και θα φροντίσει τα χρήματα που θα λάβει να μην πάνε για άλλη μια φορά σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο.